Αμφιαράου εξέλασις
Η Αμφιαράου εξέλασις (Ἀμφιαράου ἐξελασίη ἐς Θήβας), δηλαδή η εκστρατεία του Αμφιάραου στην Θήβα, ήταν ένα επικό ποίημα που δεν ανήκε στον επικό κύκλο και το οποίο ο ψεύδο-Ηρόδοτος[1] και ο Ησύχιος ο Μιλήσιος[2] απέδιδαν στον Όμηρο. Φαίνεται πως είχε ανάλογο περιεχόμενο με αυτό της Θηβαΐδος, και γι' αυτό ορισμένοι μελετητές υπέθεσαν ότι ίσως να ήταν απλώς ένας άλλος τίτλος για την Θηβαΐδα ή να αποτελούσε κάποιο από τα τμήματά της.
Από την Αμφιαράου εξέλασιν διασώθηκε ένα μόνον τρίστιχο απόσπασμα[3] (που βέβαια θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται και από την Θηβαΐδα), στο οποίο ο Αμφιάραος συμβουλεύει τον μικρό του γιο, τον Αμφίλοχο:
- Πολύποδός μοι, τέκνον, ἔχον νόον, Ἀμφίλοχ᾿ ἥρως
- τοῖσιν ἐφαρμόζειν, τῶν κατὰ δῆμον ἵκηαι,
- ἄλλοτε δ᾿ ἀλλοῖος τελέθειν καὶ χώρῃ ἕπεσθαι.
(Του χταποδιού, παιδί μου, ήρωα Αμφίλοχε, να έχεις την νοοτροπία / να προσαρμόζεσαι σε κάθε λαό, όπου πηγαίνεις / να γίνεσαι κάθε φορά διαφορετικός ακολουθώντας του τόπου [τις συνήθειες].)