Διεθνής Ομοσπονδία Πλοιοκτητών Δεξαμενοπλοίων για Θέματα Ρύπανσης

(Ανακατεύθυνση από ITOPF)

Η Διεθνής Ομοσπονδία Πλοιοκτητών Δεξαμενοπλοίων για θέματα Ρύπανσης, γνωστή με το διεθνές αρκτικόλεξο ITOPF (προφ. Αϊτόπφ), εκ του International Tanker Owners Pollution Federation, είναι ένας διεθνής μη κυβερνητικός οργανισμός πλοιοκτητών δεξαμενοπλοίων του κόσμου, με συμβουλευτικό χαρακτήρα για την πρόληψη κινδύνων θαλάσσιας ρύπανσης αλλά και την αντιμετώπιση αυτών, που εδρεύει στο Λονδίνο.

Γενικά Επεξεργασία

Πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό διεθνή οργανισμό οι τεχνικές συμβουλές του οποίου σε θέματα πρόληψης θαλάσσιας ρύπανσης από πετρελαιοειδή, αλλά και περιορισμού και σχεδιασμού αντιμετώπισης και καταστολής πετρελαιοκηλίδων εκ διαρροών, από οποιαδήποτε αιτία, (εκτός πολέμου), μετά και από μια συσσωρευμένη τεχνογνωσία δεκαετιών, εκτιμώνται ιδιαίτερα αξιόλογες και ασφαλείς ακόμα και από τους κρατικούς φορείς και τις λιμενικές αρχές των ναυτικών χωρών.

Η İTOPF διατηρεί παράλληλα μία πλούσια βάση δεδομένων για όλες τις ατυχείς προκλήσεις θαλάσσιας ρύπανσης από δεξαμενόπλοια που έχουν σημειωθεί στον κόσμο από το 1970 μέχρι σήμερα. Στα δεδομένα αυτά περιλαμβάνονται κατά περίπτωση το είδος και η ποσότητα πετρελαιοειδών, η έκταση της πετρελαιοκηλίδας, το υπαίτιο πλοίο, η αιτία της δημιουργίας, τα ληφθέντα μέτρα καθώς και το μέγεθος της καταστροφής που μπορεί να επήλθε. Όλα αυτά τα στοιχεία συγκεντρώνονται και εξετάζονται αναλυτικά όπου και στη συνέχεια με στατιστικούς πίνακες, είτε κατά γεωγραφική περιοχή, είτε κατά χρονική διάρκεια, εξάγονται πλείστα αποκαλυπτικά συμπεράσματα επί του αντικειμένου, ικανά ώστε ν΄ αποτελέσουν ασφαλείς οδηγούς όχι μόνο επί της ακολουθητέας περιβαλλοντικής πολιτικής διεθνώς ή κατά κράτος αλλά και στην εξέλιξη ναυπήγησης ασφαλέστερων δεξαμενοπλοίων, ή της επαύξησης της τεχνικής υποδομής εγκαταστάσεων πετρελαιοειδών, συνομολόγησης νέων συνθηκών κ.λπ.

Ίδρυση - Μέλη Επεξεργασία

Η İTOPF ιδρύθηκε ως εθελοντική συμφωνία των πλοιοκτητών δεξαμενοπλοίων το 1969, ένα χρόνο μετά τη μεγάλη καταστροφή "Τόρρεϋ Κάνυον" που σημειώθηκε στις 18 Μαρτίου του 1967 στις ΝΔ. ακτές της Αγγλίας που ήταν και η πρώτη μεγάλη οικολογική καταστροφή που προκλήθηκε από δεξαμενόπλοιο, στον κόσμο. Ακριβώς ως ανάγκη για τη διαχείριση παρόμοιων περιστατικών και λήψης μέτρων περιορισμού των όποιων επιπτώσεων αλλά και τη διασφάλιση αποζημιώσεων των πληγέντων. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργήθηκε τότε το γνωστό σύστημα αποζημίωσης TOVALOP (συμφωνία αντιστάθμισης, που έληξε η ισχύς της το 1997) που περιελάμβανε ευθύνες εκτός των άλλων και του ιδιοκτήτη του φορτίου, υψηλότερα «στάνταρς» των δεξαμενοπλοίων και των εγκαταστάσεων υποδοχής των κ.λπ. με βάση του οποίου και συνομολογήθηκαν οι δύο γνωστές διεθνείς συνθήκες για την προστασία θαλασσίου περιβάλλοντος επί αστικής ευθύνης και του κοινού Ταμείου υπό τον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (IMO), (πρώην IMCO), του ΟΗΕ.

Πρώτος διευθύνων σύμβουλος της ITOPF ανέλαβε ο Alex Hetherington. Τα συνεχιζόμενα όμως σχετικά ατυχήματα στη δεκαετία του 1970 δημιούργησαν την ανάγκη δημιουργίας ειδικής τεχνικής υπηρεσίας της οποίας πρώτος διευθυντής της ήταν ο J. S. Wardley
Τα μέλη της ITOPF που καταβάλουν ετησίως σε κοινό ταμείο μια πολύ μικρή εισφορά ανά κοχ των υπό τη πλοιοκτησία τους πλοίων, πλησιάζουν σήμερα τα 6.000 ενώ περισσότερες από 10.000 ναυτιλιακές εταιρείες βρίσκονται υπό συνεχή συνεργασία αντιπροσωπεύοντας έτσι σχεδόν το σύνολο σε χωρητικότητα δεξαμενοπλοίων πετρελαιοειδών και χημικών που εκτελούν διεθνείς μεταφορές και που υπολογίζεται σε 287 εκατομμύρια τόνους (μικτό).

Το Δ.Σ. της Ομοσπονδίας αυτής που συμμετέχουν και εκπρόσωποι ασφαλιστικών φορέων είναι το ανώτατο όργανο που επιβλέπει και τις όλες δραστηριότητες αυτής. To 2008 η Διεθνής αυτή Ομοσπονδία συμπλήρωσε 40 χρόνια από την ίδρυσή της.

Σημειώσεις Επεξεργασία

Η ITOPF κατατάσσει τις διάφορες διαρροές με βάση τον αριθμό επτά. Έτσι διακρίνονται τρεις κατηγορίες θαλασσίων ρυπάνσεων.

  1. 1η κατηγορία, όταν η ποσότητα της διαρροής φθάνει μέχρι τους επτά τόνους
  2. 2η κατηγορία, όταν η εν λόγω ποσότητα είναι από 7 μέχρι 700 τόνους και
  3. 3η κατηγορία, όταν η ποσότητα διαρροής υπερβαίνει τους 700 τόνους.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία