Βασιλεύς
Ο όρος Βασιλεύς είναι ελληνικός τίτλος που έχει χρησιμοποιηθεί για την περιγραφή διαφόρων τύπων μονάρχων στην ιστορία. Ο τίτλος χρησιμοποιήθηκε από τους Βυζαντινούς αυτοκράτορες, αλλά έχει και μεγάλη ιστορία χρήσης από ηγεμόνες και άλλα πρόσωπα εξουσίας στην αρχαία Ελλάδα, καθώς και από τους βασιλιάδες της σύγχρονης Ελλάδας.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d7/AntiochusI.jpg/300px-AntiochusI.jpg)
Οι γυναικείες μορφές είναι: βασίλεια, βασιλίς, βασίλισσα, καθώς και το αρχαϊκό βασιλίννα.[1]
Ετυμολογία
ΕπεξεργασίαΗ ετυμολογία της λέξης βασιλεύς είναι ασαφής. Η Μυκηναϊκή μορφή ήταν *gʷasileus (Γραμμική Β: qa-si-re-u), που υποδηλώνει κάποιον δικαστή ή τοπικό οπλαρχηγό, αλλά όχι έναν πραγματικό βασιλιά. Η υποθετική αρχαιότερη πρωτο-ελληνική μορφή θα ήταν *gʷatileus.[2] Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι υποθέτουν ότι είναι μια μη-ελληνική λέξη που δανείστηκε η ελληνική την Εποχή του Χαλκού από ένα προϋπάρχον γλωσσικό προ-ελληνικό υπόστρωμα της Ανατολικής Μεσογείου.[3] Ο Σίντλερ (1976) υποστηρίζει πως προέρχεται από μια εσωτερική ελληνική καινοτομία της κατάληξης -ευς από ινδο-ευρωπαϊκό υλικό και όχι από ένα Μεσογειακό δάνειο.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Brown, Roland Wilbur (1956). Composition of Scientific Words: A Manual of Methods and a Lexicon of Materials for the Practice of Logotechnics.
- ↑ Andrew Sihler (2008), New Comparative Grammar of Greek and Latin, σελ. 330.
- ↑ R. S. P. Beekes, Etymological Dictionary of Greek, Brill, 2009, σελ. 203.