Το Άσυλο Φρενοβλαβών Σύρου ήταν άσυλο που λειτούργησε στο νησί της Σύρου από το 1908 έως το 1949 και χρησιμοποιήθηκε για την περίθαλψη και τη θεραπεία φρενοβλαβών από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Ιστορία Επεξεργασία

Το άσυλο φρενοβλαβών ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Οκτώβριο του 1908 και στεγάστηκε σε κτίριο που παραχωρήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση στο σωματείο "Φιλάνθρωπος Επιτροπή Ερμουπόλεως", του οποίου πρόεδρος ήταν ο Μητροπολίτης Σύρου, Αθανάσιος Λεβεντόπουλος.[1].

Το κτίριο βρίσκεται στην περιοχή Λαζαρέττα, λίγο έξω από το κέντρο της Ερμούπολης και συγκεκριμένα στη βορειοδυτική πτέρυγα του συγκροτήματος που στέγασε το λοιμοκαθαρτήριο (στα μέσα του 19ου αιώνα) αλλά και φυλακές (τέλη 19ου έως μέσα 20ού αιώνα).[2]

Χάρη σε διάφορες δωρεές και εράνους των συριανών, το κτίριο ανακαινίστηκε και ήταν έτοιμο για την παροχή βοήθειας σε όσους είχαν ανάγκη. Διέθετε αυλόγυρους που τους περιέβαλλαν ψηλοί πέτρινοι τοίχοι ώστε να είναι ασφαλισμένοι, όπως και δύο πύργους στις άκρες. Την πρόσοψή του κτιρίου κοσμούσε μια μεγάλη μάυρη σιδερένια πόρτα με ένα παραθυράκι στη μέση, καθώς και μια τεράστια μαύρη επιγραφή στην κορυφή όπου αναγραφόταν "ΑΣΥΛΟΝ ΦΡΕΝΟΒΛΑΒΩΝ".[3]

Στις 23 Απριλίου 1915 απέκτησε νομική προσωπικότητα με τον τίτλο "Φιλάνθρωπος Επιτροπή Ερμουπόλεως". Στις 29 Οκτωβρίου 1945, μετονομάστηκε σε "Βαρδάκειο Άσυλο Φρενοβλαβών Σύρου" εξαιτίας των κληροδοτημάτων που άφησε υπέρ του ο Ιωάννης Βαρδάκας, μέγας ευεργέτης του νησιού στον τομέα της υγείας που είχε αποβιώσει λίγους μήνες νωρίτερα. Η λειτουργία του ασύλου σταμάτησε τελικά το 1949.[1]

Παραπομπές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία