Αδαμάντιος Κασαπίδης
Ο Αδαμάντιος Κασαπίδης (1909-1958) ήταν Έλληνας ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Διετέλεσε μητροπολίτης Περγάμου από το 1943 μέχρι και το θάνατό του.
| Αδαμάντιος Κασαπίδης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1909 |
| Θάνατος | 1958 |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας Έλληνας Ορθόδοξος επίσκοπος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μητροπολίτης |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1909 στη συνοικία Ξηροκρήνη (Κουρούτσεσμε) της Κωνσταντινούπολης. Γονείς του ήταν ο γιαννιώτικης καταγωγής Μιλτιάδης Κασάπογλου και η Θεοδώρα Δημίδη από τη Χίο[1]. Φοίτησε αρχικά στη Σχολή του Μεσαχώρου και έπειτα στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία αποφοίτησε το 1930 με άριστα[1]. Το ίδιο έτος χειροτονήθηκε διάκονος και εισήλθε στις υπηρεσίες του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ενώ τρία χρόνια αργότερα έλαβε το βαθμό του πρεσβυτέρου[2]. Αρχικά διετέλεσε κωδικογράφος, βοηθός γραμματέα και στη συνέχεια αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου. Υπό αυτή την ιδιότητα εκφώνησε στις 2 Ιανουαρίου του 1936 τον επικήδειο κατά τη διάρκεια της κηδείας του Πατριάρχη Φωτίου Β΄[3]. Το 1937 αναδείχτηκε Μέγας Πρωτοσύγγελος και στις 9 Οκτωβρίου του 1943 χειροτονήθηκε μητροπολίτης Περγάμου[2], θέση που διατήρησε ως το θάνατό του.
Παράλληλα συμμετείχε σε πολλές αποστολές του Πατριαρχείου όπως στο Άγιο Όρος και την Κύπρο το 1947. Μάλιστα κατά την παραμονή του στην Κύπρο μερίμνησε για την οργάνωση της Εκκλησίας και την εκλογή νέων επισκόπων (ένας εκ των οποίων ήταν και ο επίσκοπος Κιτίου και μετέπειτα αρχιεπίσκοπος αλλά και πρόεδρος της Κύπρου, Μακάριος[1]). Για τη δράση του στην Κύπρο τιμήθηκε από το ελληνικό κράτος με την απονομή παράσημου[1]. Παράλληλα αγωνίστηκε για την κατοχύρωση των προνομίων του Πατριαρχείου και της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ανέπτυξε πλούσια φιλανθρωπική δράση στην Κωνσταντινούπολη και το 1956 εξέδωσε στην Αθήνα βιβλίο με συλλογή από κηρύγματα και ομιλίες του, με τίτλο Φως και Ζωή[1].
Απεβίωσε στις 25 Νοεμβρίου του 1958 στην Κωνσταντινούπολη λόγω καρδιακής προσβολής. Η κηδεία του πραγματοποιήθηκε την επόμενη μέρα στο Φανάρι και η σορός του ετάφη στο νεκροταφείο Σισλή[1][4].
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος 1ος, Αθήναι 1962, σ. 377-378.
- ↑ 2,0 2,1 Μάρκου, Μάρκος. «Κοιμηθέντες Αρχιερείς κατά το 1958». users.sch.gr/markmarkou. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ Σταυρίδης, Βασίλειος. «Φώτιος Β´». Οικουμενικόν Πατριαρχείον. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2010.
- ↑ Μακεδονία, 29 Νοεμβρίου 1958, σ. 3.