Αλατιέρα του Τσελίνι
Η Αλατιέρα του Τσελίνι (στη Βιέννη ονομάζεται Σαλιέρα - Saliera, στα ιταλικά η αλατιέρα) είναι ένα μερικώς εμαγιέ επίχρυσο γλυπτό του Μπενβενούτο Τσελίνι. Ολοκληρώθηκε το 1543 για τον Φραγκίσκο Α΄ της Γαλλίας, από μοντέλα που είχαν ετοιμαστεί πολλά χρόνια πριν για τον Καρδινάλιο Ιππόλυτο ντ' Έστε. Η Αλατιέρα του Τσελίνι απεικονίζει μια ανδρική φιγούρα που αντιπροσωπεύει τη θάλασσα και μια θηλυκή φιγούρα που αντιπροσωπεύει τη Γη. Ένα μικρό σκάφος που προορίζεται για να διατηρεί το αλάτι είναι τοποθετημένο δίπλα στην ανδρική φιγούρα. Ένα κουτί για το πιπέρι, με σχήμα ναού, είναι δίπλα στην θηλυκή φιγούρα. Τα πόδια του δύο φιγούρων είναι μπλεγμένα μεταξύ τους σε μια προσπάθεια του δημιουργού να δείξει την αλληλοδιείσδυση μεταξύ γης και θάλασσας[1].
Ήρθε στην κατοχή των Αψβούργων ως δώρο από τον Κάρολο Θ΄ της Γαλλίας στον Αρχιδούκα Φερδινάνδο Β' του Τιρόλου, ο οποίος ενήργησε ως πληρεξούσιος για τον Κάρολο στο γάμο του με την Ελισάβετ της Αυστρίας.[2] Αρχικά ήταν μέρος της συλλογής έργων τέχνης των Αψβούργων στο κάστρο Αμπράς, αλλά μεταφέρθηκε στο Μουσείο Kunsthistorisches στη Βιέννη κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα.
Η Saliera είναι το μόνο έργο σε πολύτιμο μέταλλο που μπορεί να αποδοθεί αξιόπιστα στον Τσελίνι.[3] Δημιουργήθηκε στο μανιεριστικό ύφος της ύστερης Αναγέννησης και απεικονίζει αλληγορικά την Terra e Mare.[3] Στην περιγραφή του Τσελίνι, η θάλασσα εκπροσωπήθηκε από ανδρική φιγούρα ξαπλωμένη δίπλα σε ένα πλοίο για τη συγκράτηση του αλατιού. Την γη την «διαμόρφωσε σαν μια γυναίκα» και τοποθέτησε ένα ναό κοντά της για να χρησιμεύσει ως δοχείο για το πιπέρι.[4][5] Η αλατιέρα είναι κατασκευασμένη από ελεφαντόδοντο, έλασμα χρυσού και σμάλτο. Ο χρυσός δεν είναι χυμένος σε καλούπι, αλλά σφυρηλατημένος με το χέρι στη λεπτή μορφή του. Βρίσκεται περίπου στα 26 εκατοστά. Η βάση έχει πλάτος περίπου 33,5 εκατοστών και διαθέτει έδρανα για να περιστρέφεται. Δύο έτη μετά την ολοκλήρωση αυτού του έργου, ο Τσελίνι επέστρεψε στη Φλωρεντία, στην αιγίδα του Κόζιμο Α' των Μεδίκων, Μεγάλου Δούκα της Τοσκάνης.
Στις 11 Μαΐου 2003, η Saliera είχε κλαπεί από το Μουσείο Kunsthistorisches, το οποίο είχε γύρω του σκαλωσιές εκείνη τη στιγμή, λόγω εργασιών ανακατασκευής. Το μουσείο πρόσφερε ανταμοιβή € 1.000.000 για την ανάκτησή της. Η Saliera ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου του 2006, θαμμένη σε ένα μολυβένιο κουτί σε ένα δάσος κοντά στην πόλη του Ζβετλ, στην Αυστρία, περίπου 90 χλμ βόρεια της Βιέννης. Ο κλέφτης, Robert Mang,[6][7] παραδόθηκε στην αστυνομία όταν κυκλοφόρησαν φωτογραφίες του υπόπτου από κάμερες επιτήρησης, οι οποίες στη συνέχεια αναγνωρίστηκαν από γνωστούς του.[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Gombrich, E. H. (2007). Το χρονικό της Τέχνης. Μετάφραση από την Λίνα Κάσδαγλη. Αθήνα: ΜΙΕΤ. σελ. 364. ISBN 978-960-250-144-3.
- ↑ «Selected masterpieces – The Goldsmith's Art: Sogenannte Saliera». Ανακτήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 3,0 3,1 Horst Woldemar Janson· Anthony F. Janson (2004). History of Art: The Western Tradition. Prentice Hall Professional. σελ. 504. ISBN 978-0-13-182895-7.
- ↑ Ελεύθερο βιβλίο The Autobiography of Benvenuto Cellini στο Project Gutenberg
- ↑ Fred S. Kleiner. Gardner's Art through the Ages: A Global History, Volume II (14th έκδοση). Cengage Learning. σελίδες 399–400. ISBN 978-1-133-71115-5.
- ↑ Richard Bernstein (January 26, 2006). «For Stolen Saltcellar, a Cellphone Is Golden». The New York Times. http://www.nytimes.com/2006/01/26/arts/design/26cell.html?_r=1.
- ↑ Derek Brooks (February 28, 2013). «Famed 'La Saliera' sculpture back on display in Vienna». Reuters. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-09-24. https://web.archive.org/web/20150924175748/http://www.reuters.com/article/2013/02/28/uk-art-austria-saliera-idUSLNE91R02420130228. Ανακτήθηκε στις 2015-12-16.
- ↑ «Police find stolen £36m figurine». BBC Online. January 22, 2006. http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/4636668.stm. Ανακτήθηκε στις 2011-01-28.