Αμάτ-Μαμού
Η Αμάτ-Μαμού ήταν Βαβυλώνια ιέρεια και λόγια που έζησε στο Σιπάρ γύρω στο 1750 π.Χ..[1]
| Αμάτ-Μαμού | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ος αιώνας π.Χ. |
| Θάνατος | 18ος αιώνας π.Χ. |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιέρεια |
Ήταν ιέρεια του θεού Ούτου και ζούσε σε ένα είδος μοναστηριού που ονομάζονταν γκαγκούμ. Τα γκαγκούμ ήταν μοναστικές κοινότητες γυναικών που προέρχονταν από εξέχουσες οικογένειες.[2] Στα γκαγκούμ οι γυναίκες δεν χρειάζονταν να παντρευτούν αν και δεν είναι σαφές αν απαγορεύονταν να το κάνουν.[3] Σε κάθε περίπτωση όμως απαγορεύονταν να κάνουν παιδιά και γι΄αυτό ονομάζονταν ναντίτου, δηλαδή άτεκνες.[3] Οι ναντίτου διέθεταν μεγάλη περιουσία σε γη και ασήμι, διοικούσαν επιχειρήσεις και έπαιζαν σημαντικό οικονομικό ρόλο δίνοντας δάνεια και ενοικιάζοντας χωράφια.[2] Μπορούσαν να υπογράψουν συμβόλαια, να έχουν επιχειρήσεις και διέθεταν μεγάλες προίκες που δεν επιτρέπονταν να μεταβιβάσουν σε κάποιον αρσενικό συγγενή τους.[3] Η προίκα μιας ναντίτου ήταν αποζημίωση για τον αποκλεισμό της από την οικογενειακή κληρονομιά που κανονικά μονοπωλούσαν τα αρσενικά μέλη της. Επειδή οι ναντίτου ήταν εξαιρετικά μορφωμένες και διέθεταν την ελευθερία και την οικονομική ανεξαρτησία ώστε να μπορούν να ασχοληθούν με ό,τι τις ενδιέφερε, συχνά εργάζονταν ως γραφείς σε ναούς και εξελίσσονταν σε σημαντικές λόγιες και ισχυρές ιέρειες, αφού μία ιέρεια συνήθως ήταν ένα άτομο με επιρροή και εξουσία που συχνά παρήγαγε σημαντικό λογοτεχνικό έργο όπως π.χ. η Ενχεντουάννα.[3]
Σήμερα γνωρίζουμε την ναντίτου Αμάτ-Μαμού από τις πήλινες ταμπλέτες με σφηνοειδή γραφή που έχουν ανακαλυφθεί και περιέχουν τα κείμενά της μαζί με το όνομά της.[4] Η Αμάτ-Μαμού ήταν μία από τις οκτώ λόγιες που εργάζονταν στο γκαγκούμ της Σιπάρ και η καριέρα της εκτείνεται στη βασιλεία τριών βασιλέων: του Χαμουραμπί (1792-1750 π.Χ.), του Σαμσού-Ιλουνά (1749-1712 π.Χ.) και του Αμπί Εσού (1711-1684 π.Χ.).[1]
Η Αμάτ-Μαμού αναφέρεται στο έργο της Τζούντι Σικάγο "Το Δείπνο" στο σερβίτσιο της Ιστάρ.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Leick, Gwendolyn (2002). Who's who in the Ancient Near East. London: Routledge. ISBN 0-203-28747-9. 50553358.
- ↑ 2,0 2,1 «History of Mesopotamia - Ur III in decline». Encyclopedia Britannica (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 23 Ιουλίου 2021.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Tetlow, Elisabeth Meier (2005). Women, crime, and punishment in ancient law and society. New York: Continuum. ISBN 0-8264-1628-4. 56608178.
- ↑ Radner, Karen· Robson, Eleanor (2011). The Oxford handbook of cuneiform culture. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-955730-1. 646111382.