Αϊμέρυ Γ΄ του Ναρμπόν
Ο Αϊμέρυ (Αϊμέρικ) Γ΄ (απεβ. Φεβρουάριος 1239), γνωστός στα ισπανικά ως Aimerico Pérez de Lara, ήταν ο υποκόμης του Ναρμπόν από το 1194 μέχρι το τέλος του. Ήταν μέλος του Οίκου της Λάρα. Καθ 'όλη τη διάρκεια της βασιλείας του έπρεπε να διεκδικήσει ανταγωνιστικές αξιώσεις επικυριαρχίας επάνω του και μέχρι το 1223 η βασιλεία του κυριαρχήθηκε από τον Οσιτανικό Πόλεμο. Συμμετείχε χωρίς ενθουσιασμό στο πλευρό των σταυροφόρων, αλλά διατήρησε την υποκομητεία του, την οποία μεταβίβασε στον γιο του.
Αϊμέρυ Γ΄ του Ναρμπόν | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Θάνατος | Φεβρουάριος 1239 |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | φεουδάρχης |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Guillema of Castellvell (1202–1208) Marguerite de Marly |
Τέκνα | Amalric I of Narbonne Ermengarde of Narbonne |
Γονείς | Πέδρο Μανρίκε δε Λάρα και Σάντσα της Ναβάρρας |
Αδέλφια | Rodrigo Perez Manrique de Lara (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) |
Οικογένεια | Οίκος της Λάρα |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | viscount of Narbonne (1202–1239) |
Ο Αϊμέρυ και ο πατέρας του Επεξεργασία
Μετά την παραίτηση της υποκόμισσας Ερμενγάρδης το 1192, ο ανιψιός και κληρονόμος της, Πέδρο Μανρίκε δε Λάρα, ένας ευγενής από την Καστίλη, ταξίδεψε στο Nαρμπόν (Νarbonne) για να λάβει την υποκομητεία και στη συνέχεια να την παραχωρήσει στον δεύτερο γιο του, Aϊμέρυ, μαζί με την επικυριαρχία επί της υποκομητείας Μπεζιέρ (1194). Μόνο το κάστρο του Μονπεσά και η γύρω περιοχή του προοριζόταν για τον Πέδρο ως βάση βόρεια των Πυρηναίων. Ο Αϊμέρυ αναγνώρισε αμέσως την επικυριαρχία του Ραϋμόνδου Ε' κόμη της Τουλούζης και έλαβε τον φόρο υποτέλειας των δικών του υποτελών. [1]
Σταυροφορίες στη νότια Γαλλία και την Ισπανία Επεξεργασία
Αποκατάσταση της ειρήνης Επεξεργασία
Σημειώσεις Επεξεργασία
- ↑ Antonio Sánchez de Mora, La nobleza castellana en la plena Edad Media: el linaje de Lara (SS. XI–XIII), Doctoral Thesis (University of Seville, 2003), 344. For the medieval concepts of suzerainty, homage, fealty, fiefs and vassalage, see feudalism.