Βικιπαίδεια

Άρνολντ Μπένετ

Βρετανός συγγραφέας

Ο Ίνοκ Άρνολντ Μπένετ (αγγλικά: Enoch Arnold Bennett‎‎, 27 Μαΐου 1867 - 27 Μαρτίου 1931) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Μεταξύ της δεκαετίας του 1890 και της δεκαετίας του 1930 ολοκλήρωσε 34 μυθιστορήματα, 7 τόμους διηγημάτων και 13 θεατρικά έργα. Έγραψε άρθρα και διηγήματα για περισσότερες από 100 εφημερίδες και περιοδικά, εργάστηκε για λίγο στο Υπουργείο Πληροφοριών στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και έγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο τη δεκαετία του 1920. Οι πωλήσεις των βιβλίων του ήταν σημαντικές και θεωρείται ο πιο επιτυχημένος οικονομικά Βρετανός συγγραφέας της εποχής του.

Άρνολντ Μπένετ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Arnold Bennett (Αγγλικά)
Γέννηση27  Μαΐου 1867[1][2][3]
Hanley[4] ή Burslem[5]
Θάνατος27  Μαρτίου 1931[1][2][3]
Πόλη του Ουεστμίνστερ
Αιτία θανάτουτυφοειδής πυρετός[5]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Τόπος ταφήςΣτάφορντσιρ
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[6][7]
ΣπουδέςWedgwood Institute[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασεναριογράφος[8]
μυθιστοριογράφος
αυτοβιογράφος
ημερολογιογράφος
συγγραφέας[5][9][10]
δημοσιογράφος[9]
θεατρικός συγγραφέας
κριτικός λογοτεχνίας
Αξιοσημείωτο έργοThose United States
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσειςβραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ (1923)
Ιστότοπος
www.arnoldbennettsociety.org.uk
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Τα νατουραλιστικά μυθιστορήματά του περιγράφουν την καθημερινότητα της βρετανικής αστικής επαρχίας της εδουαρδιανής εποχής και αναφέρονται στις σημαντικές πολιτικές και κοινωνικές μεταβολές των αρχών του 20ού αιώνα.[11]

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Ο Άρνολντ Μπένετ γεννήθηκε το 1867 σε μια πόλη στο βόρειο Στάφορντσερ που έχει γίνει πλέον δήμος του Στόουκ ον Τρεντ και αποτέλεσε το σκηνικό μυθιστορημάτων του. Ήταν το μεγαλύτερο από τα έξι παιδιά ενός δικηγόρου. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με τον πατέρα του στη δικηγορία. Το 1889, σε ηλικία 21 ετών εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου αρχικά εργάστηκε ως υπάλληλος σε δικηγορικό γραφείο. Σύντομα όμως βρέθηκε να εργάζεται για ένα εβδομαδιαίο γυναικείο περιοδικό, του οποίου αργότερα έγινε αρχισυντάκτης και δημοσίευσε τα πρώτα του μυθιστορήματα σε συνέχειες. Ακολούθησαν αρκετά μυθιστορήματα, εκ των οποίων το Hotel Grand Babylon του έφερε την πρώτη του μεγάλη επιτυχία το 1902.[12]

Μετά τη δημοσίευση του μυθιστορήματος Άννα των πέντε πόλεων, επίσης το 1902, ο Μπένετ επέλεξε να ζήσει στο Παρίσι, όπου πέρασε τα επόμενα δέκα χρόνια ζώντας έντονη κοσμοπολίτικη ζωή, κινούμενος στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Μονμάρτης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έγραψε το Ιστορίες για γριές και το Θαμμένος ζωντανός, μυθιστορήματα που θεωρούνται τα αριστουργήματά του. Το 1911, ο Μπένετ έκανε ένα ταξίδι στην Αμερική όπου έγινε δεκτός από τους λογοτεχνικούς κύκλους με ενθουσιασμό.

Κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μπένετ έγραψε κείμενα για το Γραφείο Προπαγάνδας του Πολέμου και έγινε διευθυντής της Βρετανικής Προπαγάνδας στη Γαλλία. Μετά τον πόλεμο, η φήμη του ήταν τόσο καλά εδραιωμένη που η δημοσίευση κάθε μυθιστορήματός του θεωρούνταν λογοτεχνικό γεγονός.

Το 1926 άρχισε να γράφει μια σημαντική εβδομαδιαία στήλη βιβλίων, Βιβλία και πρόσωπα, για την εφημερίδα Evening Standard. Το 1922 χώρισε από τη Γαλλίδα σύζυγό του και έζησε και απέκτησε ένα παιδί με την ηθοποιό Ντόροθι Τσέστον από τότε μέχρι το θάνατό του. Πέθανε στο Λονδίνο το 1931 από τυφοειδή πυρετό σε ηλικία 64 ετών, μετά από ένα ταξίδι του στη Γαλλία.[13]

Λογοτεχνικό έργο

Επεξεργασία
 
Ο Άρνολντ Μπέννετ στο περιοδικό Vanity Fair, 1913

Ο Μπένετ επηρεάστηκε από τους Γάλλους νατουραλιστές συγγραφείς Εμίλ Ζολά, Γκυστάβ Φλωμπέρ και Γκυ ντε Μωπασσάν και τον Ιρλανδό Τζορτζ Μουρ. Υπήρξε πολυγραφότατος, μεταξύ της δεκαετίας του 1890 και της δεκαετίας του 1930 ολοκλήρωσε 34 μυθιστορήματα, επτά τόμους διηγημάτων, 13 θεατρικά έργα (μερικά σε συνεργασία με άλλους συγγραφείς) και σενάρια για ταινίες, συνολικά περίπου 70 με 80 βιβλία που γίνονταν ανάρπαστα, μερικά από τα οποία είχαν πολύ διαφορετικά λογοτεχνικά πρότυπα. Τα νατουραλιστικά του μυθιστορήματα με την απεικόνιση της μελαγχολικής και στερημένης ζωής των κατώτερων τάξεων έρχονται σε αντίθεση με τα μυθιστορήματα ψυχαγωγίας όπως το Θαμμένος ζωντανός, μια καυστική σάτιρα του κόσμου της τέχνης, η ιστορία ενός διάσημου ζωγράφου που παίρνει την ταυτότητα του υπηρέτη του που μόλις πέθανε. Το ύφος του είναι ειρωνικό αλλά ευγενικό, με κριτικό βλέμμα αλλά και μεγάλη κατανόηση και ανοχή στις ανθρώπινες αδυναμίες. Ο Μπένετ καταγράφει την κοινωνική πραγματικότητα της εδουαρδιανής εποχής και δίνει μια ολοζώντανη και γλαφυρή εικόνα του Λονδίνου των αρχών του 20ού αιώνα. Το χιούμορ του, καθώς και η αιχμηρή γλώσσα και μερικές φορές οι πολύ πρωτότυπες απόψεις του, είναι ιδιαίτερα εμφανή και στα δοκιμιακά και κριτικά γραπτά του.[14]

Μεταξύ των έργων του είναι μια σειρά μυθιστορημάτων με πρώτο Η Άννα των Πέντε Πόλεων (1902) με σκηνικό τη βιομηχανική περιοχή «Πέντε πόλεις», πλέον δήμος του Στόουκ ον Τρεντ, στην οποία ο συγγραφέας έζησε πριν φύγει για το Λονδίνο το 1889. Οι ήρωες αυτών των έργων ήταν εκπρόσωποι της μικροαστικής τάξης, ο Μπένετ περιγράφει λεπτομερώς τη ζωή τους και τη δράση τους, χωρίς να εκφράζει αρνητική στάση απέναντι σε συντηρητικούς, στενόμυαλους και οπισθοδρομικούς χαρακτήρες.

Ο ρόλος του ως κριτικού ήταν ιδιαίτερα σημαντικός, ήταν καθιερωμένος κριτικός βιβλίου, άνθρωπος του λογοτεχνικού χώρου που η επίδρασή του μπορούσε να κάνει ένα βιβλίο επιτυχία. Έγραψε επαινετικά και συνέβαλε στην επιτυχία σημαντικών συγγραφέων της επόμενης γενιάς, μεταξύ άλλων των: Τζέιμς Τζόυς, Ντ.Χ. Λόρενς, Γουίλιαμ Φόκνερ και Έρνεστ Χέμινγουεϊ. Ωστόσο, είναι γνωστές οι επιφυλάξεις του, ειδικά για το έργο της Βιρτζίνια Γουλφ, με την οποία ήρθε σε σφοδρή δημόσια αντιπαράθεση.[15]

Φήμη

Επεξεργασία

Στο τέλος της εδουαρδιανής εποχής και πριν τον Α′ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Άρνολντ Μπέννετ ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς και ακριβοπληρωμένους συγγραφείς στην Αγγλία, αλλά στις δεκαετίες του 1920 και του 1930 η φήμη του υπονομεύτηκε με την εμφάνιση του κινήματος του μοντερνισμού, οι εκπρόσωποι της λογοτεχνίας του οποίου, κυρίως η Βιρτζίνια Γουλφ, άσκησαν σκληρή κριτική στον ίδιο ως συγγραφέα κλασικών, ρεαλιστικών μυθιστορημάτων που τα θεωρούσαν ξεπερασμένα.[16] Η φήμη του σύντομα αποκαταστάθηκε, καθώς το έργο του επανεκτιμήθηκε από μια ομάδα νέων συγγραφέων μεταξύ των οποίων η Μάργκαρετ Ντραμπλ, που αναγνώρισαν την τεχνική του. Τα Ημερολόγια του Άρνολντ Μπέννετ, 1896–1928 δημοσιεύτηκαν σε τρεις τόμους (1932–33).[17]

Ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες έγραψε: «Ο Ίνοκ Άρνολντ Μπένετ (…) θεωρούσε τον εαυτό του μαθητή του Φλωμπέρ, αλλά ήταν λιγότερο αυστηρός και πολύ πιο ευχάριστος: καλός απόγονος του Ντίκενς.»

Το 2017 η εταιρεία Άρνολντ Μπέννετ, ιδρύθηκε το 1954, θέσπισε το ετήσιο βραβείο Άρνολντ Μπέννετ που απονέμεται σε νέους συγγραφείς του Στάφορντσερ.

Επιλογή έργων

Επεξεργασία
  • The Grand Babylon Hotel, 1902 (Μεγάλο Ξενοδοχείο Η Βαβυλών )
  • Anna of the Five Towns, 1902 (Η Άννα των Πέντε Πόλεων, μτφ. Σπάρτη Γεροδήμου, εκδ.Ερμείας, 1980)
  • The Gates of Wrath, 1903
  • Tales of the Five Towns, 1905
  • The Grim Smile, 1907
  • Buried Alive: A Tale of our Days, 1908 (Θαμμένος ζωντανός: Μια ιστορία του καιρού μας, μτφ. Μαργαρίτα Ζαχαριάδου, εκδ. Πατάκης, 2019)
  • The Old Wives' Tale, 1908 (Ιστορίες για γριές)
  • The Card, 1910
  • Clayhanger, 1910
  • Riceyman Steps, 1923
  • The Journals, ab 1933
  • Books & Persons 1926–1931, 1974
  • How to Live on Twenty Four Hours a Day (Πώς να ζεις 24 ώρες την ημέρα, εκδ. Ποταμός)
  • A Great Man
  • Hugo
  • The Ghost
  • The City of Pleasure
  • How to Make the Best of Life
  • The Regent
  • Sacred and Profane Love
  • Lord Raingo
  • Teresa of Watling Street
  • Hilda Lessways
  • Allegria Inspiration

  Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118509071. Ανακτήθηκε στις 14  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120315193. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arnold-Bennett. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Arnold-Bennett.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 «Oxford Dictionary of National Biography» (Αγγλικά) Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004. 30708.
  6. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb120315193. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  7. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990000672. Ανακτήθηκε στις 1  Μαρτίου 2022.
  8. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2015.
  9. ↑ 9,0 9,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/101996. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  10. ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
  11. ↑ . «keele.ac.uk/library/specialcollections/arnoldbennett/». 
  12. ↑ . «academic-accelerator.com/encyclopedia/arnold-bennett». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Δεκεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 2023. 
  13. ↑ . «oxfordreference.com/Arnold Bennett». 
  14. ↑ . «thepotteries.org/bennett». 
  15. ↑ . «oanagnostis.gr/arnolnt-mpennet-thammenos-zontanos-apo-ton-kyklo-ton-monterniston-tis-elenis-kechagiogloy/». 
  16. ↑ . «avalonofthearts.gr/Ο δημοφιλης Άρνολντ Μπένετ , θύμα του σνομπισμού της Βιρτζίνια Γουλφ». 
  17. ↑ . «britannica.com/biography/Arnold-Bennett». 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Άρνολντ_Μπένετ&oldid=10829062"