Κοδράτος
Ο Κοδράτος ήταν Χριστιανός Αθηναίος απολογητής του 2ου αιώνα μετά Χριστόν.
Δυσχέρειες ταυτοποίησής του Επεξεργασία
Στον πρώιμο χριστιανισμό απαντούν αρκετά πρόσωπα με το όνομα αυτό. Του μαθητή των Αποστόλων, του προφήτη που δρα στη Μικρά Ασία, του επισκόπου της Αθήνας, του απολογητή, του μάρτυρα. Επίσης η απώλεια της Απολογίας του, του κυριότερου συγγράμματός του, επιτείνει τη σύγχυση της έρευνας γύρω από το πρόσωπό του. Ο Ευσέβιος Καισαρείας ταυτίζει τον μαθητή των Αποστόλων, με τον προφήτη και τον απολογητή, όχι και με τον επίσκοπο της Αθήνας. Ο Ιερώνυμος αντίθετα τον ταυτίζει με τον επίσκοπο της Αθήνας.[1] Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην αναφορά που κάνει ο Διονύσιος Κορίνθου στον Κοδράτο, σε επιστολή του, απόσπασμα της οποίας διέσωσε ο Ευσέβιος, με αφορμή την χαλαρότητα που επέδειξαν οι Αθηναίοι κατά τον διωγμό, κατά τον οποίο μαρτύρησε και ο επίσκοπος τους Πούπλιος κι ο Κοδράτος, διάδοχός του, κατόρθωσε να διατηρήσει ενωμένη τη χριστιανική κοινότητα των Αθηνών. Οι απόψεις των Πατρολόγων διίστανται: έτσι ο καθηγητής Στυλιανός Παπαδόπουλος υποστηρίζει, «πιθανότατα να υπήρξε μαθητής των Αποστόλων» καταγόμενος από την Μικρά Ασία και δεν πρέπει να ταυτίζεται με τον επίσκοπο Αθηνών που αναφέρει ο Διονύσιος Κορίνθου, διότι ο τελευταίος ήταν σύγχρονος του Διονυσίου, δηλαδή περί το 170-180 μ.Χ.[2] Ο Παναγιώτης Χρήστου αντίθετα, δέχεται πως είναι ο Αθηναίος επίσκοπος ο ομώνυμος απολογητής.[3] «Αυτός όμως ήκμασε επί του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138), επισκέφθηκε δε την πόλη των Αθηνών κατά τα έτη 125-126. Πάντως προς τον ανωτέρω αυτοκράτορα υπέβαλε την απολογία του ο Κοδράτος κατά την εν λόγω επίσκεψη του».[4] Η ενέργεια αυτή ήταν αποτελεσματική αφού ο Αδριανός έστειλε επιστολή στον ανθύπατο της Ασίας Μινούκιο Φουνδάνο με την εντολή να μη διώκεται κανείς χωρίς συγκεκριμένη κατηγορία.[5]
Συγγραφικό έργο Επεξεργασία
Ο Κοδράτος έγραψε Απολογία, την οποία επέδωσε στον αυτοκράτορα Αδριανό το 125/126. Ο Ευσέβιος στην Εκκλησιαστική του ιστορία διασώζει ένα μικρό μόνο απόσπασμα. Αυτό αναφέρεται στην εγκυρότητα των θαυμάτων του Ιησού. Ο Φώτιος λέει πως σωζόταν μέχρι τον 6ο αιώνα οπότε και την χρησιμοποίησε ο Ευσέβιος Θεσσαλονίκης σε έργο του κατά των Αφθαρτοδοκητών.[6] Ο P Andriessen θέλησε να την ταυτίσει με την ανώνυμη Επιστολή προς Διόγνητον χωρίς πειστικά επιχειρήματα.[7]
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Παναγιώτης Χρήστου, Ελληνική Πατρολογία, τομ. Β΄, εκδ. Κυρομάνος, Θεσσαλονίκη, 2005, σελ. 531-533
- Στυλιανός Παπαδόπουλος, Πατρολογία τομ. Α΄,εκδ. Παρουσία, Αθήνα, 1997, σελ. 183-184