Οικοδόμηση της ειρήνης
Η οικοδόμηση της ειρήνης είναι παρέμβαση που στοχεύει στην αποτροπή της έναρξης ή της επανάληψης βίαιων συγκρούσεων με τη δημιουργία μιας βιώσιμης ειρήνης. Οι ειρηνευτικές δραστηριότητες αντιμετωπίζουν τις βασικές ή τις πιθανές αιτίες της βίας, δημιουργούν κοινωνική προσδοκία για την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων και την κοινωνική σταθεροποίηση πολιτικά και κοινωνικοοικονομικά.
Οι δραστηριότητες που περιλαμβάνονται στην οικοδόμηση της ειρήνης ποικίλλουν ανάλογα με τις διαφορετικές καταστάσεις και τους παράγοντες που τροφοδότησαν τη σύγκρουση. Η επιτυχείς ειρηνευτικές δραστηριότητες δημιουργούν υποστηρικτικό περιβάλλον για μία αυτοτροφοδοτούμενη και διαρκή ειρήνη. Επίσης, συμφιλιώνουν τους αντιπάλους της σύγκρουσης, προλαμβάνουν την επανεκκίνηση των συγκρούσεων και ενσωματώνουν την κοινωνία των πολιτών[1]. Εντέλει δημιουργούν κανόνες κράτους δικαίου και αντιμετωπίζουν βασικά διαρθρωτικά και κοινωνικά θέματα. Ερευνητές και επαγγελματίες στον συγκεκριμένο τομέα διαπιστώνουν όλο και περισσότερο ότι η οικοδόμηση της ειρήνης είναι πιο αποτελεσματική και ανθεκτική, όταν επικαλείται τις τοπικές αντιλήψεις για την ειρήνη και κατανοεί την υποκείμενη δυναμική που προωθεί ή επιτρέπει τη σύγκρουση[2]
Ορισμός Επεξεργασία
Ο ακριβής ορισμός ποικίλλει ανάλογα με τα εμπλεκόμενα σε σύγκρουση μέρη. Ενίοτε ο ορισμός προσδιορίζει ποιές δραστηριότητες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της οικοδόμησης της ειρήνης ή περιορίζουν την οικοδόμηση ειρήνης σε μετασυγκρουσιακές παρεμβάσεις.
Ακόμα και αν την οικοδόμηση της ειρήνης είναι ακόμη μη σαφώς ορισμένη έννοια χωρίς σαφείς κατευθυντήριες γραμμές ή στόχους[3], [κοινός τόπος για όλους τους ορισμούς είναι η συμφωνία ότι η βελτίωση της ανθρώπινης ασφάλειας είναι ο κεντρικός στόχος της οικοδόμησης της ειρήνης. Υπό αυτή την έννοια, η οικοδόμηση της ειρήνης περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα προσπαθειών από διάφορους κυβερνητικούς και κοινωνικούς φορείς σε κοινοτικό, εθνικό και διεθνές επίπεδο για την αντιμετώπιση των βαθύτερων αιτίων της βίας και τη διασφάλιση της ελευθερίας των πολιτών από τον φόβο (αρνητική ειρήνη), ελευθερία από την ένδεια (θετική ειρήνη) και ελευθερία από την ταπείνωση πριν, κατά τη διάρκεια και μετά από βίαιες συγκρούσεις.
Παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους στόχους της οικοδόμησης της ειρήνης συμπίπτουν με εκείνες της διατήρησης της ειρήνης, η διατήρηση της ειρήνης ως επίλυση των συγκρούσεων είναι μια ξεχωριστή ιδέα. Η αποκατάσταση της ειρήνης συνεπάγεται τη διακοπή μιας συνεχιζόμενης σύγκρουσης, ενώ η οικοδόμηση της ειρήνης συμβαίνει πριν από την έναρξη ή τη στιγμή που τελειώνει η σύγκρουση. Οι ειρηνευτικές διαδικασίες αποτρέπουν πιθανώς την επανάληψη των μαχών μετά από μια σύγκρουση, ωστόσο δεν αντιμετωπίζουν τα βαθύτερα αίτια της βίας, ούτε αποσκοπούν στη δημιουργία κοινωνικών αλλαγών. Διαφέρουν, επίσης, από την οικοδόμηση της ειρήνης στο ότι δεν περιλαμβάνουν ορισμένα λειτουργικά τμήματα της συγκεκριμένης διαδικασίας, όπως η οικοδόμηση του κράτους δικαίου, η κοινωνική και η οικονομική ανάπτυξη.
Το 2007 η Επιτροπή Πολιτικής του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών όρισε την οικοδόμηση της ειρήνης ως εξής: «Η οικοδόμηση της Ειρήνης περιλαμβάνει μια σειρά μέτρων που στοχεύουν στη μείωση του κινδύνου της εμπλοκής ή της επανέναρξης συγκρούσεων με την ενίσχυση των εθνικών ικανοτήτων σε όλα τα επίπεδα για τη διαχείριση των συγκρούσεων και την οικοδόμηση θεμελίων για βιώσιμη ειρήνη και βιώσιμη ανάπτυξη. Οι στρατηγικές οικοδόμησης της ειρήνης πρέπει να είναι συνεκτικές και προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες ανάγκες των εμπλεκόμενων, που βασίζονται στην εθνική κυριαρχία της χώρας και θα πρέπει να περιλαμβάνουν προτεραιότητες και αλληλουχίες δράσεων, δηλαδή ένα σχετικά στενό σύνολο δραστηριοτήτων που αποσκοπούν στην επίτευξη των παραπάνω στόχων»[4]. [4]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Μουζέλης, Νίκος (14 Δεκεμβρίου 1997). «Τι είναι η κοινωνία των πολιτών». Το Βήμα:Γνώμες. Ανακτήθηκε στις 2 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ Coning, C (2013). «Understanding Peacebuilding as Essentially Local». Stability: International Journal of Security and Development 2 (1): 6. doi:.
- ↑ 454654, Jennifer M. (2007). «Can Peacekeepers Be Peacebuilders?». International Peacekeeping 14 (3): 323–338. doi:.
- ↑ 4,0 4,1 Peacebuilding & The United Nations, United Nations Peacebuilding Support Office, United Nations. Retrieved 18 March 2012.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Barnett, Michael; Kim, Hunjoon; O'Donnell, Madalene; Sitea, Laura (2007). «Peacebuilding: What Is in a Name?». Global Governance 13: 35–58.
- Keating, Tom· Knight, W., επιμ. (2004). Building Sustainable Peace
. Canada: United Nations University Press and The University of Alberta Press. ISBN 92-808-1101-0. - Mac Ginty, Roger (2011). International Peacebuilding and Local Resistance. United Kingdom: Palgrave Macmillan. ISBN 978-0-230-27376-4.
- Porter, Elisabeth (2007). Peacebuilding: Women in International Perspective. Oxon, UK: Routledge. ISBN 978-0-415-39791-9.
- Richmond, Oliver (2011). A Post-Liberal Peace. UK: Routledge.
- Sandole, Dennis (2010). Peacebuilding . Cambridge, UK: Polity Press. ISBN 978-0-7456-4165-2.
- Schirch, Lisa (2006) Little Book of Strategic Peacebuilding. PA: Good Books.
- Schirch, Lisa (2013) Conflict Assessment & Peacebuilding Planning. CO: Lynn Reinner Press.
- Tarnoff, Curt· Marian L. Lawson (2011). «Foreign Aid: An Introduction to U.S. Programs and Policy». Congressional Research Service. H παράμετρος
|url=είναι κενή ή απουσιάζει (βοήθεια)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Catholic Relief Services: Peacebuilding
- United Nations Peacebuilding Commission
- United Nations Rule of Law: Peacebuilding Αρχειοθετήθηκε 2017-06-29 στο Wayback Machine., on the relationship between peacebuilding, the rule of law and the United Nations.
- Building Cultures of Peace: Transdisciplinary Voices of Hope and Action, Elavie Ndura-Ouédraogo and Randall Amster (eds.), UK: Cambridge Scholars Publishing, 2009.
- Peace, Peacebuilding, Peacemaking, in: Berghof Glossary on Conflict Transformation (PDF). Berlin, Germany: Berghof Foundation. 2012. σελίδες 59–64. ISBN 978-3-941514-09-6. Ανακτήθηκε στις 6 Μαρτίου 2015.