Άμβλωση στη Ρουμανία

Η άμβλωση στη Ρουμανία είναι νόμιμη από το 1990, μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος του Νικολάε Τσαουσέσκου.

Η αντιμετώπιση των αμβλώσεων από τον Ποινικό Κώδικα της Ρουμανίας

Σύμφωνα με το αρ. 201 του Ποινικού Κώδικα της Ρουμανίας, που τέθηκε σε ισχύ το 2014, οι αμβλώσεις απαγορεύονται όταν συντρέχει μια από τις παρακάτω περιπτώσεις: α) όταν γίνεται εκτός νοσοκομειακών ιδρυμάτων ή ιατρείων που έχουν άδεια για να διενεργούν αμβλώσεις, β) όταν δε διενεργούνται από εξειδικευμένο γιατρό ο οποίος θα πρέπει να έχει άδεια για να τελεί τη συγκεκριμένη επέμβαση γ) όταν έχουν περάσει οι δεκατέσσερις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης. Η παράγραφος 6 του αρ. 201 προβλέπει εξαιρέσεις από το χρονικό όριο των 14 εβδομάδων. Ειδικότερα επιτρέπεται η άμβλωση μέχρι την εικοστή τέταρτη εβδομάδα της εγκυμοσύνης για ιατρικούς λόγους καθώς και μετά το εν λόγω χρονικό όριο αν κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο για λόγους που έχουν να κάνουν με την υγεία της εγκύου ή του εμβρύου. Αν η άμβλωση γίνει χωρίς τη συγκατάθεση της εγκύου ή η έγκυος πάθει σοβαρή βλάβη ή πεθάνει κατά την επέμβαση προβλέπονται αυξημένες ποινές (παρ. 2,3 του αρ. 201 ΠΚ της Ρουμανίας). Επίσης στις περιπτώσεις αυτές προβλέπεται για το γιατρό που τελεί την επέμβαση, εκτός από ποινή και απαγόρευση τέλεσης αμβλώσεων στο μέλλον (παρ. 4). Τέλος σύμφωνα με την παρ. 7 η έγκυος που προκαλέσει στον εαυτό της άμβλωση παραμένει ατιμώρητη.

Ιστορία των αμβλώσεων στη Ρουμανία

Οι αμβλώσεις πριν το κομμουνιστικό καθεστώς

Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα του 1864, ο οποίος παρέμεινε σε ισχύ μέχρι το 1936, οι αμβλώσεις απαγορεύονταν στη Ρουμανία. Και με τον Ποινικό Κώδικα του 1936 οι αμβλώσεις απαγορεύονταν εκτός αν ήταν αναγκαίες για να σωθεί η ζωή της εγκύου ή υπήρχε κίνδυνος το παιδί να πάσχει από σοβαρή γενετική πάθηση.

Οι αμβλώσεις υπό το κομμουνιστικό καθεστώς

Η άμβλωση (για τη διακοπή ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης) νομιμοποιήθηκε στη Ρουμανία πρώτη φορά το 1957 και παρέμεινε νόμιμη μέχρι το 1966. Τον Οκτώβριο του 1966 το καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου έθεσε σε ισχύ το Διάταγμα 770 προκειμένου να αυξηθεί ο πληθυσμός της Ρουμανίας γεγονός που θα οδηγούσε, κατά το καθεστώς, στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Σύμφωνα με το εν λόγω διάταγμα οι αμβλώσεις επιτρέπονταν μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Ειδικότερα επιτρέπονταν, τους τρεις πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης, μόνο για τις γυναίκες άνω των 45 ετών (το 1974 το ηλικιακό όριο μειώθηκε στα 40 χρόνια για να ανέβει ξανά στα 45 το 1985), για τις γυναίκες που είχαν ήδη τέσσερα παιδιά (ο αριθμός αυξήθηκε σε πέντε το 1985), για έγκυες που έπασχαν από σοβαρές σωματικές και ψυχικές ασθένειες και για γυναίκες που είχαν μείνει έγκυες λόγω βιασμού ή αιμομιξίας. Επίσης επιτρέπονταν αν ένας από τους γονείς έπασχε από σοβαρή ασθένεια, που μεταδίδεται κληρονομικά ή προκαλεί σοβαρές συγγενείς δυσπλασίες.

Αποτέλεσμα του εν λόγω διατάγματος ήταν η αύξηση του δείκτη γεννητικότητας από 14.3 γεννήσεις ανά 1.000 άτομα το 1966 σε 27.4 γεννήσεις ανά 1.000 άτομα το 1967. Ο δείκτης γεννητικότητας έπεσε εκ νέου στο 14.3 το 1983.

Εκτός από την απαγόρευση των αμβλώσεων, για την αύξηση του πληθυσμού της Ρουμανίας, προβλέφθηκε ο υποχρεωτικός γυναικολογικός έλεγχος και η επιβολή προστίμων αρχικά σε γυναίκες άνω των 25 ετών, που ήταν ελεύθερες, ενώ μετά το 1977 η επιβολή προστίμων επεκτάθηκε γενικά σε όσους δεν είχαν παιδιά, ανεξάρτητα από το φύλο τους ή αν ήταν παντρεμένοι. Το καθεστώς υμνούσε όσους έκαναν παιδιά και υποσχόταν τη δημιουργία κέντρων φροντίδας για τα παιδιά, ιατρική περίθαλψη, άδειες μητρότητας και προστασία της εργασίας προκειμένου να συνδυάζονται οι μεγάλες οικογένειες με την εργασία εκτός σπιτιού. Όμως η πολιτική λιτότητας που ακολούθησε το καθεστώς Τσαουσέσκου τη δεκαετία του ογδόντα για να μπορέσει να εξοφλήσει το εξωτερικό χρέος της Ρουμανίας, επιδείνωσε την κατάσταση στη χώρα και οδήγησε πολλά από τα παιδιά, που γεννήθηκαν μετά την θέση σε ισχύ του Διατάγματος 770, σε ορφανοτροφεία, υπό άθλιες συνθήκες, καθώς οι γονείς τους δεν μπορούσαν να τα μεγαλώσουν. Σε ορφανοτροφεία κατέληξαν και πολλά παιδιά από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, αφού απαγορεύονταν οι αμβλώσεις ενώ και τα αντισυλληπτικά είχαν εξαφανιστεί από τα ράφια. Επίσης περισσότερες από 9.000 γυναίκες έχασαν τη ζωή τους το διάστημα 1966 -1989 από επιπλοκές από παράνομες αμβλώσεις.