Βικιπαίδεια

GayRussia.Ru

Το GayRussia.Ru είναι οργάνωση για την προστασία των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ+ ατόμων στη Ρωσία. Ιδρύθηκε στη Μόσχα στις 17 Μαΐου του 2005 και πήρε την πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή της πρώτης παρέλασης υπερηφάνειας στη Μόσχα τον Ιούνιο του ίδιου έτους[1].

GayRussia.Ru
GayRussia.Ru logo
Λογότυπο του GayRussia
Ίδρυση2005
ΙδρυτήςΝικολάι Αλεξάντροβιτς Αλεξέγιεφ (ρωσικά: Николай Александрович Алексеев‎‎)
ΤύποςΜΚΟ
ΈδραΜόσχα
ΠεδίαΛΟΑΤ+ δικαιώματα
Σημαντικά πρόσωπαΝικολάι Μπάγιεφ (ρωσικά: Николай Баев‎‎), Ιρίνα Φεντότοβα (ρωσικά: Ирина Федотова‎‎), Αλεξέι Κισελιόφ (ρωσικά: Алексей Киселёв‎‎)
ΜήνυμαΊσα δικαιώματα χωρίς συμβιβασμούς! (ρωσικά: Равные права без компромиссов!‎‎)
ΙστότοποςGayRussia.Ru
δεδομένα (π • σ • ε )
Λογότυπο της σλάβικης παρέλασης υπερηφάνειας[2]

Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru είναι γνωστή για τη διεξαγωγή διαφόρων εκστρατειών για την προστασία των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ πολιτών, όπως παρελάσεων υπερηφάνειας[3][4][5][6], καμπάνιες για την κατάργηση της απαγόρευσης σε ομοφυλόφιλους να δίνουν άιμα[7], υπέρ της αναγνώρισης των γάμων ομοφύλων στη Ρωσία [7], «ομοφυλοφιλική προπαγάνδα» στη χώρα[8][9] και άλλα.

Ταυτόχρονα, οι ακτιβιστές του GayRussia.Ru όχι μόνο διεξάγουν δημόσιες δράσεις («άμεσες δράσεις»), αλλά και αντιμάχονται τις σχετικές διατάξεις του νόμου και τις ενέργειες των αρχών στα δικαστήρια. Αν και το GayRussia.Ru δεν κέρδισε σχεδόν καμία δικαστική υπόθεση στη Ρωσία, ορισμένες υποθέσεις εκκρεμούν ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το 2010, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε υπέρ των διοργανωτών της παρέλασης των ομοφυλοφίλων στην υπόθεση του Νικολάι Αλεξέεφ και η απόφασή του είναι δεσμευτική για τις ρωσικές αρχές. Το 2012, στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ κρίθηκε υπόθεση υπέρ της ακτιβίστριας του GayRussia.Ru, Ιρίνας Φεντότοβας σχετικά με την απαγόρευση από το Ριαζάν της «προπαγάνδας της ομοφυλοφιλίας»[8].

Βασικοί Στόχοι

Επεξεργασία

Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru, με επικεφαλής τον Νικολάι Αλεξέγιεφ, δημιουργήθηκε για να καταπολεμήσει τις διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου στη Ρωσία μέσω μιας ανοιχτής καμπάνιας στο ευρύ κοινό της Ρωσίας μέσω των ΜΜΕ. Τον Φεβρουάριο του 2009 η πρωτοβουλία ανακοίνωσε το σλόγκαν της: «Ισότητα ομοφυλοφίλων χωρίς συμβιβασμούς» (ρωσικά: Гей-равенство, без компромиссов‎‎)[10].

Οργάνωση

Επεξεργασία

Χρονικό της ίδρυσης

Επεξεργασία

Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru ιδρύθηκε στη Μόσχα στις 17 Μαΐου 2005 από τον Νικολάι Αλεξέγιεφ την πρώτη Παγκόσμια Ημέρα της Μάχης με την Ομοφοβία.

Δομή

Επεξεργασία

Το GayRussia.Ru δεν είναι επίσημα αναγνωρισμένη οργάνωση από το κράτος, έτσι όπως ορίζει το Αρ. 3 του Ομοσπονδιακού νόμου της Ρωσίας («Περί δημοσίων συλλόγων/σωματείων», ρωσικά: Об общественных объединениях‎‎): «Η δημιουργία δημόσιων συλλόγων/σωματείων συμβάλλει στην πραγματοποίηση των δικαιωμάτων και των έννομων συμφερόντων των πολιτών. Οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να δημιουργούν δημόσιους συλλόγους της επιλογής τους χωρίς να είναι απαραίτητο να λάβουν προηγουμένως άδεια από τις αρχές ή τα όργανα τις τοπικής αυτοδιοίκησης, και έχουν το δικαίωμα να γίνονται μέλη τέτοιων συλλόγων υπό την προϋπόθεση της τήρησης των διατάξεων του καταστατικού τους. Δημόσιοι σύλλογοι που δημιουργούνται από πολίτες μπορούν είτε να καταχωρηθούν όπως ορίζει ο παρών Ομοσπονδιακός Νόμος και να αποκτήσουν δικαιώματα νομικού προσώπου είτε να λειτουργούν χωρίς να καταχωρηθούν και χωρίς να είναι νομικά πρόσωπα.»[11] Ο οργανισμός δε λαμβάνει χρηματοδότηση και δεν έχει τραπεζικό λογαριασμό και περιουσία.

Άνθρωποι κλειδιά

Επεξεργασία

Επικεφαλής του GayRussia.Ru είναι ο Νικολάι Αλεξάντροβιτς Αλεξέγιεφ (ρωσικά: Николай Александрович Алексеев‎‎). Ένα ακόμα μέλος είναι ο Νικολάι Μπάγιεφ (ρωσικά: Николай Баев‎‎)[8][12] ο οποίος γράφει άρθρα και συμμετέχει σε διεθνή ΛΟΑΤ συνέδρια. Άλλα μέλη είναι η Ιρίνα Φετ (Ирина Фет)[8][12], ο Αντόν Σουτιάγκιν (ρωσικά: Антон Сутягин‎‎) (συντονίζει την οργάνωση στη Λευκορωσία), ο Κύριλλος Νιεπόμνιασι (ρωσικά: Кирилл Непомнящий‎‎)[13], η Άννα Κομαρόβα (ρωσικά: Анна Комарова‎‎)[14], ο Αλεξάντρ Χοτς (ρωσικά: Александр Хоц‎‎)[14], ο Γιούρι Γκαρικόφ (ρωσικά: Юрий Гавриков‎‎) (ασχολείται με την υλικοτεχνική υποστήριξη του οργανισμού), ο Αλεξέι Κισελιόφ (ρωσικά: Алексей Киселев‎‎)[13] (Τον Απρίλιο του 2013 έλαβε πολιτικό άσυλο στην Ισπανία[15][16]), ο Ντμίτρι Μπαρτνιεφ (ρωσικά: Дмитрий Бартнев‎‎) (ο δικηγόρος της πρωτοβουλίας) και άλλοι. Το Gayrussia.ru διευθύνεται από μια εκ περιτροπής ομάδα περίπου 20-30 ακτιβιστών.

Διασύνδεση

Επεξεργασία

Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru είναι μέλος της επιτροπής IDAHO (International Day Against Homophobia, Transphobia and Biphobia, δηλ. Παγκόσμια Ημέρα Ενάντια στην Ομοφοβία, την Τρανσφοβία, και την Αμφιφοβία), και της διεθνούς οργάνωσης InterPride (Διεθνής Ένωση Οργανωτών Παρελάσεων Υπερηφάνειας), της EPOA (Ευρωπαϊκή Ένωση Διοργανωτών Παρελάσεων Υπερηφάνειας)[17]. Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru διοργάνωνε τα Gay Pride στη Ρωσία.

Καμπάνιες

Επεξεργασία

Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru έχει διεξάγει πέντε κύριες καμπάνιες. Η πιο γνωστή τους καμπάνια είναι αυτή που αφορά το δικαίωμα του συνέρχεσθαι.

Καμπάνια για το δικαίωμα του συνέρχεσθαι

Επεξεργασία

Τον Ιούλιο του 2005 η πρωτοβουλία GayRussia.Ru ξεκίνησε τη διοργάνωση του Gay Pride της Μόσχας το οποίο ανακούνωσε ο Νικολάι Αλεξέγιεφ σε συνέντευξη τύπου. Ο δήμαρχος της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ είχε δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν θα επιτρέπε καμία δημόσια εκδήλωση ομοφυλοφίλων στους δρόμους της ρωσικής πρωτεύουσας. Παρά τις απαγορεύσεις, εκδηλώσεις του Gay Pride πραγματοποιήθηκαν στις 27 Μαΐου 2006, 27 Μαΐου 2007, 1 Ιουνίου 2008 και 16 Μαΐου 2009. Ακτιβιστές συλλαμβάνονταν κάθε χρόνο με μάρτυρες μεγάλα διεθνή μέσα ενημέρωσης[18][19].

Επίσης το προώθησε επίσης την εκστρατεία του έξω από τη Μόσχα και επιχείρησε να οργανώσει δημόσιες δράσεις στο Ταμπόφ τον Οκτώβριο του 2008[20][21], και στο Ριαζάν[22] τον Απρίλιο του 2009[23][24].

Η οργάνωση αμφισβήτησε συστηματικά καθεμία από τις απαγορεύσεις της δραστηριότητάς της στα ρωσικά δικαστήρια πριν παραπέμψει την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Στη Ρωσία καμία από τις δικαστικές υποθέσεις δεν ήταν υπέρ των διεκδικήσεων του GayRussia.Ru. Οι Ρώσοι δικαστές κατά την λήψη των αποφάσεων τους αγνόησαν διάφορες υποθέσεις που τέθηκαν ως προδεδικασμένο από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Για παράδειγμα στην υπόθεση Bączkowski εναντίον Πολωνίας, το Δικαστήριο έκρινε ότι η απαγόρευση του Pride της Βαρσοβίας το 2005 αποτέλεσε παραβίαση της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία επικυρώθηκε στη Ρωσία το 1998.

 
Παράσταση διαμαρτυρίας, οργανώσεις GayRussia και TaPaGes, Στρασβούργο, Γαλλία, 14 Φεβρουαρίου 2009[2].
 
Παράσταση διαμαρτυρίας που διοργάνωσε το GayRussia στα γραφεία του ΟΗΕ στη Γενεύη, Ελβετία, 16 Φεβρουαρίου 2009[2].

Στις 14 Φεβρουαρίου 2009, μέλη των πρωτοβουλιών Gayrussia.ru και gaybelarus.by ενώθηκαν με ακτιβιστές από την τοπική ΛΟΑΤ ομάδα TaPaGeS και οργάνωσαν διαμαρτυρία στο κέντρο του Στρασβούργου ζητώντας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο να επισπεύσει την εξέταση των καταγγελιών τους, η πρώτη από τις οποίες υποβλήθηκε τον Ιανουάριο του 2007[25][26].

Στις 19 Ιουλίου 2006 και στις 19 Ιουλίου 2007, η Κεντρική Διοικητική Περιφέρεια της Μόσχας ενέκρινε μια διαμαρτυρία που οργάνωσε το Gayrussia.ru μπροστά από την ιρανική πρεσβεία με στόχο «να επιστήσει την προσοχή στην εκτέλεση ανηλίκων και να απαιτήσει την κατάργηση της θανατικής ποινής»[27][28][29].

Τον Απρίλιο του 2009, το GayRussia.Ru αποφάσισε να αμφισβητήσει την απαγόρευση της δράσης διαμαρτυρίας του Ιουλίου στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Στόχος της οργάνωσης είναι η έκδοση οριστικού κατηγορητηρίου κατά της Ρωσίας τόσο στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όσο και στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ[30][31]. Στην τελική έκθεσή της, η Επιτροπή εξέφρασε ανησυχία για τη βία κατά των λεσβιών, ομοφυλόφιλων, αμφιφυλόφιλων και τρανς ατόμων (ΛΟΑΤ), καθώς και για συστηματικές διακρίσεις λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού, συμπεριλαμβανομένης της ρητορικής μίσους από κυβερνητικούς αξιωματούχους, θρησκευτικούς ηγέτες και ΜΜΕ. Η επιτροπή εξέφρασε επίσης ανησυχία για την παραβίαση των δικαιωμάτων των ελευθεριών του συνέρχεσθαι και του συνεταιρίζεσθαι[32].

Καμπάνια για την άρση της απαγόρευσης αιμοδοσίας ομοφυλόφιλων

Επεξεργασία

Τον Απρίλιο του 2006, το πρόγραμμα GayRussia.Ru ζήτησε από το Γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα και τον Υπουργό Υγείας να τροποποιήσουν τις οδηγίες για τους αιμοδότες που εκδόθηκαν από τον Υπουργό Υγείας στις 14 Σεπτεμβρίου 2001, οι οποίες περιλάμβαναν τους ομοφυλόφιλους στην ομάδα υψηλού κινδύνου για μόλυνση από τον ιό HIV.

Τον Ιούλιο του 2006, η Γενική Εισαγγελία αναγνώρισε ότι δεν υπήρχε τίποτα στον νόμο που θα εμπόδιζε τους ομοφυλόφιλους να δώσουν αίμα[33]. Αντ' αυτού, ο νόμος ορίζει μόνο μια λίστα συγκεκριμένων νοσημάτων η παρουσία των οποίων δεν επιτρέπει τη δυνατότητα αιμοδοσίας, έτσι το GayRussia.Ru ζήτησε να εξαιρεθούν οι ομοφυλόφιλοι από τις επίσημες οδηγίες αιμοδοσίας[34][35].

Τον Απρίλιο του 2007, το GayRussia.Ru έστειλε υπόμνημα στη Γενική Εισαγγελία και στο Υπουργείο Υγείας, καθώς οι οδηγίες δεν είχαν αλλάξει.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 2007, παρά την απαγόρευση, το GayRussia.Ru οργάνωσε μια διαμαρτυρία μπροστά στο Υπουργείο Υγείας με αίτημα να τροποποιηθούν οι οδηγίες. Αρκετοί συμμετέχοντες συνελήφθησαν. Την ίδια μέρα, ο Νικολάι Αλεξέγιεφ προσπάθησε να δώσει αίμα σε ένα κέντρο μετάγγισης στη Μόσχα, αλλά του απαγορεύθηκε. Το γεγονός κατέγραψαν αρκετοί εκπρόσωποι των ΜΜΕ που κάλυψαν την εκδήλωση[36][37][38]. Τον Μάιο του 2008, το Υπουργείο Υγείας έστειλε επιστολή στο GayRussia.Ru[39] και επιβεβαίωσε ότι είχε τελικά αφαιρέσει τους ομοφυλόφιλους από τις οδηγίες του[40][41]. Από τον Ιούλιο του 2013 έως σήμερα αυτή είναι η μόνη διάκριση κατά των ομοφυλοφίλων που έχει καταργηθεί στη Ρωσία (η προηγούμενη ήταν η αποποινικοποίηση των ομοφυλοφυλικών σχέσεων το 1993).

Καμπάνια κατά της απαγόρευσης εισόδου στη χώρα HIV-θετικών αλλοδαπών

Επεξεργασία

Τον Φεβρουάριο του 2009, η πρωτοβουλία ξεκίνησε μια καμπάνια για την κατάργηση του άρθρου 10 του νόμου του 1995 «Σχετικά με την πρόληψη της εξάπλωσης της νόσου που προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) στη Ρωσική Ομοσπονδία», ο οποίος απαγορεύει στους αλλοδαπούς που έχουν μολυνθεί από τον HIV παραμονή στη Ρωσία για περισσότερους από τρεις μήνες. Η οργάνωση απηύθυνε έκκληση στον Πρόεδρο, τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Εξωτερικών για να σταματήσουν οι αρχές να ρωτούν του αλλοδαπούς αν είναι φορείς του ιού[42][43].

Καμπάνια κατά της περιφερειακής νομοθεσίας που απαγορεύει την προπαγάνδα της ομοφυλοφιλίας μεταξύ ανηλίκων

Επεξεργασία

Στις 24 Μαΐου 2006, το τοπικό κοινοβούλιο της περιοχής Ριαζάν ψήφισε το άρθρο 3.13 «Δημόσιες ενέργειες που στοχεύουν στην προώθηση της ομοφυλοφιλίας (σοδομισμού και λεσβιασμού) μεταξύ ανηλίκων» στον κατάλογο των διοικητικών αδικημάτων.

Τον Μάρτιο του 2009, οι ακτιβιστές του GayRussia.Ru ξεκίνησαν μια εκστρατεία για την κατάργηση του νόμου. Στις 30 Μαρτίου 2009, ο Νικολάι Μπάγιεφ και η Ιρίνα Φετ συνελήφθησαν στο Ριαζάν με την κατηγορία της προώθησης της ομοφυλοφιλίας μεταξύ ανηλίκων - οι ακτιβιστές είχαν σταθεί έξω από ένα τοπικό σχολείο με πλακάτ που έγραφαν "Η ομοφυλοφιλία είναι φυσιολογική" και "Είμαι ομοφυλόφιλος και περήφανος γι' αυτό". Στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι και τους επιβλήθηκε πρόστιμο[44][45]. Ο Νικολάι Μπάγιεφ προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η Ιρίνα Φετ στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Ο Νικολάι Αλεξέγιεφ άσκησε έφεση για την υπόθεση της απαγόρευσης της διαμαρτυρίας στο ίδιο δικαστήριο. Τον Ιανουάριο του 2010, το Συνταγματικό Δικαστήριο αποφάσισε κατά τριών ακτιβιστών που υποστήριξαν ότι ο νόμος ήταν αντισυνταγματικός. Τον Απρίλιο του 2010, η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ άνοιξε υπόθεση κατά της Ιρίνας Φετ και άρχισε να επικοινωνεί και με τα δύο εμπλεκόμενα μέρη. Η πρωτοβουλία GayRussia.Ru κατέθεσε επίσης προσφυγή για μια πορεία και μια πικετοφορία, οι οποίες απορρίφθηκαν. Στόχος ήταν η δυνατότητα αμφισβήτησης της δικαιοσύνης στο επίπεδο του Συνταγματικού Δικαστηρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων[46].

Διοργάνωση διεθνών εκδηλώσεων

Επεξεργασία

Στις 25–27 Μαΐου 2006, το GayRussia.Ru διοργάνωσε την πρώτη παρέλαση ομοφυλοφίλων στη Μόσχα[47]. Στις 26–27 Μαΐου 2007 διοργάνωσε τη δεύτερη παρέλαση ομοφυλοφίλων στη Μόσχα[48]. Το 2008 δεν έγινε κάποια διοργάνωση. Το τρίτο Pride στη Μόσχα είχε τη μορφή δυο δράσεων στο δρόμο[49]. Το 2009 διοργανώθηκε το πρώτο σλαβικό Gay Pride στη Μόσχα στις 14–17 Μαΐου[50]. Το 2019 σε συνεργασία με την πρωτοβουλία Gaybelarus.by διοργανώθηκε το δεύτερο σλαβικό Gay Pride στο Μινσκ στις 14-16 Μαΐου[51][52][53] и пятый Московский парад 26 мая[54][55][56].

Το 2010, λόγω προβλημάτων με τον διαδικτυακό πάροχο[57], το GayRussia.Ru μεταφέρθηκε στη διεύθυνση Gayrussia.eu.

Το GayRussia λειτουργεί επίσης ως μέσο ενημέρωσης και αναφέρεται ευρέως από άλλα ειδησεογραφικά σάιτ[58][59][60][61][62][63][64][65][66].

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Правозащитный ЛГБТ-проект, о нас». GayRussia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2025. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 «Gayrussia.ru/». Gayrussia.ru/. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2014. 
  3. ↑ Златоглавая не голубая Αρχειοθετήθηκε Οκτώβριος 2, 2013 στη Wayback Machine του Internet Archive // Газета. Ру, 18 мая 2006
  4. ↑ Нерадужный «трэш-моб» Αρχειοθετήθηκε Ιανουάριος 27, 2018 στη Wayback Machine του Internet Archive // Алла Серова, «Наша Версия на Неве», № 19 (277), от 20.05.-26.05.2013
  5. ↑ Belarusian, Russian Activists Agree a Slavic Gay Pride for Moscow in May Next Year Αρχειοθετήθηκε 2009-02-07 στο Wayback Machine. // Ukgaynews, 17 ноября 2008
  6. ↑ Slavic Gay Pride will unite Belarusian and Russian activists Αρχειοθετήθηκε Σεπτέμβριος 19, 2012 στη Wayback Machine του Internet Archive // PinkNews.co.uk, 18 ноября 2008
  7. ↑ 7,0 7,1 «Study on Homophobia, Transphobia and Discrimination on Grounds of Sexual Orientation and Gender Identity» (PDF). Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 6 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2013. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 В ООН признали областной закон о запрете ЛГБТ-пропаганды нарушением прав человека Αρχειοθετήθηκε Οκτώβριος 15, 2014 στη Wayback Machine του Internet Archive // ZakS.Ru, 26 ноября 2012
  9. ↑ «Российский правозащитный ЛГБТ-проект GayRussia.Ru». GayRussia.Ru. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  10. ↑ «Lesbians Lose Bid to Get Married». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  11. ↑ «Федеральный закон от 19.05.1995 N 82-ФЗ (ред. от 08.08.2024) "Об общественных объединениях", Статья 3. Содержание права граждан на объединение». КонсультантПлюс. Ανακτήθηκε στις 11 Ιανουαρίου 2025. 
  12. ↑ 12,0 12,1 Комитет по правам человека ООН на этой неделе рассмотрит правомерность рязанского запрета гей-пропаганды Αρχειοθετήθηκε Σεπτέμβριος 24, 2015 στη Wayback Machine του Internet Archive // Уставный суд Санкт-Петербурга, 26 июля 2012
  13. ↑ 13,0 13,1 На Красной площади сорвали пикет гей-активистов Αρχειοθετήθηκε Ιουλίου 28, 2014 στη Wayback Machine του Internet Archive // BBC, 20 янвавря 2012
  14. ↑ 14,0 14,1 Геи приняли Лужкова в свои ряды, отплатив московскому мэру за «гомиков» // newsru.com, 22 сентября 2010
  15. ↑ Гей-активист и участник событий на Болотной получил политубежище в Испании Αρχειοθετήθηκε Μάρτιος 16, 2022 στη Wayback Machine του Internet Archive // Права человека в России, 26 апреля 2013
  16. ↑ Скрывшийся от полиции гей с Болотной беспрецедентно быстро получил политубежище в Испании Αρχειοθετήθηκε Ιουνίου 1, 2013 στη Wayback Machine του Internet Archive // Newsru.com, 26 апреля 2013
  17. ↑ «?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαΐου 2007. 
  18. ↑ «Moscow will never see gay pride parades – Mayor Yury Luzhkov». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  19. ↑ «Moscow Mayor Warns Gay Pride Organizers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  20. ↑ «Officials ban gay rights demonstrations». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  21. ↑ «Tambov Court Confirms Bans of Gay Picket and March Lawful». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  22. ↑ «Ryazan court finds gay activists guilty of popularizing homosexuality». Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  23. ↑ «Ryazan court finds gay activists guilty of popularizing homosexuality». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  24. ↑ «March and Picket of Sexual Minorities in Ryazan Contradict Local Laws, City Authorities Say». Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  25. ↑ «Gay Activists Protest Inaction of European Human Rights Court in Strasbourg Demo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  26. ↑ «Moscou Pride et LGBT TaPaGes Strasbourg (Video)». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  27. ↑ «Moscow gays protest against executions of homosexuals in Iran». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  28. ↑ «Gay Activists in Moscow Protest Persecution of Iranian Gays». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  29. ↑ «Russian gay community will picket the Embassy of Iran to protest against executions of homosexuals». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  30. ↑ «Russian Gay Activists Appeal Ban on Iranian Embassy Picket to the UN Human Rights Committee». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  31. ↑ «UN Human Rights Committee Gives Russia 6 Months to Justify Gay Picket Ban in Moscow». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  32. ↑ Human Rights Committee, United Nations. «Consideration of reports submitted by States parties under Article 40 of the covenant». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2010. 
  33. ↑ «Russia to lift Gay Blood ban says Ministry of Health». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  34. ↑ «Russia to lift Gay Blood ban says Ministry of Health». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  35. ↑ «Russia ends gay blood donor ban». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2009. 
  36. ↑ «Russian Gay Activists Again Demand Gay Blood Donation Ban Repeal». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  37. ↑ «Russian Health Ministry Ends Ban on Blood Donations by Gays». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  38. ↑ «Video: Донорство крови гомосексуалами в России on YouTube». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  39. ↑ «Russian Health Ministry Ends Ban on Blood Donations by Gays». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  40. ↑ «Russia Reverses Gay Blood Ban; Canada Still Lags». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  41. ↑ «Russia Repeals Gay Blood Ban». Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  42. ↑ «Gay Activists Ask Russia to End Ban on HIV+ Foreigners Entering Country». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  43. ↑ «Activists ask Russia to end HIV ban». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  44. ↑ «Ryazan court finds gay activists guilty of popularizing homosexuality». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  45. ↑ «Two Moscow Gay Pride Organisers Arrested for 'Propaganda of Homosexuality'». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  46. ↑ «Ryazan court finds gay activists guilty of popularizing homosexuality». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  47. ↑ «Russia, Moscow Pride 2006» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  48. ↑ «Russia: Gays Prepare for More Than Their Fight». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2007. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  49. ↑ «Third Moscow Gay Pride to Take Place on 1 June». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  50. ↑ «GayRussia Celebrates Three and a Half Years of Gay Activism – and a Million Visitors to Website». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Απριλίου 2009. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2009. 
  51. ↑ «Riot Police Break Up Pride Events in Minsk». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2010. 
  52. ↑ «Belarus bans gay pride, police beat defiant marchers». baltimoregaylife.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2010. 
  53. ↑ «Blogging from Belarus and Slavic Gay Pride marchers». ukgaynews.org.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2010. 
  54. ↑ «Moscow Bans Gay Pride Parade for Fifth Year in a Row». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2010. 
  55. ↑ «Third Moscow Gay Pride to Take Place on 1 June - Moscow Gay Pride launched with News Conference Denouncing Mayor's 5th Ban of the Event». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο Check |url= value (βοήθεια) στις 11 Απριλίου 2005. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2010. 
  56. ↑ «Third Moscow Gay Pride to Take Place on 1 June». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουνίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2010. 
  57. ↑ Сайт проекта Gayrussia перестал работать из-за саботажа
  58. ↑ «Суд защитил московских геев от Митволя». Лента.ру. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  59. ↑ «Учёные: Однополые пары похожи на разнополые» (στα Ρωσικά). Росбалт. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  60. ↑ «GayRussia.Ru: Милонов оскорблял участников акции в память Торнового». Закс.ру. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  61. ↑ «Гей-активисты объявили, что в Москве впервые разрешен гей-прайд». Газета.ру. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  62. ↑ «Лидер российского гей-сообщества Алексеев подал в суд на депутата Милонова, требует 1 млн рублей». Газета.ру. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  63. ↑ «В суде допросят полицейских, задержавших организаторов гей-прайда» (στα Ρωσικά). Росбалт. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  64. ↑ «Депутат Милонов отсудил у ЛГБТ-активиста Алексеева 10 тыс. рублей». Взгляд. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  65. ↑ «Международный олимпийский комитет обеспокоен принятием в России закона о запрете "гей-пропаганды"». Права человека в России. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 
  66. ↑ «Гей-активисты подали заявку на шествие и митинг в Петербурге». Каспаров.ру. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουνίου 2013. 


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=GayRussia.Ru&oldid=10996553"