Αντιθεϊσμός (μερικές φορές ως αντι-θεϊσμός) είναι η αντίθεση στον Θεϊσμό.[1][2]

Ο όρος έχει ευρύ φάσμα νοηματοδότησης. Σε κοσμικά κείμενα, συνήθως αναφέρεται στην άμεση αντίθεση της πίστης σε οποιαδήποτε θεότητα.

Αντίθεση στον Θεϊσμό Επεξεργασία

Ο Αντιθεϊσμός χρησιμοποιείται ως φιλοσοφική ή ιδεολογική ορολογία από ανθρώπους που θεωρούν τον θεϊσμό ως φαινόμενο επικίνδυνο, καταστροφικό, ή ότι προωθεί επιβλαβείς συμπεριφορές. Ο Κρίστοφερ Χίτσενς παρουσιάζει ένα παράδειγμα στο βιβλίο του Letters to a Young Contrarian (2001), όπου γράφει[3]:

Δεν είμαι τόσο άθεος, όσο είμαι αντιθεϊστής, δεν πιστεύω απλά πως όλες οι θρησκείες είναι έκδοσης την ίδιας αναλήθειας, αλλά πιστεύω πως η επίδραση των εκκλησιών και οι συνέπειες της θρησκευτικής πίστης, είναι επιβλαβείς.

Αντίθεση στην ιδέα του Θεού Επεξεργασία

Άλλο ορισμό για τον αντιθεϊσμό έδωσε ο Γάλλος Καθολικός φιλόσοφος Ζακ Μαριτέν το 1953, σύμφωνα με τον οποίο «είναι ένας ενεργητικός αγώνας εναντίον οτιδήποτε μας θυμίζει τον θεό» . Ο Ρόμπερτ Φλιντ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, έδωσε διάλεξη το 1877 με τίτλο "Αντιθεϊστικές θεωρίες".[4] Χρησιμοποίησε τον όρο σαν γενικότερο όρο-ομπρέλλα για να περιγράψει κάθε αντίθεση στο θεϊσμό, τον οποίο όρισε ως «πίστη ότι ο παράδεισος και η Γη, και όλα όσα περιέχουν, χρωστούν την ύπαρξη τους στην σοφία και θέληση ενός ανώτερου, αυθύπαρκτου, παντοδύναμου, πανάγαθου, πάνσοφου Θεού, ο οποίος είναι διακριτός από τις δημιουργίες του».[5] Περί των άλλων έγραφε:

Αντίθεση στην ύπαρξη θεού ή θεών, συχνά αναφέρεται ως δυσθεϊσμός, ο οποίος σημαινει πως υπάρχει πίστη στον θεό, ο οποίος όμως δεν είναι πανάγαθος. Ορισμένες φορές αναφέρεται ως μισοθεϊσμός, (μίσος κατά του θεού) Παραδείγματα αυτών των θεωριών είναι ορισμένες μορφές του αθεϊστικού Σατανισμού .

Άλλες χρήσεις Επεξεργασία

Μια άλλη χρήση του όρου αντιθεϊσμός επινοήθηκε από τον Κρίστοφερ Νιου σε ένα πειραμα σκέψης που δημοσιοποίηθηκε το 1993. Στο αρθρο του, εξετάζει τι επιχειρήματα θα υπήρχαν για την ύπαρξη ενός κακού θεού[6]:

Οι αντιθεϊστές, όπως οι θειστές, θα πιστεύουν σε ένα παντοδύναμο, πανσοφο, πανταχού παρών και αιώνιο δημιουργό, αλλά αντίθετα με τους θεϊστές, οι οποίοι πιστεύουν πως το ανώτερο Ον είναι απολύτως καλό, οι αντιθεϊστές πιστεύουν πως είναι απολύτως κακό.

Η χρήση αυτού του ορισμού του Νιου χρησιμοποιήθηκε και απο τον Γουάλας Α. Μέρφρι.[7]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. Austin Cline. «Atheism and Anti-Theism: What's the Difference? What is Anti-Theism?». About.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2018. 
  2. «antitheism». The Free Dictionary. 
  3. «Christopher Hitchens – Book Excerpt». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Σεπτεμβρίου 2009. 
  4. Flint, Robert (1894). Anti-Theistic Theories: Being the Baird Lecture for 1877 (5 έκδοση). London: William Blackwood and Sons. 
  5. Flint, p. 1
  6. New, Christopher (June 1993). «Antitheism – A Reflection». Ratio 6 (1): 36–43. doi:10.1111/j.1467-9329.1993.tb00051.x. https://archive.org/details/sim_ratio_1993-06_6_1/page/36. . See also: Daniels, Charles B. (1997). "God, demon, good, evil", The Journal of Value Inquiry, Vol. 31 (2), June, pp.177–181.
  7. Murphree, Wallace A. (1997). "Natural Theology: theism or antitheism Αρχειοθετήθηκε 2020-04-14 στο Wayback Machine.", Sophia, Vol.36 (1), March, pp.75–83

Πηγές Επεξεργασία