Αδελφάτο
Το αδελφάτο (σερβικά: адрфат, братствени удео[1]), είναι δικαίωμα ενός προσώπου να διαμείνει εντός μοναστηριού και να λαμβάνει μέρος των εσόδων του.[2] Το συγκεκριμένο δικαίωμα είτε αποκτιόταν μέσω οικονομικού αντιτίμου είτε ανταλλασσόταν έναντι κάποιας ιδιοκτησίας κατά την διάρκεια της μεσαιωνικής περιόδου, όταν φεουδαρχικοί ηγεμόνες επιθυμούσαν να εξασφαλίσουν για τους εαυτούς τους έναν χώρο ασύλου μετά την απόσυρσή τους ή την απώλεια ελέγχου τους επί των φέουδών τους. Ένα αδελφάτο ήταν έγκυρο μόνο στο όνομα ενός συγκεκριμένου προσώπου, ενώ δεν ήταν δυνατό να μεταπωληθεί, παραχωρηθεί ή, ακόμη, κληρονομηθεί από άλλο πρόσωπο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Σερβικά) Vukanović, Tatomir. «Slovenska simbioza porodice Đurđa Kastriota Skenderbega». Vranje, Serbia: Vranjski glasnik.
Adrfati (bratstveni udeli), bili su određeni za ličnosti, pa je navedenim ugovorom bilo određeno, kada jedan od navedenih članova iz porodice Kastriota umre ("čim jedan obraz ode"), gasio se i njegov bratstveni udeo.
- ↑ (Αγγλικά) Adanir, Fikret· Suraiya Faroqhi (2002). «Transition to Tourkokratia: The Byzantinist standpoint». The Ottomans and the Balkans: a discussion of historiography. Leiden, Netherlands: Kaninklijke Brill NV, Leiden. σελ. 109. ISBN 90-04-11902-7. Ανακτήθηκε στις 24 Νοεμβρίου 2010.
Manuel Deblizenos, decided to transfer family estate to the monastery Docheiraiou in return for three adelphates, that is, right to reside on monastic territory and receive subsidies from monastic resources.
Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία
- (Σερβικά) Adelfati u Vizantiji i srednjovekovnoj Srbiji, ZRVI, XI, 1968, 241—267
- (Σερβικά) Monaški adelfati na Svetoj Gori, Zbornik FFB, XII, 1, 1974