Βικιπαίδεια

Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς

Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς (αγγλικά: Being John Malkovich‎‎) είναι σουρεαλιστική κωμική ταινία αμερικανικής παραγωγής του 1999 [11] [12] σε σκηνοθεσία Σπάικ Τζόνζε και σενάριο Τσάρλι Κάουφμαν, και οι δύο έκαναν το ντεμπούτο τους σε ταινία μεγάλου μήκους. Πρωταγωνιστούν οι Τζον Κιούζακ, Κάμερον Ντίαζ και Κάθριν Κίνερ, με τον Τζον Μάλκοβιτς ως μια σατιρική εκδοχή του εαυτού του. Ο Κιούζακ υποδύεται έναν κουκλοπαίκτη που βρίσκει μια πύλη που οδηγεί στο μυαλό του Μάλκοβιτς.

Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς
(Being John Malkovich)
ΣκηνοθεσίαΣπάικ Τζόουνζ[1][2][3]
ΠαραγωγήΣτιβ Γκόλιν, Βίνσεντ Λάντεϊ, Σάντι Στερν και Μάικλ Στάιπ
ΣενάριοΤσάρλι Κάουφμαν
ΠρωταγωνιστέςΤζον Κιούζακ[2][4][5], Κάμερον Ντίαζ[4][5][3], Κάθριν Κίνερ[4][5][6], Όρσον Μπιν[5][6], Μαίρη Κέι Πλέις[5][6], Τζον Μάλκοβιτς[2][4][5], Μπραντ Πιτ[5][6], Τσάρλι Σιν[5][6], Ντέιβιντ Φίντσερ[5][6], Ντάστιν Χόφμαν[5], Γκάρι Σινίζ[5], Μισέλ Φάιφερ, Νεντ Μπέλαμι[5][7], Οκτάβια Σπένσερ[5], Σον Πεν[5][6], Σπάικ Τζόουνζ[5][6], Ουινόνα Ράιντερ[5], Γουίλιαμ Ερλ Μπράουν[8], Τζέραλντ Έμερικ[8], Γκρέγκορι Σπορλέντερ[8], Τζέιμς Μάρεϊ[8], Γουίλι Γκάρσον[8], K. K. Dodds και Μπερν Πίβεν
ΜουσικήΚάρτερ Μπέργουελ
ΦωτογραφίαΛέινς Άκορντ
ΜοντάζEric Zumbrunnen
Εταιρεία παραγωγήςPropaganda Films και Gramercy Pictures
ΔιανομήUniversal Studios, Netflix και Vudu
Πρώτη προβολή2  Σεπτεμβρίου 1999[9], 4  Μαΐου 2000 (Γερμανία)[10] και 1999
Διάρκεια108 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία κυκλοφόρησε από την USA Films και έλαβε ευρεία αναγνώριση για το σενάριο και τη σκηνοθεσία της και ήταν υποψήφια σε τρεις κατηγορίες στα 72α Όσκαρ: Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου και Β' Γυναικείου Ρόλου για την Κίνερ. [13]

Πλοκή Επεξεργασία

Ο Κρεγκ Σβαρτς είναι ένας άνεργος κουκλοπαίκτης στη Νέα Υόρκη, σε έναν άθλιο γάμο με τη σύζυγό του, Λότε, που έχει εμμονή με τα κατοικίδια. Βρίσκει δουλειά ως αρχειοφύλακας για τον εκκεντρικό Δρ. Λέστερ στο κτίριο Mertin-Flemmer, σε έναν όροφο μεταξύ 7ου και 8ου, όπου το ταβάνι είναι πολύ χαμηλό. Αναπτύσσει μια έλξη για τη συνάδελφο Μαξίν Λουντ, η οποία ωστόσο δεν ανταποδίδει το ενδιαφέρον του. Κατά την αρχειοθέτηση, ο Κρεγκ ανακαλύπτει μια μικρή κρυφή πόρτα. Σέρνεται μέσα από αυτό σε ένα τούνελ και βρίσκεται μέσα στο μυαλό του ηθοποιού Τζον Μάλκοβιτς. Μετά από περίπου 15 λεπτά, ο Κρεγκ εκτινάσσεται, προσγειώνεται στο πλάι του New Jersey Turnpike. Λέει στη Μαξίν για την πόρτα και εκείνη συνειδητοποιεί ότι μπορούν να πουλήσουν την εμπειρία για κέρδος.

Η Λόττε μπαίνει στην πύλη και αποκτά εμμονή, λέγοντας ότι η εμπειρία ξυπνά την τρανς ταυτότητα της. Αυτή και ο Κρεγκ επισκέπτονται το σπίτι του γιατρού Λέστερ, όπου η Λότε βρίσκει ένα δωμάτιο γεμάτο με αναμνηστικά του Μάλκοβιτς. Η Μαξίν κανονίζει ένα ραντεβού με τον Μάλκοβιτς ενώ στο μυαλό του βρίσκεται η Λόττε, η οποία τσακώνεται με τη Μαξίν. Εκείνη ανταποδίδει, αλλά μόνο όταν η Λότε είναι μέσα στον Μάλκοβιτς. Η Μαξίν τον χειραγωγεί για να κάνει σεξ μαζί της όσο η Λόττε είναι στο μυαλό του. Ο Κρεγκ, εγκαταλειμμένος και από τις δύο γυναίκες, κλειδώνει τη Λόττε σε ένα κλουβί και την αναγκάζει να κάνει άλλη μια προσπάθεια με τη Μαξίν. Αντ' αυτού κατοικεί στον Μάλκοβιτς και ανακαλύπτει ότι οι δεξιότητές του στο κουκλοθέατρο του επιτρέπουν να έχει τον ελέγχο πάνω του.

Ταραγμένος από την απώλεια του ελέγχου του, ο Μάλκοβιτς εκμυστηρεύεται τον φίλο του Τσάρλι Σιν και γίνεται καχύποπτος με τη Μαξίν. Την ακολουθεί στο γραφείο, όπου αυτή και ο Κρεγκ χρεώνουν τους πελάτες να χρησιμοποιήσουν την πύλη. Μπαίνοντας σε αυτό, ο Μάλκοβιτς βρίσκεται σε έναν κόσμο όπου όλοι του μοιάζουν και λένε μόνο «Μάλκοβιτς». Αφού τον αποβάλουν, απαιτεί από τον Κρεγκ να κλείσει την πύλη, αλλά ο Κρεγκ αρνείται. Η Λόττε ελευθερώνεται από τον κατοικίδιο χιμπατζή της και προειδοποιεί τη Μαξίν ότι ο Κρεγκ κατοικεί στον Μάλκοβιτς , αλλά η Μαξίν έλκεται από την ικανότητα του Κρεγκ να τον ελέγχει.

Η Λόττε έρχεται αντιμέτωπος με τον Δρ. Λέστερ, ο οποίος αποκαλύπτει ότι στην πραγματικότητα είναι ο Λοχαγός Μέρτιν. Έχοντας ανακαλύψει την πύλη ενός «σώματος αγγείου» στα τέλη του 1800, έχτισε το κτίριο Mertin-Flemmer για να το κρύψει. Έχει αποκτήσει την αθανασία μεταβαίνοντας από το ένα σώμα στο άλλο, το οποίο γίνεται «ώριμο» στα 44α γενέθλια του οικοδεσπότη, επιτρέποντάς του να έχει την κατοχή του. Αν μπει στην πύλη μετά τα μεσάνυχτα εκείνης της ημέρας, θα παγιδευτεί στο επόμενο νεογέννητο σκάφος, αβοήθητος μέσα στο μυαλό του νέου οικοδεσπότη. Ο Λέστερ και μια ομάδα φίλων σχεδιάζουν να καταλάβουν τον Μάλκοβιτς μόλις γίνει 44 ετών και η Λόττε τους προειδοποιεί ότι ο Κρεγκ έχει πάρει τον έλεγχο.

Ο Κρεγκ ανακαλύπτει ότι μπορεί να απασχολήσει τον Μάλκοβιτς επ' αόριστον. Κατοικώντας μέσα στο μυαλό του τους επόμενους οκτώ μήνες, κάνει τον Μάλκοβιτς κουκλοπαίκτη παγκόσμιας κλάσης και παντρεύεται τη Μαξίν, η οποία μένει έγκυος. Στα 44α γενέθλια του Μάλκοβιτς, ο Λέστερ και η Λόττε απαγάγουν τη Μαξίν. Τηλεφωνούν για να απαιτήσουν από τον Κρεγκ να φύγει από τον Μάλκοβιτς, απειλώντας να σκοτώσει τη Μαξίν, αλλά εκείνος κλείνει το τηλέφωνο. Σε απόγνωση, η Λόττε προσπαθεί να πυροβολήσει τη Μαξίν, η οποία δραπετεύει στην πύλη. Η Λόττε την καταδιώκει μέσα από το υποσυνείδητο του Μάλκοβιτς πριν εκτιναχθούν και οι δύο. Η Μαξίν εξομολογείται ότι κράτησε το αγέννητο παιδί της επειδή συνελήφθη ενώ η Λόττε βρισκόταν στο μυαλό του Μάλκοβιτς και οι γυναίκες εδραιώνουν την αγάπη τους η μία για την άλλη.

Ο Κρεγκ, πιστεύοντας ότι η Μαξίν βρίσκεται ακόμα σε κίνδυνο, φεύγει από το μυαλό του Μάλκοβιτς, επιτρέποντας στον Λέστερ και τους φίλους του να μπουν μέσα. Ανακαλύπτοντας ότι η Μαξίν τον έχει απορρίψει για τη Λόττε, ο Κρεγκ ορκίζεται να ξαναμπεί στην πύλη για να πάρει πίσω το μυαλό του Μάλκοβιτς. Επτά χρόνια αργότερα, ένας ηλικιωμένος Μάλκοβιτς, λέει στον Σιν για το σχέδιό τους να παρατείνουν τη ζωή τους μέσω της πύλης, η οποία τώρα οδηγεί στο μυαλό της Έμιλυ, της κόρης της Μαξίν. Ο Κρεγκ, ο οποίος μπήκε πολύ αργά στην πύλη, είναι μόνιμα παγιδευμένος μέσα στην Έμιλυ, αναγκασμένος να παρακολουθήσει τη Λόττε και τη Μαξίν να ζουν ευτυχισμένες μαζί.

Διανομή ρόλων Επεξεργασία

  • Τζον Μάλκοβιτς ως Τζον Οράτιος Μάλκοβιτς
  • Τζον Κιούζακ ως Κρεγκ Σβαρτς
  • Κάθριν Κίνερ ως Μαξίν Λουντ
  • Κάμερον Ντίαζ ως Λόττε Σουόρτζ
  • Όρσον Μπιν ως Δρ. Λέστερ
  • Τσάρλι Σιν ως Τσάρλι
  • Μαίρη Κέι Πλέις ως Φλόρις
  • Νεντ Μπέλαμι ως Ντέρεκ Μαντίνι
  • Κέλλυ Τίτσερ ως Έμιλυ
  • Ρίτσαρντ Φάνσι ως Τζόνσον Χέιγουαρντ
  • Πατρίσια Τίπο ως μητέρα του Μάλκοβιτς

Ο Σπάικ Τζόνζε κάνει μια καμέο εμφάνιση ως βοηθός του Ντέρεκ Μαρτίνι. Η Μαντίν χαρακτηρίζεται στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος κουκλοπαίκτης στην ιστορία του κόσμου και προκαλεί τον φθόνο του Κρεγκ. Ο Μπραντ Πιτ έχει επίσης μια ταινία διάρκειας μισού δευτερολέπτου, ως ένας ταραγμένος σταρ στο ντοκιμαντέρ για την καριέρα του Μάλκοβιτς, ο οποίος φαίνεται να είναι στα πρόθυρα να πει κάτι πριν τελειώσει το πλάνο. Ο Σον Πεν εμφανίζεται ως ο ίδιος, θαυμαστής του κουκλοθέατρου του Μάλκοβιτς. Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φίντσερ κάνει μια εμφάνιση χωρίς πιστοποίηση ως Κρίστοφερ Μπινγκ στο ψευδοντοκιμαντέρ American Arts & Culture για τον Τζον Μάλκοβιτς. Η Ουινόνα Ράιντερ, ο Άντι Ντικ και τα μέλη του Χάνσον εμφανίζονται στο κοινό μιας παράστασης κουκλοθέατρου Μάλκοβιτς. [14]

Παραγωγή Επεξεργασία

Ανάπτυξη Επεξεργασία

Η ιδέα του Κάουφμαν για την ταινία Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς ξεκίνησε απλώς ως «μια ιστορία για έναν άντρα που ερωτεύεται κάποιον που δεν είναι γυναίκα του». Σταδιακά πρόσθεσε και άλλα στοιχεία στην ιστορία που τα βρήκε διασκεδαστικά, όπως το πάτωμα του 7ου ορόφου του κτιρίου Mertin Flemmer. Μεταξύ των πρώτων του ιδεών, ο Μάλκοβιτς «δεν φαινόταν πουθενά». [15] Έγραψε το σενάριο στις προδιαγραφές το 1994 και παρόλο που διαβάστηκε ευρέως από στελέχη της εταιρείας παραγωγής και των κινηματογραφικών στούντιο, όλοι το απέρριψαν. [16] Ελπίζοντας να βρει έναν παραγωγό, ο Κάουφμαν έστειλε το σενάριο στον Φράνσις Φορντ Κόπολα, ο οποίος το έδωσε στον τότε φίλο της κόρης του Σπάικ Τζόνζε . [17]

Ο Σπάικ Τζόνζε διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο το 1996 και είχε συμφωνήσει να σκηνοθετήσει την ταινία μέχρι το 1997. [16] [18] Ο Τζόνζε πήγε το σενάριο στην Propaganda Films, η οποία συμφώνησε να παράγει την ταινία σε συνεργασία με την εταιρεία παραγωγής Single Cell Pictures. [16] [18] Οι παραγωγοί του Single Cell, Μάικλ Στάιπ και Σάντι Στερν, παρουσίασαν την ταινία σε πολλά στούντιο, συμπεριλαμβανομένου του New Line Cinema, το οποίο εγκατέλειψε το έργο αφού ο πρόεδρος Ρόμπερτ Σέι ρώτησε: "Γιατί στο διάολο δεν μπορεί να είναι το μυαλό του Τομ Κρουζ ;. [19] Ο Τζόνζε θυμήθηκε ότι ο Μάλκοβιτς έκανε την ίδια ερώτηση και ότι ο Μάλκοβιτς είχε νιώσει ότι "Ή η ταινία είναι μια βόμβα και δεν έχει μόνο το όνομά μου πάνω από τον τίτλο, αλλά το όνομά μου στον τίτλο, οπότε έτσι είμαι για πάντα συνδεδεμένος με αυτόν τον χαρακτήρα». [20] Ο Τζόνζε εξήγησε στην ίδια συνέντευξη ότι δεν είχε συνειδητοποιήσει πόσο γενναία ήταν η απόδοση του Μάλκοβιτς. [20]

Με προϋπολογισμό 10 εκατομμυρίων δολαρίων, [21] η κύρια κινηματογράφιση της ταινίας ξεκίνησε στις 20 Ιουλίου 1998 και συνεχίστηκε μέχρι τον Αύγουστο. [18] [22] Τα γυρίσματα έγιναν κυρίως στο Λος Άντζελες. [22] συγκεκριμένες τοποθεσίες περιελάμβαναν την πανεπιστημιούπολη του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια και το Observation Bar στο RMS Queen Mary. [23] [24]

Οι μαριονέτες δημιουργήθηκαν από την Kamela Portuges-Robbins και την Images in Motion. Ο Φίλιπ Χάμπερ έκανε τα κινούμενα σχέδια στις μαριονέτες. [25] Σχετικά με το κουκλοθέατρο του Χάμπερ, ο Τζονζε είπε ότι ήταν κουκλοπαίκτης πλήρους απασχόλησης και έλεγχε τις μαριονέτες του με εντυπωσιακά μέσα, όπως η χρήση χορδών και όχι ράβδων για τον έλεγχο τους, καθώς και το να κουνάει τις μαριονέτες σε ψηλά καλώδια. [26]

Επιλογή ηθοποιών Επεξεργασία

Ο make-up artist της Ντίαζ, Γκούτσι Γουέστμαν, περιέγραψε το styling της Ντίαζ στον ρόλο ως «μια πρόκληση, για να την κάνεις να δείχνει οικεία». [27] Το σενάριο περιελάμβανε ελάχιστες φυσικές περιγραφές χαρακτήρων, και έτσι όταν η Ντίαζ ανέλαβε τον ρόλο δεν ήξερε ότι «ο κόσμος δεν επρόκειτο να την αναγνωρίσει». [28]

Ο Κιούζακ διάβασε το σενάριο της ταινίας αφού ζήτησε από τον ατζέντη του να του παρουσιάσει το «πιο τρελό, πιο μη παραγωγικό σενάριο που μπορείς να βρει». Εντυπωσιασμένος από το σενάριο, ζήτησε από τον ατζέντη του να παρακολουθήσει την πρόοδό του και να του κλείσει μια οντισιόν, η οποία του έδωσε τον ρόλο. [29]

Η Κίνερ ανέφερε την ταινία ως ένα παράδειγμα που ανέλαβε έναν ρόλο βασισμένο στην προηγούμενη δουλειά του σκηνοθέτη. Είχε ακούσει για την εμπειρία του Τζόνζε με μουσικά βίντεο και ανέλαβε το ρόλο της Μαξίν, αν και αρχικά δεν της άρεσε ο χαρακτήρας και δεν ένιωθε ότι ήταν κατάλληλη για το ρόλο. [30] [31] Στη συνέχεια προτάθηκε για Όσκαρ.

Ο Κάουφμαν είπε ότι δεν υπήρχε ποτέ άλλος ηθοποιός στη θέση του Μάλκοβιτς στο σενάριο: «Το σενάριο ήταν πάντα «Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς», ακόμη και πριν είχα καμία προσδοκία ότι ο Τζον Μάλκοβιτς θα διάβαζε καν το σενάριο. [18] Επέλεξε τον Μάλκοβιτς επειδή πίστευε ότι υπήρχε "μια αινιγματική ιδιότητα γι' αυτόν που λειτουργεί", [32] αν και ο Μάλκοβιτς επιλέχθηκε εν μέρει λόγω του ήχου του ονόματός του σε επανάληψη. Ο Κάουφμαν εξήγησε ότι «Όταν σκεφτόμασταν εναλλακτικές λύσεις, διαπιστώσαμε ότι πολλές από αυτές δεν ήταν διασκεδαστικό να τις πούμε». [15] Ο τότε πεθερός του Τζόνζε, Francis Ford Coppola, μπόρεσε να επικοινωνήσει με τον Μάλκοβιτς [16] και ο Τζόνζε πέταξε με την παραγωγό Σάντι Στερν στο σπίτι του Μάλκοβιτς στη Γαλλία. Η Στερν είπε ότι ο Μάλκοβιτς ήταν «μισός ιντριγκαρισμένος και μισός τρομοκρατημένος» όταν διάβασε για πρώτη φορά το σενάριο, αλλά τελικά συμφώνησε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία. [19]

Υποδοχή Επεξεργασία

Εισπράξεις Επεξεργασία

Το Στο μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς κυκλοφόρησε σε περιορισμένη προβολή στις αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών στις 22 Οκτωβρίου 1999 και άνοιξε σε 25 αίθουσες. Το Σαββατοκύριακο της πρεμιέρα της, η ταινία απέφερε 637.731 δολάρια σε 25 αίθουσες με μέσο όρο 25.495 δολάρια ανά αίθουσα. [33] Επεκτάθηκε σε άλλες 150 αίθουσες την επόμενη εβδομάδα, [33] φέρνοντας 1,9 εκατομμύρια δολάρια με μέσο όρο ανά αίθουσα 10.857 δολάρια. [34] Την τρίτη εβδομάδα, η κυκλοφορία της ταινίας διευρύνθηκε σε 467 αίθουσες και απέφερε έσοδα 2,4 εκατομμυρίων δολαρίων, με κατά μέσο όρο χαμηλότερα 5.041 δολάρια ανά αίθουσα με σωρευτικό ακαθάριστο 6,1 εκατομμύρια δολάρια. [35] Κινήθηκε σε ευρεία κυκλοφορία την επόμενη εβδομάδα, επεκτάθηκε σε 591 αίθουσες και κέρδισε 1,9 εκατομμύρια δολάρια με πτώση 20% στις πωλήσεις εισιτηρίων. [36] Η πέμπτη εβδομάδα της απέφερε 2,2 εκατομμύρια δολάρια μια αύξηση 17% στις πωλήσεις εισιτηρίων, [37] που μειώθηκε περαιτέρω 33% την επόμενη εβδομάδα παρά την περαιτέρω επέκταση σε 624 αίθουσες. [38] Ολοκλήρωσε την προβολή της μετά από 26 εβδομάδες με συνολικά ακαθάριστα έσοδα $22.863.596. [39]

Η ταινία άνοιξε στο Ηνωμένο Βασίλειο τον Μάρτιο του 2000, κερδίζοντας 296.282 λίρες την εβδομάδα πρεμιέρα της [40] και έκλεισε μετά από δεκαπέντε εβδομάδες με συνολικά έσοδα 1.098.927. [41] Στη Γαλλία, η ταινία άνοιξε τον Δεκέμβριο του 1999 με έσοδα 546.000 δολαρίων ΗΠΑ από 94 αίθουσες και συνέχισε με περαιτέρω επιτυχία λόγω των θετικών κριτικών που είχε. [42] [43] Κέρδισε επίσης 205.100 δολάρια από 109 αίθουσες το Σαββατοκύριακο της πρεμιέρας της στην Ιταλία και οι πωλήσεις εισιτηρίων μειώθηκαν κατά 37% την επόμενη εβδομάδα με συνολικά ακαθάριστα έσοδα $480.000 από 82 αίθουσες. [42] [44] Η γερμανική κυκλοφορία της ταινίας απέφερε συνολικά 243.071 δολάρια. [45] Συνολικά η ταινία είχε ακαθάριστα έσοδα στο εξωτερικό ύψους 9.523.455 δολαρίων, σε συνδυασμό με τα εγχώρια ακαθάριστα έσοδα για να δώσει ένα διεθνές σύνολο άνω των $32 εκατομμυρίων. [46]

Κριτικές Επεξεργασία

Στο Rotten Tomatoes, η ταινία έχει βαθμολογία αποδοχής 94% με βάση 136 κριτικές, με μέση βαθμολογία 8,2/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου λέει: "Έξυπνο, αστείο και άκρως πρωτότυπο, Το μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς υποστηρίζει την άγρια θέση του με επιδέξια σκηνοθεσία και ένα αστρικό καστ." [47] Στο Metacritic, η ταινία έχει σταθμισμένο μέσο όρο βαθμολογίας 90 στα 100 με βάση 36 κριτικές, υποδεικνύοντας «καθολική αναγνώριση». [48] Το κοινό που συμμετείχε σε δημοσκόπηση του CinemaScore έδωσαν στην ταινία μέσο βαθμό "C" σε κλίμακα Α+ έως F.

Η ταινία κατέλαβε την 441η θέση στη λίστα του περιοδικού Empire του 2008 με τις 500 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. [49] Στην κριτική του, ο Ρότζερ Ίμπερτ απένειμε στην ταινία τέσσερα αστέρια. Αργότερα θα την ονόμαζε την καλύτερη ταινία του 1999. [50] Τα επαινετικά σχόλιά του ανέφεραν: Σπάνια είναι η ταινία όπου το τελευταίο μισάωρο σε εκπλήσσει εξίσου με το πρώτο, και με τρόπους που δεν περιμένεις. Η ταινία έχει αρκετές ιδέες για μισή ντουζίνα ταινίες, αλλά ο Τζόνζε και το καστ του τις χειρίζονται τόσο σίγουρα που δεν αισθανόμαστε ποτέ σκληρά πιεσμένοι. Μαγευόμαστε από τη μια εξέλιξη μετά την άλλη. Ο Ίμπερτ σχολιάσε περαιτέρω πως Είτε το μυαλό του Τζον Μάλκοβιτς παίρνει υποψηφιότητα για καλύτερη ταινία ή τα μέλη της Ακαδημίας χρειάζονται πύλες στον εγκέφαλό τους. [51] Ένας άλλος κορυφαίος κριτικός ο Πήτερ Ράινερ, γράφοντας για το περιοδικό New Yorker, σχολίασε ότι οι εκθαμβωτικά μοναδικές ταινίες δεν είναι συχνά τόσο διασκεδαστικές στην κριτική τους, [52] και ο Οουέν Γκλέιμπερμαν, γράφοντας για το Entertainment Weekly, την αποκάλεσε «την πιο συναρπαστικά πρωτότυπη ταινία του το έτος."

Η ερμηνεία του Μάλκοβιτς στην ταινία κατατάσσεται στην 90η θέση στην Premiere "100 Greatest Movie Characters of All Time". [53]

Βραβεία & υποψηφιότητες Επεξεργασία

Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιοι Αποτέλεσμα
Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου Όσκαρ Καλύτερης Σκηνοθεσίας Spike Jonze Υποψηφιότητα
Όσκαρ Καλύτερου Β´ Γυναικείου Ρόλου Κάθριν Κίνερ Υποψηφιότητα
Όσκαρ Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου Τσάρλι Κάουφμαν Υποψηφιότητα
Ένωση Αμερικανών Κωμικών Βραβείο Καλύτερης Πιο Αστείας Ταινίας — Υποψηφιότητα
Βραβείο Καλύτερου Πιο Αστείου Β' Ανδρικού Ρόλου Τζον Μάλκοβιτς Νίκη
Βραβείο Καλύτερου Πιο Αστείου Β' Γυναικείου Ρόλου Κάμερον Ντίαζ Υποψηφιότητα
Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου Βραβείο BAFTA Καλύτερου Β΄ Γυναικείου Ρόλου Κάμερον Ντίαζ Υποψηφιότητα
Βραβείο BAFTA Καλύτερου Πρωτότυπου Σεναρίου Τσάρλι Κάουφμαν Νίκη
Βραβείο BAFTA Καλύτερου Μοντάζ Έρικ Ζουμπρούνεν Υποψηφιότητα
Βραβεία Σεζάρ Σεζάρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας Spike Jonze Υποψηφιότητα
GLAAD Εξαιρετική ταινία – ευρείας κυκλοφορίας — Νίκη
Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου Χόλυγουντ Καλύτερη Ταινία – Μιούζικαλ ή Κωμωδία — Υποψηφιότητα
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Β' Γυναικείου Ρόλου Κάμερον Ντίαζ Υποψηφιότητα
Κάθριν Κίνερ Υποψηφιότητα
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερου Σεναρίου Τσάρλι Κάουφμαν Υποψηφιότητα
Hugo Καλύτερη Δραματική Παρουσίαση Spike Jonze & Charlie Kaufman Υποψηφιότητα
Independent Spirit Καλύτερο πρώτο χαρακτηριστικό - Πάνω από 500.000 $ Spike Jonze, Μάικλ Στάιπ, Sandy Stern, Steve Golin, Vincent Landay Νίκη
Καλύτερο Πρωτότυπο Σενάριο Τσάρλι Κάουφμαν Νίκη
Καλύτερος Ανδρας πρωταγωνιστής Τζον Κιούζακ Υποψηφιότητα
MTV Movie Καλύτερος Νέος Κινηματογραφιστής Spike Jonze Νίκη
Saturn Καλύτερη Ταινία Φαντασίας — Νίκη
Καλύτερo Σενάριο Τσάρλι Κάουφμαν Νίκη
Καλύτερη Ηθοποιός Κάθριν Κίνερ Υποψηφιότητα
Σωματείο Ηθοποιών Κινηματογράφου Εξαιρετική ερμηνεία από γυναίκα ηθοποιό σε δεύτερο ρόλο Κάμερον Ντίαζ Υποψηφιότητα
Κάθριν Κίνερ Υποψηφιότητα
Εξαιρετική ερμηνεία από καστ Orson Bean, John Cusack, Cameron Diaz, Catherine Keener, John Malkovich, Mary Kay Place, Τσάρλι Σιν Υποψηφιότητα
Critics Choice Επιλογή ηθοποιού ταινιών Κάμερον Ντίαζ Υποψηφιότητα

Οικιακά μέσα Επεξεργασία

Η ταινία κυκλοφόρησε αρχικά το 2000 στο VHS, τόσο ως κανονική έκδοση όσο και ως περιορισμένη έκδοση συλλεκτικών σετ, [54] [55] και σε DVD, με ειδικές λειτουργίες όπως ένα κινηματογραφικό τρέιλερ, τηλεοπτικά σποτ, βιογραφίες των ηθοποιών και των συνεργείων, άλμπουμ φωτογραφιών του σκηνοθέτη και ταινίες στον 7½ όροφο και κουκλοθέατρο Μια ειδική έκδοση DVD, που κυκλοφόρησε αργότερα την ίδια χρονιά, περιελάμβανε τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά, μια συνέντευξη με τον Τζόνζε και δύο παρασκηνιακές ταινίες. [56] Κυκλοφόρησε σε HD DVD το 2008. Η Criterion Collection κυκλοφόρησε μια ειδική έκδοση της ταινίας σε Blu-ray και DVD το 2012. [57]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0120601/. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 www.the-numbers.com/movie/Being-John-Malkovich. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 stopklatka.pl/film/byc-jak-john-malkovich. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 www.metacritic.com/movie/being-john-malkovich. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 5,12 5,13 5,14 5,15 www.imdb.com/title/tt0120601/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 6,7 www.bbfc.co.uk/releases/being-john-malkovich-1999. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  7. ↑ www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=20588.html. Ανακτήθηκε στις 8  Απριλίου 2016.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  9. ↑ Freebase Data Dumps. Google.
  10. ↑ www.kinokalender.com/film1431_being-john-malkovich.html. Ανακτήθηκε στις 3  Ιανουαρίου 2018.
  11. ↑ «Being John Malkovich (1999) - Spike Jonze». AllMovie. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 30 Μαρτίου 2021. 
  12. ↑ name=Bitner, Brian (9 Ιουνίου 2017). «'Why It Works': Being John Malkovich». JoBlo.com. 
  13. ↑ Rinaldi, Ray Mark (March 27, 2000). «Crystal has a sixth sense about keeping overhyped, drawn-out Oscar broadcast lively». Off the Post-Dispatch (St. Louis Post-Dispatch): σελ. 27. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις May 19, 2023. https://web.archive.org/web/20230519205244/https://www.newspapers.com/article/st-louis-post-dispatch-crystal-has-a-si/124979015/. Ανακτήθηκε στις May 19, 2023.   
  14. ↑ «Being John Malkovich (1999) – Full Cast & Crew». IMDb. Amazon.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2018. 
  15. ↑ 15,0 15,1 Sragow, Michael (11 Νοεμβρίου 1999). «Being Charlie Kaufman». Salon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2005. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  16. ↑ 16,0 16,1 16,2 16,3 Kobel, Peter (October 24, 1999). «FILM; The Fun and Games of Living a Virtual Life». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 28, 2010. https://web.archive.org/web/20101128172027/http://www.nytimes.com/1999/10/24/arts/film-the-fun-and-games-of-living-a-virtual-life.html. Ανακτήθηκε στις November 4, 2010. 
  17. ↑ Villarreal, Phil (7 Ιανουαρίου 2007). «Being John Malkovich a quirky wonder». Arizona Daily Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Holfer, Robert (14 Σεπτεμβρίου 1999). «Charlie Kaufman». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Stukin, Stacie (November 9, 1999). «Being Sandy Stern». The Advocate (798): σελ. 68. 
  20. ↑ 20,0 20,1 Michael, Chris (September 9, 2013). «Spike Jonze on letting Her rip and Being John Malkovich». The Guardian. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις December 1, 2013. https://web.archive.org/web/20131201194852/http://www.theguardian.com/film/filmblog/2013/sep/09/spike-jonze-her-scarlett-johansson. Ανακτήθηκε στις September 13, 2013. 
  21. ↑ Bing, Jonathan (19 Ιουνίου 2001). «The Write Stuff: Sea change for scribe's future». Variety. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  22. ↑ 22,0 22,1 Carver, Benedict (10 Αυγούστου 1998). «Bean, Place in Malkovich». Variety. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  23. ↑ Padilla, Steve (12 Σεπτεμβρίου 2006). «Campuses a favorite locale for filming». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  24. ↑ «The Queen Mary: Location Filming». QueenMary.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  25. ↑ Meltzer, Steve. «Marionettes In Hollywood». Puppetry Journal. HuberMarionettes.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 25 Μαΐου 2014. 
  26. ↑ Macaulay, Scott (7 Ιουλίου 2019). «I'm In You: Director Spike Jonze and Screenwriter Charlie Kaufman Talk Being John Malkovich». Filmmaker Magazine. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2020. 
  27. ↑ Cantelo, Sigourney (11 Μαρτίου 2010). «5 Minutes with Gucci Westman». Vogue Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Φεβρουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  28. ↑ Fischer, Paul. «Cameron Diaz and Catherine Keener». CrankyCritic.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  29. ↑ Robinson, Tasha (27 Δεκεμβρίου 2007). «John Cusack». The A.V. Club. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  30. ↑ Hirschberg, Lynn (27 Αυγούστου 2006). «Being Catherine Keener». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  31. ↑ Jackson, Mike (5 Μαΐου 2000). «Being John Malkovich». DVD Verdict. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Οκτωβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  32. ↑ «Mike Leigh interview, and Being John Malkovich premiere». The Guardian. 10 Νοεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Νοεμβρίου 2010. 
  33. ↑ 33,0 33,1 Hayes, Dade (31 Οκτωβρίου 1999). «B.O. full House». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  34. ↑ Hayes, Dade (7 Νοεμβρίου 1999). «Auds Bone up». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  35. ↑ Hayes, Dade (14 Νοεμβρίου 1999). «Poke pockets monster B.O.». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  36. ↑ Hayes, Dade (21 Νοεμβρίου 1999). «B.O. shaken, stirred by Bond». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  37. ↑ Hayes, Dade (28 Νοεμβρίου 1999). «Greatest Story ever sold». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  38. ↑ Hayes, Dade (5 Δεκεμβρίου 1999). «Toy keeps B.O. in toon». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  39. ↑ «Being John Malkovich (1999)». Box Office Mojo. IMDb. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Σεπτεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  40. ↑ Thompson, Jonathan; Redvers, Louise (March 26, 2000). «Film: Box Office». The Independent. 
  41. ↑ Thompson, Jonathan; Redvers, Louise (April 9, 2000). «Film: Box Office». The Independent. 
  42. ↑ 42,0 42,1 Groves, Don (13 Δεκεμβρίου 1999). «Holiday Hit Parade». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  43. ↑ Groves, Don (19 Δεκεμβρίου 1999). «Oversees auds Bonding». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  44. ↑ Woods, Mark (6 Δεκεμβρίου 1999). «Toy joy, Bond blast». Variety. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  45. ↑ «Being John Malkovich (1999) – Foreign Box Office». Box Office Mojo. Amazon.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  46. ↑ «Being John Malkovich (1999)». The-Numbers.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις September 18, 2011. https://web.archive.org/web/20110918123428/http://the-numbers.com/movies/1999/BEING.php. Ανακτήθηκε στις November 7, 2010. 
  47. ↑ «Being John Malkovich (1999)». Rotten Tomatoes. Fandango. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2021. 
  48. ↑ «Being John Malkovich (1999)». Metacritic. Flixster. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Ιανουαρίου 2016. 
  49. ↑ «The 500 Greatest Movies Of All Time». EmpireOnline.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2021. 
  50. ↑ «The Best 10 Movies of 1999». Chicago Sun-Times. RogerEbert.com. 31 Δεκεμβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2012. 
  51. ↑ Ebert, Roger (29 Οκτωβρίου 1999). «Being John Malkovich Review». Chicago Sun-Times. RogerEbert.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2018. 
  52. ↑ Rainer, Peter (8 Νοεμβρίου 1999). «Get Outta My Face». New York. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2013. 
  53. ↑ «100 Greatest Movie Characters of All Time». FilmSite.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 2010. 
  54. ↑ Being John Malkovich (VHS). 
  55. ↑ «Being John Malkovich Limited Edition Collector's Set (VHS) (1999)». Amazon.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2008. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  56. ↑ Hunt, Bill (8 Μαΐου 2000). «Being John Malkovich». The Digital Bits. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Νοεμβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2010. 
  57. ↑ «Being John Malkovich». The Criterion Collection. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Στο_μυαλό_του_Τζον_Μάλκοβιτς&oldid=10219211"