Ρικ Άλεν (ντράμερ)

(Ανακατεύθυνση από Rick Allen (drummer))

Ο Ρικ Άλεν (Richard John Cyril "Rick" Allen, γενν. 1 Νοεμβρίου 1963) είναι ο ντράμμερ του αγγλικού ροκ συγκροτήματος Def Leppard. Είναι γνωστός για το γεγονός ότι ξεπέρασε τον πλήρη ακρωτηριασμό του αριστερού του χεριού και συνέχισε να παίζει με το συγκρότημα, που ακολούθως κατάφερε να φτάσει στο αποκορύφωμα της δημοτικότητας του παγκοσμίως. Κατατάχτηκε #7 στην Βρετανική ιστοσελίδα Gigwise στην λίστα με τους 100 Καλύτερους Ντράμμερς Όλων Των Εποχών.[2]

Ρικ Άλεν
Ο Ρικ Άλεν ζωντανά με τους Def Leppard στις 13 του Αυγούστου, 2008 στο Winnipeg.
Πληροφορίες
Όνομα γέννησηςRichard John Cyril "Rick" Allen
ΨευδώνυμοThunder God
Γέννηση1  Νοεμβρίου 1963[1]
Ντρόμφιλντ
ΚαταγωγήΗνωμένο Βασίλειο
EίδοςΡοκ, Χέβι Μέταλ, NWOBHM
Μουσικά όργαναΝτραμς
Δισκογραφική εταιρείαIsland, Mercury, Polygram
Ιστότοπος
www.DefLeppard.com

Def Leppard Επεξεργασία

Στις 28 Νοεμβρίου 1978 ο Ρικ Άλεν γίνεται μέλος του συγκροτήματος Def Leppard, μετά την αποχώρηση του ντράμμερ Tony Kenning, σε ηλικία μόλις 15 χρόνων, με πρωτοβουλία της μητέρας του. Το 1979 παράτησε το σχολείο (τα υπόλοιπα μέλη παράτησαν τις δουλειές τους την ίδια περίοδο) για να επικεντρωθούν στο στόχο τους, που ήταν να πετύχουν επαγγελματικά. Την ίδια χρονιά άνοιξαν την συναυλία του Sammy Hagar στο Λονδίνο και τους επόμενους μήνες άνοιξαν συναυλίες των AC/DC. Στις 14 Μαρτίου του 1980 κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ της μπάντας, το On Through the Night, που απέσπασε πολύ καλές κριτικές από το περιοδικό Rolling Stone, έφτασε μέχρι το #51 στα charts των ΗΠΑ και στο #15 στο Ηνωμένο Βασίλειο. Επίσης κατάφερε να καθιερώσει το συγκρότημα ως ένα από τα κυρίαρχα του New Wave of British Heavy Metal. Στην συνέχεια το συγκρότημα ξεκίνησε περιοδεία, ανοίγοντας συναυλίες των Pat Travers, AC/DC και Ted Nugent. Η επιτυχία των Def Leppard αυξήθηκε με τα επόμενα τους άλμπουμς, High 'n' Dry (1981) και Pyromania (1983), που πούλησαν 2 και 10 εκατομμύρια αντίτυπα μόνο στις ΗΠΑ.

Ατύχημα και ανάρρωση Επεξεργασία

Στις 31 Δεκεμβρίου 1984, ο 21χρονος Άλεν, κατευθυνόμενος προς το σπίτι της οικογένειας του στο Σέφιλντ για το πάρτι για την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς, ενεπλάκει σε αυτοκινητιστικό ατύχημα. Σύμφωνα με τον Άλεν, οδηγούσε το Chevrolet Corvette του όταν τον προσπέρασε προκλητικά ένα Alfa Romeo. Πάνω στα νεύρα του να προσπεράσει το Alfa Romeo δεν πρόσεξε ότι πλησίαζε σε στροφή, έχασε τον έλεγχο του αυτοκινήτου του, το οποίο πέρασε από ένα πέτρινο τοίχο και κατέληξε σε ένα χωράφι. Το αυτοκίνητο κατέληξε αναποδογυρισμένο, ο ίδιος εκσφενδονίστηκε εκτός του οχήματος, ενώ η φιλενάδα του Miriam Barendsen παρέμεινε ασφαλής στη θέση της. Από το ατύχημα ο Άλεν έχασε το αριστερό του χέρι. Η Miriam δεν τραυματίστηκε και βρήκε τον Άλεν στο χωράφι. Τους βοήθησαν δύο περαστικοί και ο Άλεν οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί επανατοποθέτησαν το χέρι του Άλεν αλλά αναγκαστικά το αφαίρεσαν λόγω μόλυνσης. Βγήκε από το νοσοκομείο μετά από τρεισήμισι εβδομάδες.

Ο Άλεν βρισκόταν σε πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση, αφού πίστευε ότι δεν θα μπορούσε να ξαναπαίξει με το συγκρότημα. Το ίδιο πίστευαν και οι υπόλοιποι αλλά τον στήριζαν ψυχολογικά και δεν ήθελαν να τον διώξουν από τη μπάντα στη χειρότερη στιγμή της ζωής του. Ο ίδιος μαζί με τον Joe Elliott συνάντησαν ειδικούς και άρχιζαν να σχεδιάζουν ένα μοντέλο ντραμς προσαρμοσμένο στις ανάγκες του. Ο πρώην ντράμερ των Status Quo, Jeff Rich, που τον βοήθησε κατά την ανάρρωσή του, σχεδίασε μαζί του ένα ηλεκτρονικό μοντέλο ντράμς, που θα μπορούσε να παίζει με ένα χέρι. Η εταιρία Simmons, που είναι κατασκευαστής ηλεκτρονικών ντραμς, δημιούργησε ένα μοντέλο με τις προδιαγραφές τους. Ο Άλεν έκανε την πρώτη του μετά το ατύχημα εμφάνιση το 1986 στο φεστιβάλ Monsters of Rock στο Κάστρο του Ντόνιγκτον, ενώ το 1987 οι Def Leppard κυκλοφόρησαν το άλμπουμ Hysteria, που είναι και το πιο επιτυχημένο του συγκροτήματος μέχρι σήμερα, πουλώντας 20 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως.


Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. ola2002151656. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  2. 100 Greatest Drummers Of All Time. Gigwise. Retrieved on 2011-09-15.