Βαρεία

Η βαρεία είναι διακριτικό σημείο (τόνος) των Αρχαίων Ελληνικών και των πολυτονικών Νέων Ελληνικών ( π.Ν.Ε.), και σημειώνεται με κλίση αντίθετη της οξείας. Σημείο ίδιας μορφής χρησιμοποιείται και σε άλλες γλώσσες (Καταλανικά, Ολλανδικά, Γαλλικά, Πορτογαλικά, Βιετναμέζικα κ.ά.).

Η βαρεία

Χρήσεις

Η βαρεία σημειώνεται μόνο στη λήγουσα αντί οξείας και εφόσον δεν ακολουθούσε σημείο στίξεως (κόμμα, τελεία, άνω τελεία, άνω και κάτω τελεία, ερωτηματικό, θαυμαστικό), ενώ η οξεία στην λήγουσα διατηρείται όταν ακολουθούν αποσιωπητικά, παρένθεση, αγκύλη, εισαγωγικά ή παύλα.

Ιδιαιτερότητες:

(α) όταν την οξύτονη λέξη ακολουθεί εγκλιτικό, η οξεία διατηρείται (πχ 'τὸ παιδὶ ἔφυγε' αλλά 'τὸ παιδί του ἔφυγε').

(β) η ερωτηματική αντωνυμία ποιός-ποιά-ποιό (στα π.Ν.Ε.) παίρνει οξεία όταν εισάγει ερώτηση αλλά βαρεία όταν εισάγει πλάγια ερώτηση

(γ) το ερωτηματικό τί (στα π.Ν.Ε.) και το ερωτηματικό γιατί παίρνουν πάντα οξεία (πχ τί εἶπες;), ενώ ο σύνδεσμος γιατί (= διότι) παίρνει βαρεία

(δ) στα π.Ν.Ε. το δεικτικό νά παίρνει οξεία (προτείνεται όμως να ακολουθείται από κόμμα) ενώ το αναφορικό νά παίρνει βαρεία

Ιστορία

Η βαρεία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην πολυτονική απόδοση της αρχαίας ελληνικής γλώσσας για να επισημάνει χαμηλότερο τονισμό από αυτόν της οξείας προφοράς.

Unicode

Unicode
	Unicode	HTML κώδικα	Σύμβολο
Greek Varia	U+1FEF	&# 8175;	`
Grave Accent	U+0060	&# 96;	`
Combining Grave Accent	U+0300	&# 768;	̀
Modifier Letter Grave Accent	U+02CB	&# 715;	ˋ