Η αναιτιοκρατία είναι η ιδέα ότι τα γεγονότα (ή ορισμένα γεγονότα ή γεγονότα ορισμένων τύπων) δεν προκαλούνται ή δεν προκαλούνται αιτιολογικά. Είναι το αντίθετο της αιτιοκρατίας και σχετίζεται με την τύχη.

Η αναιτιοκρατία είναι ιδιαίτερα συναφής με το φιλοσοφικό πρόβλημα της ελεύθερης θέλησης, ιδιαίτερα με τη μορφή μεταφυσικής ελευθεριαρχίας. Στην επιστήμη, και πιο συγκεκριμένα στη κβαντική θεωρία της φυσικής, η αναιτιοκρατία είναι η πεποίθηση ότι κανένα γεγονός δεν είναι σίγουρο και ολόκληρο το αποτέλεσμα είναι πιθανό. Οι σχέσεις αβεβαιότητας του Χάιζενμπεργκ και ο «κανόνας των γεννημένων», που προτάθηκε από τον Μαξ Μπορν συχνά αποτελούν σημεία εκκίνησης για να υποστηρίξουν την αναιτιοκρατική φύση του σύμπαντος.[1] Η αναιτιοκρατία υποστηρίζεται επίσης από τον Σερ Άρθουρ Έντινγκτον και τον Μάρεϊ Γκελ-Μαν. Η αναιτιοκρατία έχει προωθηθεί από το βιβλίο του Γάλλου βιολόγου Ζακ Μονό με τίτλο "H τύχη και η αναγκαιότητα". Ο φυσικός-χημικός Ιλιά Πριγιόγκιν ισχυρίστηκε αναιτιοκρατία σε σύνθετα συστήματα.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. The Born rule itself does not imply whether the observed indeterminism is due to the object, to the measurement system, or both. The ensemble interpretation by Born does not require fundamental indeterminism and lack of causality.