Βικιπαίδεια

Φόκε-Βουλφ

γερμανική εταιρεία σχεδιασμού και κατασκευής αεροσκαφών
(Ανακατεύθυνση από Focke-Wulf)

Η «Φόκε-Βουλφ» (Γερμανικά: «Focke-Wulf Flugzeugbau AG») ήταν γερμανική κατασκευαστική εταιρεία πολιτικών και μαχητικών αεροσκαφών, και ελικοπτέρων πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου[1]. Το πιο διάσημο μοντέλο της ήταν το Focke Wulf Fw 190 Würger, παραλλαγές του οποίου αποτέλεσαν έμπνευση για τη δημιουργία άλλων μοντέλων της εταιρείας[2]. Η Φόκε-Βουλφ ιδρύθηκε το 1923[3] από τους Χένριχ Φόκε, Γκέοργκ Βουλφ και Δρ. Βέρνερ Νάουμαν και έκλεισε το 1964[4].

Focke-Wulf-Flugzeugbau AG
Εξελλην. επ.«Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΑΕ»
Νομική μορφήΑρχικά ΑΕ και μετά ΕΠΕ
ΚλάδοςAεροδιαστημική
Ίδρυση24 Οκτωβρίου 1923
ΙδρυτήςΧένριχ Φόκε
Διάλυση1964
Αιτία διάλυσηςΣυχγώνευση με την «Weser Flugzeugbau GmbH» και δημιουργία της «Vereinigte Flugtechnische Werke»
ΈδραΒρέμη, Γερμανία, Γερμανία
Σημαντικά πρόσωπαΧένριχ Φόκε
Γκέοργκ Βουλφ
Κούρτ Τανκ
Προϊόντα/
Υπηρεσίες		Αεροσκάφη Πολιτικής αεροπορίας
Αεροσκάφη Πολεμικής Αεροπορίας
Ελικόπτερα
Προϊόνταεπιβατηγό αεροσκάφος, Στρατιωτικό αεροσκάφος και Ελικόπτερο
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ιστορία Επεξεργασία

Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία

 
Focke-Wulf Fw 189

Το έργο της αεροπορικής εταιρείας «Φόκε-Βουλφ» χρονολογείται από το 1907, όταν ο Χένριχ Φόκε, Γερμανός καθηγητής, μαζί με τον αδελφό του Βίλχελμ Φόκε, πειραματίστηκαν με μοντέλα ελεύθερης πτήσης με οριζόντιες επιφάνειες ελέγχου τοποθετημένες στο εμπρόσθιο άκρο της ατράκτου, ενώ τα φτερά είναι μακρύτερα από την πρύμνη. Αυτός ο τύπος δεν ήταν καθόλου καινούριος, αλλά ανάγεται στις απαρχές της αεροπορίας. Μία από τις πρώτες πτήσεις στην Ευρώπη έγινε από τον Αλμπέρτου Σάντους-Ντουμό σε ένα διπλάνο του τύπου «Πάπιας» (γ: «Ente»)[5].

Τα πειράματα αυτά οδήγησαν το επόμενο έτος στην κατασκευή ενός αεροσκάφους με κινητήρα 40 ίππων, το οποίο πραγματοποίησε μια σειρά από σύντομες πτήσεις στο Μπόρνστεντ του Πότσδαμ τον Σεπτέμβριο του 1909. Το έργο αυτό συνεχίστηκε από τον Χένριχ Φόκε μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[5].

Η εταιρεία ιδρύθηκε στη Βρέμη στις 24 Οκτωβρίου 1923 από τους Χένριχ Φόκε[6], Γκέοργκ Βουλφ[7] και Δρ. Βέρνερ Νάουμαν με το όνομα «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Βρέμης ΑΕ» (Bremer Flugzeugbau AG). Σχεδόν αμέσως, μετονόμασαν την εταιρεία σε «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΑΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau AG), η οποία αργότερα άλλαξε την υπόστασή της σε Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (GmbH) με την ονομασία «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΕΠΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH)[8].

Το 1931 και μετά από κυβερνητικές πιέσεις, η «Φόκε-Βουλφ» συγχωνεύτηκε με την «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Άλμπατρος ΕΠΕ» (Albatros-Flugzeugwerke GmbH). Ο μηχανικός και πιλότος δοκιμών της «Άλμπατρος», Κουρτ Τανκ, έγινε υπεύθυνος του τεχνικού τμήματος και ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στο μοντέλο «Focke Wulf Fw 44 Stieglitz» («Καρδερίνα»)[9].

Ο Δρ. Λούντβιχ Ροζέλιους (Ludwig Roselius) έγινε διευθυντής το 1925 αλλά το 1933 έδωσε τη θέση στον αδερφό του, Φρίντριχ. Το 1938 η εταιρεία του Ροζέλιους «Καφέ ΧΑΓΚ» (Café HAG) αύξησε το ποσοστό των μετοχών της στο 46% και η γερμανική εταιρεία ηλεκτρικών ειδών «Κ. Λόρεντς ΑΕ» (C. Lorenz AG) εξασφάλισε το 28%. Η εταιρεία άλλαξε τη σύστασή της σε Εταιρεία Περιορισμένης Ευθύνης (GmbH) με την ονομασία «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ ΕΠΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH) και δεν ήταν πλέον υποχρεωμένη να δημοσιεύει τους λογαριασμούς της. Το κεφάλαιο της εταιρείας αυξήθηκε σημαντικά σε αυτό το σημείο[10].

Τον Αύγουστο 1933 οι Χανς Χόλλε και Ρούντολφ Σούμπερτ απέκτησαν πληρεξούσιο για το υποκατάστημα της «Φόκε-Βουλφ» στο Βερολίνο. Τον Οκτώβριο 1933 η εταιρεία «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Φόκε-Βουλφ Άλμπατρος Βερολίνου ΑΕ» (Focke-Wulf Flugzeugbau A.G. Albatros Berlin) καταχωρήθηκε επισήμως στο Υπουργείο Εμπορίου[11].

Ο πόλεμος Επεξεργασία

 
Focke-Wulf Fw 190

Ο Δρ. Ροζέλιους παρέμεινε η κινητήρια δύναμη της «Φόκε-Βουλφ». Αυτός μαζί με τη στενή του συνεργάτιδα και γραμματέα Μπάρμπαρα Γκαίτε (Barbara Götte), συναντιόντουσαν συχνά με τον υπεύθυνο του τεχνικού τμήματος Κουρτ Τανκ. Σύμφωνα με μαρτυρίες της Γκαίτε, ο Τανκ μιλούσε με μεγάλο ενθουσιασμό για τις τελευταίες εξελίξεις του σχεδιασμού για τα αεροσκάφη της «Focke-Wulf». Όταν πέθανε ο Ροζέλιους τον Μάιο του 1943, ο Χάινριχ Πούφογκελ (Heinrich Puvogel) συνέχισε το χειρισμό των οικονομικών υποθέσεων της «Φόκε-Βουλφ» ως διευθυντής της εταιρείας «Θαλάσσιο Εμπόριο ΑΕ» (Seehandel AG)[12].

Το 1938 στο Βερολίνο, η Χάνα Ράιτς έκανε την παρουσίαση του «Focke-Wulf Fw 61» που αποτελούσε το πρώτο πλήρως ελεγχόμενο ελικόπτερο (αντί για τα αυτόγυρα που προϋπήρχαν)[13]. Το τετρακινητήριο αεροπλάνο αερογραμμών «Focke-Wulf Fw 200 Condor» («Κόνδωρ») πραγματοποίησε απευθείας πτήση (χωρίς στάση) από το Βερολίνο στην Νέα Υόρκη στις 10 Αυγούστου 1938. Η πτήση διήρκησε 24 ώρες και 56 λεπτά και ήταν το πρώτο αεροπλάνο που πραγματοποίησε αυτή την πτήση χωρίς στάση. Η πτήση επιστροφής προς το Βερολίνο στις 13 Αυγούστου 1938 διήρκησε 19 ώρες και 47 λεπτά. Αυτές οι πτήσεις τιμήθηκαν με μια πινακίδα στην οδό «Μπέτχερστρασε» (Böttcherstraße) στο ιστορικό κέντρο της Βρέμης.

Το αεροπλάνο «Focke Wulf Fw 190 Würger» («Αετομάχος») που σχεδιάστηκε από το 1938 και μπήκε σε γραμμή παραγωγής την περίοδο 1941 - 1945 αποτέλεσε βασικό μονοθέσιο μαχητικό της Λουφτβάφε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με συνολική παραγωγή άνω των 20.000 αεροσκαφών[14].

Οι αλλεπάλληλοι βομβαρδισμοί της Βρέμης από τους Συμμάχους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο προκάλεσαν την αναγκαστική μεταφορά των εργοστασίων παραγωγής από τη Βρέμη στην ανατολική Γερμανία και την Πολωνία, έχοντας την εταιρεία «Κατεσκευαστική Αεροσκαφών ΑΓΚΟ ΕΠΕ» (AGO Flugzeugwerke, Apparatebau GmbH Oschersleben Flugzeugwerke) του Οσερσλέμπεν ως τον κύριο υπεργολάβο για το «Focke Wulf Fw 190 Würger»[2]. Αυτά τα εργοστάσια χρησιμοποίησαν πολλούς ξένους εργάτες και κρατούμενους καταδικασμένους σε αναγκαστική εργασία, και από το 1944 χρησιμοποίησαν και αιχμαλώτους πολέμου. Το εργοστάσιο της «Φόκε-Βουλφ» στο Μάριενμπουργκ (σημερινό Μάλμπορκ), έκτασης 0,40 χλμ2, παρήγαγε σχεδόν τα μισά από όλα τα «Focke Wulf Fw 190 Würger» που κατασκευάστηκαν και βομβαρδίστηκε από την αμερικανική 8η Πτέρυγα Μάχης Πολεμικής Αεροπορίας στις 9 Οκτωβρίου 1943[15].

Μεταπολεμικά Επεξεργασία

 
Focke-Wulf Fw 191

Μετά τον πόλεμο ο Τανκ διαπραγματεύτηκε με το Ηνωμένο Βασίλειο, την εθνικιστική κυβέρνηση της Κίνας, καθώς και με εκπροσώπους της Σοβιετικής Ένωσης και όταν οι διαπραγματεύσεις απέβησαν άκαρπες, δέχτηκε μια προσφορά από την Αργεντινή να εργαστεί στο αεροτεχνικό ινστιτούτο, «Instituto Aerotécnico» στην Κόρδοβα με το όνομα (Καθ. Δρ.) Πέδρο Ματίες (Pedro Matthies). Μετακόμισε στην Κόρδοβα, με πολλούς από τους συναδέλφους του από την «Focke-Wulf», το 1947. Το «Instituto Aerotécnico» αργότερα έγινε το στρατιωτικό εργοστάσιο αεροπλάνων της Αργεντινής, «Fábrica de Aviones» («Εργοστάσιο Αεροσκαφών»). Εκεί[16], σχεδίασε το «IAe Pulqui II»[17] με βάση το σχέδιο του «Focke-Wulf Ta 183» που είχε σχεδόν ολοκληρώσει μέχρι το τέλος του πολέμου.

Η «Φόκε-Βουλφ» ξεκίνησε την παραγωγή ανεμόπτερων το 1951 και μηχανοκίνητων αεροσκαφών το 1955. Η «Φόκε-Βουλφ», η «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Αμβούργου ΕΠΕ» (Hamburger Flugzeugbau GmbH) και η «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Βέσερ ΕΠΕ» (Weser Flugzeugbau GmbH) ένωσαν τις δυνάμεις τους το 1961 για να δημιουργήσουν την εταιρεία «Εντβίκλουνγκσρινκ Νορντ ΕΠΕ» («Δαχτυλίδι Ανάπτυξης Βορρά», Entwicklungsring Nord GmbH), εν συντομία «ERNO», για την ανάπτυξη πυραύλων[4].

Η ITT Corporation είχε αποκτήσει μερίδιο 25% της εταιρείας προπολεμικά και κέρδισε αποζημιώσεις ύψους 27 εκατομμυρίων δολαρίων το 1960 για τη ζημιά που προκλήθηκε στο μερίδιό της στο εργοστάσιο της «Φόκε-Βουλφ» που κατείχε, κατά τους βομβαρδισμούς των Συμμάχων[18]. Η «Φόκε-Βουλφ» συγχωνεύτηκε επίσημα με την «Κατασκευαστική Αεροσκαφών Βέζερ» (Weser Flugzeugbau GmbH) το 1964, δημιουργώντας την «Ένωση Αεροτεχνικών Έργων» («VFW», Vereinigte Flugtechnische Werke), η οποία αργότερα και μετά από αλλεπάλληλες συγχωνεύσεις αποτελεί σήμερα μέρος της «Airbus Group»[4].

Η «Φόκε-Βουλφ» σταμάτησε τη λειτουργία της με αυτό το όνομα το 1964[2].

Μοντέλα Επεξεργασία

 
Focke-Wulf Fw 200
 
Focke-Wulf Fw 159
 
Focke-Wulf F-19

Κατασκευασμένα αεροσκάφη Επεξεργασία

Μη κατασκευασμένα αεροσκάφη Επεξεργασία

 
Focke-Wulf «Super Lorin»
 
Focke-Wulf «Volksjäger» 2
  • Focke-Wulf Fw 42, βομβαρδιστικό
  • Focke-Wulf Ta 154, μαχητικό, αναχαιτιστικό
  • Focke-Wulf Fw 160, τετρακινητήριο βομβαρδιστικό
  • Focke-Wulf Ta 254, μαχητικό
  • Focke-Wulf Fw 206, εμπορικό
  • Focke-Wulf Fw 259 «Frontjäger» («Εμπρόσθιο καταδιωκτικό»)
  • Focke-Wulf Fw 260, αερογραμμών
  • Focke-Wulf Ta 283, μαχητικό αναχαιτιστικό
  • Focke-Wulf Fw 300, μεγάλου βεληνεκούς πολυκινητήριο μεταγωγικό, βομβαρδιστικό θαλάσσιας περιπολίας
  • Focke-Wulf Ta 400, βομβαρδιστικό
  • Focke-Wulf Fw P.0310.025-1006
  • Focke-Wulf Fw P.0310.025
  • Focke-Wulf Fighter Project w/BMW803
  • Focke-Wulf Flitzer, μαχητικό
  • Focke-Wulf Project I
  • Focke-Wulf Project II
  • Focke-Wulf Project III
  • Focke-Wulf Project VIII
  • Focke Rochen, μαχητικό
  • Focke-Wulf «Super Lorin» («Σούπερ Λόριν»)
  • Focke-Wulf Fw «Triebflügel», αναχαιτιστικό
  • Focke-Wulf «Volksjäger» («Δημόσιος κυνηγός»), μαχητικό αναχαιτιστικό
  • Focke-Wulf VTOL Project
  • Focke-Wulf 1000x1000x1000, σειρά σχεδίων βομβαρδιστικών

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ From Focke-Wulf to Avrocar: Secret Weapons of World War II: The Techno-Military Breakthroughs That Changed History (στα Αγγλικά). New York: Berkley Books. 2003. σελίδες 281–283. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Focke-Wulf Report». Alternate Wars (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Δεκεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2014. 
  3. ↑ «Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH, Aircraft Manufacturer». Wehrmacht History.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2014. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 «Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH». Pilotfriend (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2014. 
  5. ↑ 5,0 5,1 John Pike (7 Νοεμβρίου 2011). «Focke-Wulf G.m.b.H.». Global Security.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 2 Ιουνίου 2014. 
  6. ↑ Jean-Denis G.G. Lepage (2009). Aircraft of the Luftwaffe, 1935-1945: An Illustrated Guide. McFarland. σελίδες 24. ISBN 9780786452804. 
  7. ↑ Thorsten Pietsch. «Wulf, Georg - Friedhof Ostholz Bremen (D)». Frontflieger - die Soldaten der Deutschen Fliegertruppe 1914 - 1918 (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2014. 
  8. ↑ Bert Hartmann. «Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH, Bremen-Flughafen». LuftArchiv.de - Das Archiv der Deutschen Luftwaffe (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2014. 
  9. ↑ Tony Holmes (2005). ane's Vintage Aircraft Recognition Guide (στα Αγγλικά). London: Harper Collins. σελ. 79. ISBN 0-00-719292-4. 
  10. ↑ Dieter Pfliegensdörfer (1989). Wellblech & Windkanal. Arbeit und Geschäfte im Bremer Flugzeugbau von den Anfängen 1909 bis heute (στα Γερμανικά). Steintor. ISBN 3926028513.  Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  11. ↑ Reinhold Thiel (2011). Focke-Wulf Flugzeugbau. Bremen, Verlag H.M. Hauschild GmbH. ISBN 9783897574892. 
  12. ↑ Ludwig Leidig (2013). Bombshell. sbpra. ISBN 978-1-62516-346-2. 
  13. ↑ Hanna Reitsch (1952). Fliegen, mein Leben (στα Γερμανικά). Stuttgart: Deutsche Verlags-Anstalt. σελίδες 180–198. 
  14. ↑ «Kurt Tank Facts». FamousBirthdays (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014. 
  15. ↑ Gurney, Gene (Major, USAF) (1962). The War in the Air: a pictorial history of World War II Air Forces in combat (στα Αγγλικά). New York: Bonanza Books. σελ. 219. 
  16. ↑ «ARGENTINA: Old Hands, New Directions». TIME Magazine (στα Αγγλικά). 23 Οκτωβρίου 1950. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014. 
  17. ↑ Cutaway (14 Φεβρουαρίου 2010). «FMA IAe 33 Pulqui II». Aircraft Wiki (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2014. 
  18. ↑ Anthony Sampson (1973). The Sovereign State (στα Αγγλικά). Hodder and Stoughton. ISBN 0-340-17195-2. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • «Warplanes of the Third Reich», William Green, Doubleday & Company (1970), ISBN 978-0385057820
  • «German Aircraft of the Second World War», Antony SMITH J R & KAY, Putnams (1982), ISBN 978-0370000244
  • «Hitler's Luftwaffe», Salamander Press Staff, Tony Wood, Bill Gunston, Crown Publishing Group, ISBN 978-0517187715
  • «Focke-Wulf Flugzeugbau, GmbH. (Focke-Wulf Aircraft, Inc.) (Complex)», United States Strategic Bombing Survey, [Washington] 1945, OCLC 22203382

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φόκε-Βουλφ&oldid=9639296"