Βικιπαίδεια

Γκραν Πρι του Μονακό

Διοργάνωση της Φόρμουλα 1

Το Γκραν Πρι του Μονακό (γαλλικά: Grand Prix de Monaco‎‎) είναι μια διοργάνωση αγώνων αυτοκινήτου της Φόρμουλα 1 που πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Circuit de Monaco, στα τέλη Μαΐου ή στις αρχές Ιουνίου. Πραγματοποιείται από το 1929 και θεωρείται ευρέως ως ένας από τους πιο σημαντικούς και διάσημους αγώνες αυτοκινήτων στον κόσμο, [1] [2] [3] και είναι ένας από τους αγώνες—μαζί με το Indianapolis 500 και των 24 Ωρών του Λε Μαν —που αποτελούν το Τριπλό Στέμμα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. [4] Η πίστα του Μονακό έχει ονομαστεί "ως μια εξαιρετική τοποθεσία αίγλης και κύρους". [5] Ο αγώνας της Formula 1 διεξάγεται συνήθως το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Μαΐου και είναι γνωστό ως ένα από τα μεγαλύτερα Σαββατοκύριακα στους αγώνες αυτοκινήτου, καθώς ο αγώνας της Formula 1 διεξάγεται την ίδια Κυριακή με το Indianapolis 500 (IndyCar Series) και το Coca-Cola 600 (NASCAR Cup Series). [6]

Γκραν Πρι του Μονακό
(Circuit de Monaco)
Η πίστα του Μονακό
ΤοποθεσίαΜονακό
43°44′04″N 7°25′17″E / 43.7345°N 7.4214°E / 43.7345; 7.4214Συντεταγμένες: 43°44′04″N 7°25′17″E / 43.7345°N 7.4214°E / 43.7345; 7.4214
Πρώτος αγώνας1929
Τελευταίος αγώνας2023
Απόσταση260.286 χλμ
Γύροι79
Περισσότερες νίκες (οδηγός) Άιρτον Σένα (6)
Περισσότερες νίκες (κατασκευαστής) McLaren (15)
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
wikidata (π • σ • ε )

Ο αγώνας διεξάγεται σε μια στενή διαδρομή στους δρόμους του Μονακό, με πολλές αλλαγές υψομέτρου και σφιχτές στροφές καθώς και το τούνελ, καθιστώντας τον μια από τις πιο απαιτητικές πίστες στη Formula 1. Παρά τις σχετικά χαμηλές μέσες ταχύτητες, η πίστα του Μονακό είναι ένα επικίνδυνο μέρος για αγώνες λόγω του πόσο στενή είναι η πίστα και ο αγώνας συχνά περιλαμβάνει την επέμβαση ενός αυτοκινήτου ασφαλείας. Είναι το μόνο Γκραν Πρι που δεν τηρεί την ελάχιστη απόσταση αγώνων των 305 χλμ. της FIA για αγώνες F1. [7]

Το πρώτο Γκραν Πρι του Μονακό πραγματοποιήθηκε στις 14 Απριλίου 1929 και ο αγώνας έγινε τελικά μέρος του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος πριν από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και συμπεριλήφθηκε στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών το 1950. Ορίστηκε δύο φορές Ευρωπαϊκό Γκραν Πρι, το 1955 και το 1963, όταν αυτός ο τίτλος ήταν τιμητικός χαρακτηρισμός που δίνονταν κάθε χρόνο σε έναν αγώνα Γκραν Πρι στην Ευρώπη. Ο Γκράχαμ Χιλ γνωστός και ως Κύριος Μονακό [8] είναι ο οδηγός με τις περισσότερες νίκες στο Μονακό τη δεκαετία του 1960, ενώ ο Άιρτον Σένα είναι αυτός που κέρδισε τον αγώνα περισσότερες φορές από οποιονδήποτε άλλο οδηγό, με έξι νίκες, κερδίζοντας πέντε διαδοχικούς αγώνες μεταξύ 1989 και 1993. [9]

Φήμη Επεξεργασία

Το Γκραν Πρι του Μονακό θεωρείται ευρέως ως ένας από τους σημαντικότερους και πιο διάσημους αγώνες αυτοκινήτου στον κόσμο μαζί με το Ράλι Ιντιανάπολις 500 και τις 24 Ώρες του Λε Μαν. [10] [11] Αυτοί οι τρεις αγώνες θεωρούνται ότι αποτελούν το Τριπλό Στέμμα των τριών πιο διάσημων αγώνων μηχανοκίνησης στον κόσμο. Από το 2022, ο Γκράχαμ Χιλ είναι ο μόνος οδηγός που έχει κερδίσει το Τριπλό Στέμμα, κερδίζοντας και τους τρεις αγώνες. Η προπόνηση για το Μονακό συμπίπτει με αυτή του Indianapolis 500 και οι ίδιοι οι αγώνες συγκρούονται μερικές φορές. Καθώς οι δύο αγώνες διεξάγονται σε αντίθετες πλευρές του Ατλαντικού Ωκεανού και αποτελούν μέρος διαφορετικών πρωταθλημάτων, είναι δύσκολο για έναν οδηγό να αγωνιστεί αποτελεσματικά και στους δύο κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Ο Χουάν Πάμπλο Μοντόγια και ο Φερνάντο Αλόνσο είναι οι μόνοι ενεργοί οδηγοί που έχουν κερδίσει δύο από τους τρεις αγώνες. [12] [13]

Απονέμοντας το πρώτο της χρυσό μετάλλιο για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό στον Πρίγκιπα Ρενιέ ΙΙΙ, η Διεθνής Ομοσπονδία Αυτοκινήτων χαρακτήρισε το Γκραν Πρι του Μονακό ως "μια εξαιρετική τοποθεσία αίγλης και κύρους" στον μηχανοκίνητο αθλητισμό. [5] Το Γκραν Πρι διεξήχθη υπό την αιγίδα τριών γενεών της βασιλικής οικογένειας του Μονακό: του Λουδοβίκου Β', του Ρενιέ Γ' και του Αλβέρτου Β', οι οποίοι έχουν δείξει έντονο ενδιαφέρον για τον αγώνα. Ένα μεγάλο μέρος των εσόδων του πριγκιπάτου προέρχεται από τουρίστες που προσελκύονται από το ζεστό κλίμα και το διάσημο καζίνο, αλλά είναι επίσης φορολογικός παράδεισος και φιλοξενεί πολλούς εκατομμυριούχους, συμπεριλαμβανομένων αρκετών οδηγών της Formula 1. [14]

Το Μονακό έχει δημιουργήσει τέσσερις ντόπιους οδηγούς της Formula 1 - Louis Chiron, André Testut, Olivier Beretta και Σαρλ Λεκλέρ, [15] - αλλά το φορολογικό του καθεστώς το έχει κάνει σπίτι πολλών οδηγών όλα αυτά τα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των Ζιλ Βιλνέβ και Άιρτον Σένα. Από τους οδηγούς της Φόρμουλα 1 του 2006, αρκετοί έχουν ιδιοκτησία στο πριγκιπάτο, συμπεριλαμβανομένων των Τζένσον Μπάτον και Ντέιβιντ Κούλθαρντ, ο οποίος ήταν εν μέρει ιδιοκτήτης ενός ξενοδοχείου εκεί. [16] Λόγω του μικρού μεγέθους της πόλης και της τοποθεσίας της πίστας, οι οδηγοί των οποίων οι αγώνες τελειώνουν νωρίς μπορούν συνήθως να επιστρέψουν στα διαμερίσματά τους μέσα σε λίγα λεπτά. Ο Σένα αποσύρθηκε στο διαμέρισμά του αφού έχασε το προβάδισμα στον αγώνα του 1988. [17] Στον αγώνα του 2006, αφού αποσύρθηκε λόγω μηχανικής βλάβης ενώ βρισκόταν στη δεύτερη θέση, ο Κίμι Ράικονεν αποσύρθηκε στο γιοτ του, το οποίο ήταν σταθμευμένο στο λιμάνι. [18]

Το Γκραν Πρι προσελκύει διάσημες προσωπικότητες κάθε χρόνο που έρχονται να ζήσουν τη λάμψη και το κύρος της διοργάνωσης. Μεγάλα πάρτι διοργανώνονται στα νυχτερινά κέντρα του Σαββατοκύριακου και το Λιμάνι του Ηρακλή γεμίζει με θεατές που συμμετέχουν στους εορτασμούς. [19]

Κριτική Επεξεργασία

Στον 21ο αιώνα, αρκετοί σχολιαστές και οδηγοί της F1 έχουν αποκαλέσει το Γκραν Πρι τον πιο βαρετό αγώνα από όλες τις πίστες, τόσο για να οδηγείς όσο και για να παρακολουθείς ως θεατής. Έχει ασκηθεί κριτική στο πόσο λίγες προσπάθειες προσπεράσματος γίνονται, καθώς και στο πόσο συχνά κερδίζει ο οδηγός που έχει την pole position. [20] [21] Ο Φερνάντο Αλόνσο δήλωσε ότι ο αγώνας είναι «ο πιο βαρετός αγώνας που έγινε ποτέ» και ο Λιούις Χάμιλτον δήλωσε ότι το Grand Prix του 2022 «δεν ήταν πραγματικά αγώνας». [22] [23]

Νικητές Επεξεργασία

Οδηγοί με επαναλαμβανόμενες νίκες Επεξεργασία

Οι οδηγοί με έντονους χαρακτήρες αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Φόρμουλα 1 την τρέχουσα σεζόν.

 
Ο Άιρτον Σένα κέρδισε τον αγώνα έξι φορές, ένα ρεκόρ μέχρι σήμερα.
Νίκες Οδηγός Χρονιές
6   Άιρτον Σένα 1987, 1989, 1990, 1991, 1992, 1993
5   Γκράχαμ Χιλ 1963, 1964, 1965, 1968, 1969
  Μίχαελ Σουμάχερ 1994, 1995, 1997, 1999, 2001
4   Αλέν Προστ 1984, 1985, 1986, 1988
3   Στέρλινγκ Μος 1956, 1960, 1961
  Τζάκι Στιούαρτ 1966, 1971, 1973
  Νίκο Ρόσμπεργκ 2013, 2014, 2015
  Λιούις Χάμιλτον 2008, 2016, 2019
2   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο 1950, 1957
  Μωρίς Τριντινιάν 1955, 1958
  Νίκι Λάουντα 1975, 1976
 Τζόντι Σέκτερ 1977, 1979
  Ντέιβιντ Κούλθαρντ 2000, 2002
  Φερνάντο Αλόνσο 2006, 2007
  Μαρκ Γουέμπερ 2010, 2012
 </img> Σεμπάστιαν Φέτελ 2011, 2017
Πηγές: [24] [25]

Κατασκευαστές με επαναλαμβανόμενες νίκες Επεξεργασία

Ομάδες με έντονους χαρακτήρες αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Formula 1 την τρέχουσα σεζόν.
Το ροζ φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που δεν ήταν μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1.
Το κίτρινο φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που ήταν μέρος του προπολεμικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Νίκες Κατασκευαστής Χρονιές
15   McLaren 1984, 1985, 1986, 1988 , 1989, 1990, 1991, 1992 , 1993, 1998, 2000, 2002, 2005, 2008
10   Ferrari 1952 , 1955, 1975, 1976, 1979, 1981, 1997, 1999, 2001, 2017
8   Mercedes 1935 , 1936, 1937, 2013, 2014, 2015, 2016, 2019
7   Λωτός 1960, 1961, 1968, 1969, 1970, 1974, 1987
6   Red Bull Racing 2010, 2011, 2012, 2018, 2021, 2022
5  BRM 1963, 1964, 1965, 1966, 1972
4   Bugatti 1929, 1930, 1931, 1933
3   Άλφα Ρομέο 1932, 1934, 1950
  Maserati 1948, 1956, 1957
  Cooper 1958, 1959, 1962
  Tyrrell 1971, 1973, 1978
  Ουίλιαμς 1980, 1983, 2003
2   Μπράμπαμ 1967, 1982
  Benetton 1994, 1995
  Renault 2004, 2006
Πηγές: [24] [25]

Κατασκευαστές κινητήρων με επαναλαμβανόμενες νίκες Επεξεργασία

Οι κατασκευαστές με έντονους χαρακτήρες αγωνίζονται στο πρωτάθλημα της Formula 1 την τρέχουσα σεζόν.
Ένα ροζ φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που δεν ήταν μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1.
Ένα κίτρινο φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που ήταν μέρος του προπολεμικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Νίκες Κατασκευαστής Χρονιές
15   Mercedes * 1935 , 1936, 1937, 1998, 2000, 2002, 2005, 2007, 2008, 2009 , 2013, 2014, 2015, 2016, 2019
14   Ford ** 1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974 , 1977, 1978, 1980, 1982, 1983, 1993, 1994
10   Ferrari 1952 , 1955, 1975, 1976, 1979, 1981, 1997, 1999, 2001, 2017
7   Honda 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992, 2021
6   Renault 1995, 2004, 2006, 2010, 2011, 2012
5   Coventry 1958, 1959, 1960, 1961, 1962
  BRM 1963, 1964, 1965, 1966, 1972
4   Bugatti 1929, 1930, 1931, 1933
3   Άλφα Ρομέο 1932, 1934, 1950
  Maserati 1948, 1956, 1957
  TAG *** 1984, 1985, 1986
Πηγές: [24][25]
  • Μεταξύ 1998 και 2005 κατασκευάστηκε από την Ilmor, με χρηματοδότηση από τη Mercedes.
    • Κατασκευάστηκε από την Cosworth, με χρηματοδότηση από τη Ford.
      • Κατασκευάστηκε από την Porsche

Ανά έτος Επεξεργασία

Το ροζ φόντο υποδηλώνει μια διοργάνωση που δεν ήταν μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Formula 1.
Το κίτρινο φόντο υποδηλώνει ένα γεγονός που ήταν μέρος του προπολεμικού Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

 
Ο Νίκο Ρόσμπεργκ κέρδισε το Γκραν Πρι του Μονακό τρεις συνεχόμενες φορές από το 2013 έως το 2015, αγωνιζόμενος με τη Mercedes.
Έτος Οδηγός Κατασκευαστής Αναφορά
1929   Ουίλιαμ Γκρόβερ-Ουίλιαμς Bugatti Αναφορά
1930   Ρενέ Ντρεϊφούς Bugatti Αναφορά
1931   Λουί Σιρόν Bugatti Αναφορά
1932   Τάτσιο Νουβολάρι Alfa Romeo Αναφορά
1933   Ακίλε Βάρτζι Bugatti Αναφορά
1934   Guy Moll Alfa Romeo Αναφορά
1935   Λουίτζι Φατζόλι Mercedes Αναφορά
1936   Ρούντολφ Καρατσιόλα Mercedes Αναφορά
1937   Μάνφρεντ φον Μπράουχιτς Mercedes Αναφορά
1938

–

1947 		Τα έτη από το 1939 έως το 1944 δεν έγιναν αγώνες λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1938 καθώς και τα έτη 1945 έως το 1947 δεν έγιναν αγώνες για οικονομικούς λόγους.

1948   Τζουζέπε Φαρίνα Maserati Αναφορά
1949 Not held due to the death of Prince Louis II
1950}}   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Alfa Romeo Αναφορά
1951 Not held due to budgetary concerns and a lack of regulations in Formula One
1952   Βιτόριο Μαρτζότο Ferrari Αναφορά
1953

–

1954 		Δεν διεξήχθη λόγω του γεγονότος ότι οι κανονισμοί αυτοκινήτων δεν είχαν οριστικοποιηθεί στη Φόρμουλα 1.
1955   Μορίς Τρεντινιάν Ferrari Αναφορά
1956   Στέρλινγκ Μος Maserati Αναφορά
1957   Χουάν Μανουέλ Φάντζιο Maserati Αναφορά
1958   Μορίς Τρεντινιάν Cooper-Climax Αναφορά
1959   Τζακ Μπράμπαμ Cooper-Climax Αναφορά
1960   Στέρλινγκ Μος Lotus-Climax Αναφορά
1961   Στέρλινγκ Μος Lotus-Climax Αναφορά
1962   Μπρους ΜακΛάρεν Cooper-Climax Αναφορά
1963   Γκράχαμ Χιλ BRM Αναφορά
1964   Γκράχαμ Χιλ BRM Αναφορά
1965   Γκράχαμ Χιλ BRM Αναφορά
1966   Τζάκι Στιούαρτ BRM Αναφορά
1967   Ντένι Χιουλμ Brabham-Repco Αναφορά
1968   Γκράχαμ Χιλ Lotus-Ford Αναφορά
1969   Γκράχαμ Χιλ Lotus-Ford Αναφορά
1970   Γιόχεν Ριντ Lotus-Ford Αναφορά
1971   Τζάκι Στιούαρτ Tyrrell-Ford Αναφορά
1972   Ζαν-Πιερ Μπελτουάζ BRM Αναφορά
1973   Τζάκι Στιούαρτ Tyrrell-Ford Αναφορά
1974   Ρόνι Πίτερσον Lotus-Ford Αναφορά
1975   Νίκι Λάουντα Ferrari Αναφορά
1976   Νίκι Λάουντα Ferrari Αναφορά
1977   Τζόντι Σέκτερ Wolf-Ford Αναφορά
1978   Πατρίκ Ντεπαγιέ Tyrrell-Ford Αναφορά
1979   Τζόντι Σέκτερ Ferrari Αναφορά
1980   Κάρλος Ρόιτεμαν Williams-Ford Αναφορά
1981   Ζιλ Βιλνέβ Ferrari Αναφορά
1982   Ρικάρντο Πατρέζε Brabham-Ford Αναφορά
1983   Κέκε Ρόσμπεργκ Williams-Ford Αναφορά
1984   Αλέν Προστ McLaren-TAG Αναφορά
1985   Αλέν Προστ McLaren-TAG Αναφορά
1986   Αλέν Προστ McLaren-TAG Αναφορά
1987   Άιρτον Σένα Lotus-Honda Αναφορά
1988   Αλέν Προστ McLaren-Honda Αναφορά
1989   Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1990   Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1991   Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1992   Άιρτον Σένα McLaren-Honda Αναφορά
1993   Άιρτον Σένα McLaren-Ford Αναφορά
1994   Μίχαελ Σουμάχερ Benetton-Ford Αναφορά
1995   Μίχαελ Σουμάχερ Benetton-Renault Αναφορά
1996   Olivier Panis Ligier-Mugen-Honda Αναφορά
1997   Μίχαελ Σουμάχερ Ferrari Αναφορά
1998   Μίκα Χάκινεν McLaren-Mercedes Αναφορά
1999   Μίχαελ Σουμάχερ Ferrari Αναφορά
2000   Ντέιβιντ Κούλθαρντ McLaren-Mercedes Αναφορά
2001   Μίχαελ Σουμάχερ Ferrari Αναφορά
2002   Ντέιβιντ Κούλθαρντ McLaren-Mercedes Αναφορά
2003   Χουάν Πάμπλο Μοντόγια Williams-BMW Αναφορά
2004   Γιάρνο Τρούλι Renault Αναφορά
2005   Κίμι Ράικονεν McLaren-Mercedes Αναφορά
2006   Φερνάντο Αλόνσο Renault Αναφορά
2007   Φερνάντο Αλόνσο McLaren-Mercedes Αναφορά
2008   Λιούις Χάμιλτον McLaren-Mercedes Αναφορά
2009   Τζένσον Μπάτον Brawn-Mercedes Αναφορά
2010   Μαρκ Γουέμπερ Red Bull-Renault Αναφορά
2011   Σεμπάστιαν Φέτελ Red Bull-Renault Αναφορά
2012   Μαρκ Γουέμπερ Red Bull-Renault Αναφορά
2013   Νίκο Ρόσμπεργκ Mercedes Αναφορά
2014   Νίκο Ρόσμπεργκ Mercedes Αναφορά
2015   Νίκο Ρόσμπεργκ Mercedes Αναφορά
2016   Λιούις Χάμιλτον Mercedes Αναφορά
2017   Σεμπάστιαν Φέτελ Ferrari Αναφορά
2018   Ντάνιελ Ρικιάρντο Red Bull Racing-TAG Heuer Αναφορά
2019   Λιούις Χάμιλτον Mercedes Αναφορά
2020 Δεν πραγματοποιήθηκε λόγω της πανδημία COVID-19
2021   Μαξ Φερστάπεν Red Bull Racing-Honda Αναφορά
2022   Σέρχιο Πέρες Red Bull Racing-RBPT Αναφορά
Πηγές:[24] [25]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Top 10 most prestigious races in the world». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  2. ↑ «The Most Famous Car Races in the World». 28 Οκτωβρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  3. ↑ «3 of the World's Biggest Car Races Are Coming Up – Here's What You Need To Know». Business Insider. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  4. ↑ Walker, Kate (14 June 2018). «Fernando Alonso Takes Another Shot at a Motorsport Triple Crown». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 September 2019. https://web.archive.org/web/20190927201120/https://www.nytimes.com/2018/06/14/sports/autoracing/fernando-alonso-le-mans-triple-crown.html. Ανακτήθηκε στις 5 November 2018. 
  5. ↑ 5,0 5,1 «His Serene Highness Prince Rainier of Monte Carlo awarded the first FIA Gold Medal for Motor Sport». Fédération Internationale de l'Automobile. 14 Οκτωβρίου 2004. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2006. 
  6. ↑ «Racing's pinnacle: Sunday brings the Monaco Grand Prix, Indianapolis 500 and Coca-Cola 600». ESPN.com (στα Αγγλικά). 28 Μαΐου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Μαΐου 2022. 
  7. ↑ «Rules and regulations: Points, classification and race distance». formula1.com. Formula One. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2016. 
  8. ↑ «Monaco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2007. 
  9. ↑ «Remembering Senna: King of Monaco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2020. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  10. ↑ «Why not a Grand Prix in Monte Carlo?». Gale Force of Monaco. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαΐου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Μαρτίου 2007. 
  11. ↑ «Indy 500, Sunday May 27, 2007». Top Gear Magazine New Car Supplement 2007 (BBC Worldwide): σελ. 30. March 2007. 
  12. ↑ «Triple Crown of Motorsports: Can Juan Pablo Montoya make history?». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  13. ↑ «Alonso wins le Mans to edge closer to Triple Crown». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 5 Νοεμβρίου 2018. 
  14. ↑ «Yearly Roar». Atlas F1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2007. 
  15. ↑ «List drivers by country – Monaco». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2006.  www.f1db.com identifies Testut as Monagasque, although he was born in Lyons, France.
  16. ↑ Sylt, Christian (23 Μαΐου 2010). «In the driver's seat: David Coulthard's £30m hotel haul». Independent.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2011. 
  17. ↑ Dorsey, Valerie Lynn (31 October 1988). «Senna sews up world title with Formula One victory». USA Today: σελ. 11C. 
  18. ↑ Insider.com: The retiring Kimi Räikkönen once left the Monaco Grand Prix to drink beers in the hot tub of his private yacht
  19. ↑ Massimo Marioni. «How the rich and famous take in the Monaco Grand Prix weekend». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. 
  20. ↑ Clancy, Rebecca. «Formula One: 'Boring' Monaco GP at risk of being downgraded to a biennial event» (στα αγγλικά). The Times. ISSN 0140-0460. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 June 2022. https://web.archive.org/web/20220605233625/https://www.thetimes.co.uk/article/formula-one-boring-monaco-gp-at-risk-of-being-downgraded-to-a-biennial-event-m8blzctt3. Ανακτήθηκε στις 2022-06-05. 
  21. ↑ Brown, Oliver (2021-05-20). «The Monaco Grand Prix is the most boring race on the F1 circuit - only money gives it meaning» (στα αγγλικά). The Telegraph. ISSN 0307-1235. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 June 2022. https://web.archive.org/web/20220605233625/https://www.telegraph.co.uk/formula-1/2021/05/20/monaco-grand-prix-boring-race-f1-circuit-money-talks/. Ανακτήθηκε στις 2022-06-05. 
  22. ↑ «Lewis Hamilton's damning rant on 'boring' Monaco GP: 'Thank god that's over' | F1 | Sport | Express.co.uk». www.express.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2022. 
  23. ↑ «Alonso says Monaco GP "the most boring F1 race ever"». us.motorsport.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουνίου 2022. 
  24. ↑ 24,0 24,1 24,2 24,3 «Monaco GP». ChicaneF1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2021. 
  25. ↑ 25,0 25,1 25,2 25,3 Higham, Peter (1995). «Monte Carlo». The Guinness Guide to International Motor Racing. London, England: Motorbooks International. σελίδες 425–426. ISBN 978-0-7603-0152-4. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκραν_Πρι_του_Μονακό&oldid=10232778"