Αρτούρ Αλεξανιάν
Ο Αρτούρ Αλεξανιάν (αρμεν. Արթուր Ալեքսանյան, γενν. 21 Οκτωβρίου 1991) είναι Αρμένιος Ολυμπιονίκης αθλητής της ελληνορωμαϊκής πάλης. Εκτός από ένα χρυσό και ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2016 και 2012), έχει κερδίσει τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2014, 2015, 2017) και έχει ανακηρυχθεί πρωταθλητής Ευρώπης 5 φορές. Ο Αλεξανιάν είναι ο ένας από τους μόλις δύο αθλητές που έγιναν χρυσοί Ολυμπιονίκες με τη σημαία της Αρμενίας από τότε που η χώρα έγινε ανεξάρτητη το 1991 μέχρι σήμερα. Απέκτησε το προσωνύμιο «Λευκή Αρκούδα» και εξελίχθηκε σε έναν από τους ονομαστότερους Αρμένιους αθλητές του 21ου αιώνα. Το ύψος του είναι 1,85 μέτρο και αγωνίζεται στην κατηγορία των βαρέων βαρών.
| Αρτούρ Αλεξανιάν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 21 Οκτωβρίου 1991 Γκιουμρί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρμενία |
| Ύψος | 1,9 m  |
| Βάρος | 98 kg |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Σπουδές | Shirak State University |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | παλαιστής |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | d:Q16364190 Μετάλλιο Κχορενάτσι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σταδιοδρομία Επεξεργασία
Ο Αρτούρ Αλεξανιάν γεννήθηκε στο Γκιουμρί και πατέρας του ήταν ο Κεβόργκ Αλεξανιάν, ένας από τους καλούς προπονητές πάλης της Αρμενίας. Ο Αρτούρ άρχισε να ασχολείται με την Ελληνορωμαϊκή πάλη σε ηλικία 9 ετών, υπό την καθοδήγηση του πατέρα του. Αγωνίσθηκε σε αρκετά τουρνουά παίδων και εφήβων, και έγινε παγκόσμιος πρωταθλητής Νέων στα 84 kgr το 2010. Το 2011 ανέβηκε μία κατηγορία βάρους, πηγαίνοντας στα 96 kgr, και άρχισε να αγωνίζεται στην κατηγορία των ανδρών.
Το ίδιο έτος κέρδισε το Πρωτάθλημα Αρμενίας και κατόπιν εντάχθηκε στην εθνική ομάδα ελληνορωμαϊκής πάλης της χώρας. Αγωνίσθηκε για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Πάλης το 2011 στο Ντόρτμουντ και κέρδισε το αργυρό μετάλλιο. Το επόμενο έτος ο Αλεξανιάν κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στο Βελιγράδι, κερδίζοντας πέντε αγώνες χωρίς να χάσει παρά μόνο έναν πόντο.[1] Λίγο αργότερα ήρθε πρώτος στο Προολυμπιακό Τουρνουά στη Σόφια και εξασφάλισε έτσι τη συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 στο Λονδίνο. Εκεί, αγωνιζόμενος πάντοτε στην κατηγορία των 96 κιλών, νίκησε στον πρώτο γύρο τον Ιταλό Νταϊγκόρο Τιμοντσίνι, στους προημιτελικούς έχασε από τον τελικό χρυσό Ολυμπιονίκη Γκασέμ Ρεζάι (Ιράν), αλλά στους αγώνες ρεπεράζ νίκησε τον Τούρκο Τζενκ Ιλντέμ και τον Κουβανό Γιουνιόρ Εστράδα, κερδίζοντας έτσι το χάλκινο μετάλλιο.[2]
Ο Αλεξανιάν κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2013 στην Τιφλίδα.[3] Αργότερα το ίδιο έτος κέρδισε αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πάλης στη Βουδαπέστη.
Το 2014 ο Αλεξανιάν, αγωνιζόμενος με το νέο όριο της κατηγορίας βαρέων βαρών, τα 98 kgr, πήρε και τρίτο χρυσό μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στο Βάνταα της Φινλανδίας, ενώ αργότερα το ίδιο έτος κέρδισε και το χρυσό στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Τασκένδης, ανακηρυσσόμενος έτσι για πρώτη φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής στους άνδρες, και μάλιστα νίκησε στον ημιτελικό αγώνα τον Γκασέμ Ρεζάι, παίρνοντας έτσι τη ρεβάνς για την ήττα του στους Ολυμπιακούς. Μετά από αυτό, ο Αλεξανιάν ψηφίσθηκε ως ο καλύτερος «Αρμένιος Αθλητής της Χρονιάς».[4] Το επόμενο έτος επανέλαβε τον θρίαμβό του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, στο Λας Βέγκας, νικώντας και πάλι τον Ρεζάι, αυτή τη φορά στον τελικό. Συνεκδοχικά, ο Αλεξανιάν ψηφίσθηκε και πάλι «Αρμένιος Αθλητής της Χρονιάς» (για το 2015).[5]
Ο Αλεξανιάν συμμετέσχε για δεύτερη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου αγωνίσθηκε στα 98 κιλά. Εκεί, στις 16 Αυγούστου, κέρδισε διαδοχικά τον Νταϊγκόρο Τιμοντσίνι (βλ. και παραπάνω), τον Ρουμάνο Αλίν Αλεξούκ-Τσιουράριου (8-0), τον Ιλντέμ (9-0), και τον Κουβανό Γιασμάνυ Λούγκο με 3-0, κερδίζοντας το πρώτο του χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.[6] Αυτό κατέστησε τον Αλεξανιάν τον δεύτερο στην ιστορία χρυσό Ολυμπιονίκη της ανεξάρτητης Αρμενίας σε οποιοδήποτε άθλημα, μετά τον Αρμέν Ναζαριάν το 1996, και συνεπώς τον πρώτο Αρμένιο χρυσό Ολυμπιονίκη του 21ου αιώνα. Επιπροσθέτως, υπήρξε ο πρώτος που κέρδισε δεύτερο ολυμπιακό μετάλλιο για λογαριασμό της ανεξάρτητης Αρμενίας. Κατόπιν αυτών, ήταν ο σημαιοφόρος της αρμενικής ομάδας στην τελετή λήξεως των αγώνων.[7]
Κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής των μεταλλίων, ο Αλεξανιάν απεκάλυψε ένα μπλουζάκι κάτω από τη φόρμα του που είχε μια φωτογραφία του Ρομπέρτ Αμπατζιάν, ενός 19χρονου Αρμένιου υπαξιωματικού που είχε σκοτωθεί στις συγκρούσεις Αρμενίας-Αζερμπαϊτζάν 4,5 μήνες νωρίτερα. Αφιέρωσε το μετάλλιό του στους Αρμένιους στρατιώτες που προστάτευαν τα σύνορα και στα θύματα της συγκρούσεως.[8][9] Επιπλέον δήλωσε ότι φόρεσε την εικόνα του Αμπατζιάν ώστε όλος ο κόσμος να αναγνωρίσει τους ήρωές τους και ευχήθηκε αυτοί να μην ξεχαστούν.[10] Ο Ρούμπεν Αμπατζιάν, ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρόμπερτ, εξέφρασε ευγνωμοσύνη προς τον Αλεξανιάν[11], ενώ κατά την επιστροφή του αθλητή στην Αρμενία, ένας άνδρας τον αγκάλιασε στο αεροδρόμιο, αποκαλύπτοντάς του ότι ήταν ο πατέρας του Ρομπέρτ Αμπατζιάν και ευχαριστώντας τον επειδή είχε τιμήσει τον γιο του.[10]
Τιμητικές διακρίσεις Επεξεργασία
- Η «Σχολή Εκπαιδεύσεως Πάλης Αλεξανιάν» πήρε τό όνομα του αθλητή τον Ιούνιο του 2015 (όταν ανακηρύχθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής για δεύτερη φορά, αλλά πριν κερδίσει το χρυσό του ολυμπιακό μετάλλιο).[12]
- Τον Οκτώβριο του 2016 ο Αλεξανιάν έγινε επίτιμος δημότης του Γερεβάν, μαζί με τον συνάδελφό του πρωταθλητή της πάλης Μιχράν Χαρουτιουνιάν.[13]
Παράσημα Επεξεργασία
- Μετάλλιο «Μοβσές Χορενάτσι»[14] το 2012
- «Μετάλλιο της Αξίας» 1ης τάξεως[15] το 2014
- «Μετάλλιο για υπηρεσία προς την Πατρίδα» 2ης τάξεως[16] το 2015
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Artur Aleksanyan wins European Wrestling Championship». PanArmenian.Net. 11 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2012.
- ↑ «Artur Aleksanyan». www.london2012.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2012.
- ↑ Արթուր Ալեքսանյանը՝ Եվրոպայի կրկնակի չեմպիոն. sport.news.am. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2013.
- ↑ «2014 թվականի Հայաստանի լավագույն մարզիկ է ճանաչվել Արթուր Ալեքսանյանը» (στα Αρμενικά). Mediamax Sport. 11 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Արթուր Ալեքսանյանը՝ տարվա լավագույն մարզիկ» (στα Αρμενικά). ARMNOC. 23 Δεκεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Artur Aleksanyan». Rio 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «The Flagbearers for the Rio 2016 Closing Ceremony». 21 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Հաղթանակս նվիրում եմ սահմանին կագնած հայ զինվորին և պատերազմի բոլոր զոհերին. Արթուր Ալեքսանյան». ARMNOC. 17 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Արթուր Ալեքսանյան. Հաղթանակը նվիրում եմ սահմանին կագնած հայ զինվորին եւ պատերազմի բոլոր զոհերին» (στα αρμένικα). NEWS.am Sport. 17 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ 10,0 10,1 «Արթուր Ալեքսանյան. Հուզվեցի՝ օդանավակայանում տեսնելով Ռոբերտ Աբաջյանի հորը (ֆոտո)» (στα αρμένικα). NEWS.am Sport. 6 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2016.
- ↑ «Հպարտ էի՝ եղբորս լուսանկարով շապիկով ստացավ ոսկե մեդալը. Ռոբերտ Աբաջյանի եղբարը՝ Արթուր Ալեքսանյանի մասին (Ֆոտո)» (στα Αρμενικά). NEWS.am. 17 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Արթուր Ալեքսանյանի լավագույն նվերը կլիներ՝ իր անվան մարզադպրոցը տեսնել վերանորոգված» (στα αρμένικα). NEWS.am Sport. 17 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Արթուր Ալեքսանյանն ու Միհրան Հարությունյանը՝ Երեւանի պատվավոր քաղաքացիներ» (στα αρμένικα). NEWS.am Sport. 5 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 5 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ «Հայաստանի Հանրապետության մեդալներով պարգևատրելու մասին» (στα αρμένικα). President.am. 24 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Ա. Գ. ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԻՆ "ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՆ ՄԱՏՈՒՑԱԾ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ" 1-ԻՆ ԱՍՏԻՃԱՆԻ ՄԵԴԱԼՈՎ ՊԱՐԳԵՎԱՏՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ». President.am. 16 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
- ↑ «Ա. Գ. ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆԻՆ "ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՆ ՄԱՏՈՒՑԱԾ ԾԱՌԱՅՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ՀԱՄԱՐ" 2-ՐԴ ԱՍՏԻՃԱՆԻ ՇՔԱՆՇԱՆՈՎ ՊԱՐԳԵՎԱՏՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ» (στα Αρμενικά). President.am. 16 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Ο Α. Αλεξανιάν στο «Olympics» του Sports-Reference.com. Αρχειοθετημένο από το αρχικό στις 18 Απριλίου 2020.
- Ο Α. Αλεξανιάν στον ιστότοπο της UWW