Διάσκεψη της Βάνζεε

Συνάντηση ανώτερων αξιωματούχων και λειτουργών εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων και υπουργείων το 1942 στο Βερολίνο για την οργάνωση και τον

Συντεταγμένες: 52°25′59″N 13°09′56″E / 52.43306°N 13.16556°E / 52.43306; 13.16556

Στις 20 Ιανουαρίου του 1942 ο Ράινχαρντ Χάιντριχ (Reinhard Heydrich), ο υπ' αριθμόν δύο στην ιεραρχία των SS μετά τον Χάινριχ Χίμλερ, συγκάλεσε στο παραλίμνιο γραφικό προάστιο του Βερολίνου Βάνζεε (Wansee) διάσκεψη δεκαπέντε ανώτερων στελεχών του Γ΄ Ράιχ, ώστε να επιτευχθεί καλύτερος συντονισμός του σχεδίου "Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος" (Endlösung den Judenfrage). Σύμφωνα με το σχέδιο, έπρεπε να επιχειρηθεί η εξόντωση ολόκληρου του εβραϊκού πληθυσμού της Ευρώπης. Με την εκτέλεση του σχεδίου αυτού τον είχε επιφορτίσει ο στρατάρχης του Ράιχ Χέρμαν Γκέρινγκ (Hermann Göring).

Γράμμα του Χάιντριχ στον Λούτερ, με την πρόσκληση να πάρει μέρος στην διάσκεψη.

Στη Διάσκεψη έλαβαν μέρος οι εξής:

Το Ολοκαύτωμα (Φάσεις)

Η Διάσκεψη ξεκίνησε με τη δήλωση του Χάιντριχ "Η Ευρώπη πρέπει να εκκαθαριστεί από τους Εβραίους από την Ανατολή ίσαμε τη Δύση". Ο αριθμός των "εμπλεκομένων ατόμων", δηλ. των Εβραίων, σύμφωνα με τη δήλωση του Χάιντριχ, ανερχόταν σε έντεκα εκατομμύρια. Η πρώτη σύνοδος της Διάσκεψης ήταν, ουσιαστικά, ένας μονόλογος του Χάιντριχ, στον οποίο εξηγούσε πώς θα συντονίζονταν καλύτερα οι αναγκαστικές μεταναστεύσεις των Εβραίων και, τελικά, η εξολόθρευσή τους.

Τα πρακτικά αυτής της διάσκεψης διασώθηκαν χάρη στην τυχαία ανακάλυψή τους στο αρχείο του Μάρτιν Λούτερ. Ο Χάιντριχ, ωστόσο, επενέβη σε αυτά αντικαθιστώντας όσα αφορούσαν την ανάληψη ενεργειών εξόντωσης από τους Ναζί με τις ανάλογες κωδικοποιημένες εκφράσεις των SS: Έτσι, η "εξόντωση με φυσικά μέσα" αναφέρεται στη θανάτωση των αιχμαλώτων Εβραίων μέσω ενός συνδυασμού σκληρής καταναγκαστικής εργασίας και λιμοκτονίας. Οι όροι "ειδική δράση" ή "ανάλογη μεταχείριση" αναφέρονται στην εκτέλεση των αιχμαλώτων είτε με πυροβόλα όπλα είτε με χρήση αερίων.[1]

Από τα πρακτικά διαπιστώνεται ότι, ανεξάρτητα από το αν οι Εβραίοι εργάζονταν σε κατασκευές ή ως εργάτες, και ακόμη και αν κατάφερναν να επιζήσουν στις συνθήκες εξοντωτικής εργασίας και ασιτίας λόγω "φυσικής επιλογής", έπρεπε να εξοντωθούν με "ανάλογη μεταχείριση". Ουσιαστικά, η εντολή του Χάιντριχ και των προϊσταμένων του ήταν ότι σε κανέναν δε θα επιτρεπόταν να επιζήσει. Την ίδια τύχη θα είχαν και όσοι είχαν εβραϊκή καταγωγή από ένα μόνο γονέα ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, θα επιδιωκόταν η στείρωσή τους.

Η Διάσκεψη της Βάνζεε δεν συγκλήθηκε για να αποφασίσει για το μέλλον των Εβραίων, αλλά για να αποσαφηνίσει όλα τα πιθανώς ασαφή σημεία σχετικά με την εξόντωσή τους. Αυτό, πέραν του ότι καταδεικνύεται από τα πρακτικά, κατατέθηκε και από τον Άιχμαν κατά τη διάρκεια της δίκης του στην Ιερουσαλήμ το 1962. Ο ίδιος, επίσης, απέστειλε σε όλους τους συμμετέχοντες, υπό μορφή Πρωτοκόλλου, τα πρακτικά της Διάσκεψης, μερικές μέρες μετά την ολοκλήρωσή της. Η Διάσκεψη αυτή αποτέλεσε την απαρχή της πρακτικής εφαρμογής της Τελικής Λύσης με την Επιχείρηση Ράινχαρντ και του Ολοκαυτώματος των Εβραίων από τους Ναζί.

Σημειώσεις Επεξεργασία

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Eve Nussbaum Soumerai, Carol D. Schulz, Daily Life During the Holocaust, Greenwood Publishing Group, 1998 ISBN 0-313-30202-2

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία