The Allman Brothers Band
Οι Allman Brothers Band ήταν αμερικάνικο ροκ συγκρότημα από το Τζάκσονβιλ της Φλόριντα. Γνώρισαν μεγάλη επιτυχία το 1971 με το ζωντανά ηχογραφημένο άλμπουμ "At Fillmore East", το οποίο θεωρείται ένας από τους σπουδαιότερους ζωντανούς δίσκους όλων των εποχών.[εκκρεμεί παραπομπή] Διαλύθηκαν το 1976 για δύο χρόνια και ξανά στις αρχές της δεκαετίας του '80, ενώ από το 1989 και έπειτα συνεχίζουν να κυκλοφορούν σποραδικά άλμπουμ και να περιοδεύουν, κυρίως στη Βόρεια Αμερική. Το περιοδικό Rolling Stone τους κατέταξε 53ους στη λίστα με τους εκατό σπουδαιότερους καλλιτέχνες όλων των εποχών.[1]
| The Allman Brothers Band | |
|---|---|
 Οι Allman Brothers Band το 2010 | |
Πληροφορίες | |
| Προέλευση | Τζάκσονβιλ, Η.Π.Α |
| Μουσικά είδη | Southern rock, blues, country rock |
| Παρουσία | 1969 - 1976, 1978 - 1982, 1989 - 2014 |
| Δισκογραφική εταιρεία | Capricorn, PolyGram, Arista, Epic, Sanctuary |
| Μέλη | Γκρεγκ Όλμαν Μπατς Τρακς Γουόρεν Χέινς Οτέιλ Μπέρμπριτζ Τζέι Τζόχανσον Μαρκ Κουινόουνς |
| Πρώην μέλη | Ντουέιν Όλμαν Ντίκι Μπετς Νταν Τόλερ Τζακ Πίρσον Τζίμι Χέρινγκ Μπέρι Όκλεϊ Λαμάρ Ουίλιαμς Ντέιβιντ Γκόλντφλιζ Άλεν Γούντι Φράνκι Τόλερ Τσακ Λιβέλ Μάικ Λόλερ Τζόνι Νιλ |
| Ιστότοπος | |
| www.allmanbrothersband.com | |
| wikidata (π) | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Τα αδέλφια Ντουέιν και Γκρεγκ Όλμαν ξεκίνησαν να ασχολούνται με τη μουσική στις αρχές της δεκαετίας του '60, δημιουργώντας τους House Rockers το 1963. Το συγκρότημα εξελίχθηκε στους Allman Joys με τον μπασίστα Μπομπ Κέλλερ και το ντράμερ Μέιναρντ Πόρτγουντ. Η μοναδική τους ηχογράφηση ήταν μία διασκευή στο "Spoonfull" του Γουίλι Ντίξον. Στη συνέχεια, τα δύο αδέλφια έγιναν μέλη των Hourglass ηχογραφώντας μαζί τους δύο δίσκους, το 1968, πριν επιστρέψουν στο Τζάκσονβιλ όπου διέμεναν για να ενταχθούν στους 31st February, με τους οποίους κυκλοφόρησαν το σινγκλ "In The Morning When I'm Real" στις αρχές του 1969.
Μετά από αρκετές πρόβες, τα δύο αδέλφια δημιούργησαν τους Allman Brothers Band με τον κιθαρίστα Ντίκι Μπετς, τον μπασίστα Μπέρι Όκλεϊ, τους ντράμερ Μπατς Τρακς και Τζέι Τζόχανσον, ενώ ο Γκρεγκ Όλμαν ανέλαβε το ρόλο του βασικού κιθαρίστα και ο Ντουέιν Όλμαν έπαιζε κιθάρα, πιάνο και ανέλαβε τα φωνητικά. Το πρώτο τους άλμπουμ με τίτλο "The Allman Brothers Band" κυκλοφόρησε στις 4 Νοεμβρίου 1969 γνωρίζοντας μικρή επιτυχία, ενώ περιείχε το κομμάτι "Whipping Post" το οποίο στις ζωντανές τους εμφανίσεις αποτελούσε όχημα για αυτοσχεδιασμό.[2]
Ακολούθησε το "Idlewild South" ανεβαίνοντας στο Top-40 του Billboard, ενώ το σινγκλ "Revival" μπήκε στο Hot-100. Οι ζωντανές εμφανίσεις του συγκροτήματος άρχισαν να αποκτούν μεγάλη φήμη για το υψηλό επίπεδο τεχνικής και απόδοσης τους, κάτι που επιβεβαιώθηκε στο φεστιβάλ "Isle Of Wight" του 1970.[3] Στη συναυλία τους στο "Fillmore East" όπου άνοιγαν την εμφάνιση των Canned Heat, το κοινό δεν επέτρεψε στο συγκρότημα να φύγει από τη σκηνή μέχρι τις 3:30 το πρωί, με αποτέλεσμα το πρώτο όνομα να μην καταφέρει να παίξει εκείνο το βράδυ.[4]
Τον Μάρτιο του 1971, εμφανίστηκαν και πάλι στο "Fillmore East" της Νέας Υόρκης ηχογραφώντας το άλμπουμ "At Fillmore East", το οποίο κυκλοφόρησε τέσσερις μήνες αργότερα και μπήκε στο αμερικάνικο Top-20. Το συγκρότημα βρισκόταν σε συνεχή ποιοτική και εμπορική ακμή, αλλά η τραγωδία τους χτύπησε όταν στις 29 Οκτωβρίου 1971 ο Ντουέιν Όλμαν έχασε τη ζωή του σε ατύχημα με μοτοσυκλέτα.[5]
Το συγκρότημα αποφάσισε να επιμείνει στην προσπάθεια του κυκλοφορώντας το "Eat a Peach", στο οποίο περιλαμβάνονται κάποια μέρη κιθάρας τα οποία είχε γράψει ο Ντουέιν Όλμαν πριν το θάνατο του. Μερικούς μήνες αργότερα, ο Όκλεϊ σκοτώθηκε σε άλλο ένα ατύχημα, με τους Allman Brothers να τον αντικαθιστούν με τον Λαμάρ Ουίλιαμς, ενώ στο συγκρότημα εντάχθηκε και ο κιμπορντίστας Τσακ Λιβέλ. Η νέα σύνθεση ηχογράφησε το δίσκο "Brothers and Sisters" ο οποίος σκαρφάλωσε στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ, ενώ το σινγκλ "Ramblin' Man" έφθασε στη δεύτερη θέση του καταλόγου επιτυχιών.[6]
Οι διαφορές ανάμεσα στα μέλη του συγκροτήματος δημιούργησαν έριδες οι οποίες οδήγησαν τους Allman Brothers στη διάλυση το 1976. Πιο πριν, οι Γκρεγκ Όλμαν και Ντίκι Μπετς ξεκίνησαν σόλο καριέρες, ενώ ο πρώτος παντρεύτηκε την Σερ, με την οποία χώρισε αρχικά λίγες ημέρες αργότερα, ενώ αφού τελικά αποφάσισαν να παραμείνουν μαζί, χώρισαν το 1979.[7] Το συγκρότημα κυκλοφόρησε το χρυσό "Win, Lose or Draw" τον Αύγουστο του 1975, αλλά κατά τη διάρκεια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, ο μάνατζερ τους Σκούτερ Χέρινγκ συνελήφθη με κατηγορίες για κατοχή ναρκωτικών, με τον Όλμαν να καταθέτει εναντίον του στην εκδίκαση της υπόθεσης.[8] Οι Allman Brothers διαλύθηκαν με τον Ντουέιν Όλμαν να κυκλοφορεί δύο προσωπικούς δίσκους, τον Μπετς να σχηματίζει τους Great Southern Band και τους Τρακς και Τζόχανσον να δημιουργούν τους Sea Level.
Ο Όλμαν αποφάσισε να ενώσει τις δυνάμεις του με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος ηχογραφώντας το "Enlightened Rogues" το οποίο έγινε χρυσό. Η συγκεκριμένη σύνθεση περιελάμβανε πέραν των Όλμαν, Μπετς και Τρακς, τον κιθαρίστα Νταν Τόλερ, τον μπασίστα Ντέιβιντ Γκόλντφλιζ, το ντράμερ Ντέιβιντ Τόλερ και τον κιμπορντίστα Μάικ Λόλερ. Το συγκρότημα συνέχισε με τα λιγότερο επιτυχημένα "Reach for the Sky" και "Brothers of the Road" πριν διαλυθεί και πάλι στις αρχές του 1982.
Το 1989, οι Allman Brothers Band επανενώθηκαν με τους Γουόρεν Χέινς στην κιθάρα, Τζόνι Νιλ στα πλήκτρα και τον Άλεν Γούντι στο μπάσο, μαζί με τους Όλμαν, Μπετς, Τρακς και Τζόχανσον. Το συγκρότημα υπέγραψε στην "Epic Records" και κυκλοφόρησε το "Seven Turns", για να ακολουθήσουν τα "Shades of Two Worlds" και "Where It All Begins", με το ντράμερ Μαρκ Κουινόουνς.
Το 1995 εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame[9] και την επόμενη χρονιά κέρδισαν βραβείο "Grammy" για την καλύτερη ορχηστρική ροκ εκτέλεση με το τραγούδι "Jessica". Το 1997, ο Χέινς έδωσε τη θέση του στον Τζακ Πίρσον και ο Γούντι στον Οτέιλ Μπέρμπριτζ, με τον ανεψιό του Μπατς Τρακς, Ντέρεκ, να αντικαθιστά τον Πίρσον δύο χρόνια αργότερα.
Για την καλοκαιρινή τους περιοδεία του 2000, τις εμφανίσεις τους άνοιγαν οι Hot Tuna, με τον Χέινς να επιστρέφει στο συγκρότημα την επόμενη χρονιά. Το 2003 κυκλοφόρησαν το δίσκο "Hittin' the Note" μπαίνοντας στο Top-40 της πατρίδας τους, με το συγκρότημα να λαμβάνει υποψηφιότητα για βραβείο "Grammy" για το δωδεκάλεπτο "Instrumental Illness".[10] Από το 2005 και έπειτα, οι Allman Brothers διοργανώνουν το δικό τους φεστιβάλ "Wanee Music Festival" στη Φλόριντα.[11]
Το 2008, το συγκρότημα αναγκάστηκε να ακυρώσει τις ζωντανές του εμφανίσεις λόγω προβλήματος ηπατίτιδας που αντιμετώπισε ο Όλμαν συνεχίζοντας μετά την αποθεραπεία του, ενώ την επόμενη χρονιά γιόρτασαν την τεσσαρακοστή τους επέτειο. Το 2012 έλαβαν βραβείο Γκράμι για τη συνολική τους προσφορά.[12]
Δισκογραφία Επεξεργασία
- Στούντιο ηχογραφήσεις
| Έτος | Άλμπουμ | Η.Π.Α. [13] |
Επίπεδο βράβευσης [14] |
|---|---|---|---|
| 1969 | The Allman Brothers Band | 188 | |
| 1970 | Idlewild South | 38 | |
| 1972 | Eat a Peach | 4 | Πλατινένιος |
| 1973 | Brothers and Sisters | 1 | Πλατινένιος |
| 1975 | Win, Lose or Draw | 5 | Χρυσός |
| 1979 | Enlightened Rogues | 9 | Χρυσός |
| 1980 | Reach for the Sky | 27 | |
| 1981 | Brothers of the Road | 44 | |
| 1990 | Seven Turns | 53 | |
| 1991 | Shades of Two Worlds | 85 | |
| 1994 | Where It All Begins | 45 | Χρυσός |
| 2003 | Hittin' the Note | 37 |
|
|
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «100 Greatest Artists: The Allman Brothers Band | Rolling Stone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Whipping Post by The Allman Brothers Band Songfacts
- ↑ «Duane Allman - Hittin' The Web with The Allman Brothers Band». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Fillmore East - Hittin' The Web with The Allman Brothers Band». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Duane Allman – The Day the Music Died
- ↑ «The Allman Brothers Band Brothers and Sisters on Numbered Limited Edition». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Gregg Allman - Gregg Allman Pictures - Biography.com». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ John C. Scooter Herring - Allman Bros. Manager - Find A Death[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «The Allman Brothers Band | The Rock and Roll Hall of Fame». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «ALLMAN BROTHERS BAND GRAMMY NOMINATION». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ «Wanee Festival 2013». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2013.
- ↑ Lifetime Achievement Award: The Allman Brothers Band
- ↑ Αμερικάνικα τσαρτ
- ↑ Αμερικάνικες βραβεύσεις
Πηγές Επεξεργασία
- The Allman Brothers Band Biography | Rolling Stone
- The Allman Brothers Band Biography | The Rock and Roll Hall of Fame Αρχειοθετήθηκε 2014-03-18 στο Wayback Machine.
- MusicMight :: Artists :: ALLMAN BROTHERS BAND - Rockdetector.com
- The Allman Brothers Band | Biography | AllMusic