Αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα

Τα αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, γνωστά και ως αυτόνομα κοινωνικά κέντρα, είναι αυτοοργανωμένα κοινοτικά κέντρα στα οποία οι αντιεξουσιαστές πραγματοποιούν εθελοντικές δραστηριότητες. Αυτοί οι αυτόνομοι χώροι, συχνά σε χώρους πολλαπλών χρήσεων που συνδέονται με τον αναρχισμό, μπορεί να περιλαμβάνουν ακόμα και εργαστήρια ποδηλάτων, infoshop, βιβλιοθήκες, δωρεάν σχολεία, δωρεάν καταστήματα, χώρους συναντήσεων και χώρους συναυλιών. Συχνά γίνονται πολιτικοί παράγοντες από μόνοι τους.

Τα κέντρα βρίσκονται σε όλο τον κόσμο, για παράδειγμα όπως στην Ιταλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο. Εμπνέονται από διάφορα αριστερά κινήματα, συμπεριλαμβανομένου του αναρχισμού και των σκόπιμων κοινοτήτων. Είναι καταλήψεις, ενοικιάζονται ή ανήκουν σε συνεταιρισμό.

Τα αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα ποικίλλουν σε μέγεθος και λειτουργία ανάλογα με το τοπικό πλαίσιο.[1] Οι χρήσεις μπορεί να περιλαμβάνουν ένα infoshop, ένα ριζοσπαστικό βιβλιοπωλείο, ένα κέντρο πόρων το οποίο προσφέρει συμβουλές, ένα hacklab, ένα καφέ, ένα μπαρ, έναν οικονομικό χώρο συναυλιών, έναν ανεξάρτητο κινηματογράφο ή έναν συνεταιρισμό κατοικιών.[2] Εκτός από την παροχή ενός χώρου για δραστηριότητες, αυτά τα κοινωνικά κέντρα μπορούν να γίνουν φορείς σε αντίθεση με τοπικά ζητήματα όπως ο εξευγενισμός ή τα megaprojects.[3][4] Παράλληλα με τα στρατόπεδα διαμαρτυρίας, τα κοινωνικά κέντρα είναι έργα στα οποία δημιουργούνται και εφαρμόζονται τα κοινά.[5]

Δωρεάν σχολεία

Επεξεργασία

Οι αναρχικοί, επιδιώκοντας την ελευθερία από το δόγμα, πιστεύουν ότι τα άτομα δεν πρέπει να κοινωνικοποιούνται στην αποδοχή της εξουσίας ή του δόγματος ως μέρος της εκπαίδευσής τους.[6] Σε αντίθεση με τα παραδοσιακά σχολεία, τα αναρχικά ελεύθερα σχολεία είναι αυτόνομοι, μη ιεραρχικοί χώροι που προορίζονται για εκπαιδευτική ανταλλαγή και ανταλλαγή δεξιοτήτων.[7] Δεν έχουν κριτήρια εισδοχής ή δευτερεύουσες σχέσεις μεταξύ δασκάλου και μαθητή. Τα δωρεάν σχολεία ακολουθούν ένα χαλαρά δομημένο πρόγραμμα που επιδιώκει να αψηφήσει τους κυρίαρχους θεσμούς και τις ιδεολογίες κάτω από μια μη ιεραρχική κατανομή εξουσίας και να προϊδεάσει έναν πιο δίκαιο κόσμο. Τα μαθήματα διοικούνται από εθελοντές και πραγματοποιούνται σε αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά κέντρα, κοινοτικά κέντρα, πάρκα, καθώς και άλλους δημόσιους χώρους.[8]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Lacey 2005, σελ. 292.
  2. Trapese Collective 2007, σελ. 218.
  3. Piazza 2016, σελ. 499.
  4. Casaglia 2016, σελ. 489.
  5. Pusey 2010, σελ. 184.
  6. Shantz 2012, σελ. 126.
  7. Noterman & Pusey 2012, σελ. 182.
  8. Noterman & Pusey 2012.