Ο Γιόν Ίνγκεσον Κούβλουνγκ, νορβηγ.: Jon Ingesson Kuvlung, (απεβ. το 1188) ήταν διεκδικητής του Βασιλικού Στέμματος κατά την εποχή του εμφυλίου πολέμου στη Νορβηγία . Ήταν αντίπαλος του βασιλιά Σβέρε της Νορβηγίας . [2]

Γιόν Κούβλουνγκ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12ος αιώνας
Θάνατος1188
Μπέργκεν
Θρησκευτικό τάγμαΚιστερκιανό Τάγμα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααντιβασιλέας
μοναχός
ιερέας[1]
Οικογένεια
ΓονείςΊνγκε Α΄ της Νορβηγίας

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Γιόν Ίνγκεσον ισχυρίστηκε ότι ήταν γιος του πρώην βασιλιά Ίγνκε Α΄ της Νορβηγίας, αν και το έπος Sverris saga, η κύρια πηγή πληροφοριών γι' αυτήν την περίοδο της νορβηγικής ιστορίας, ισχυρίζεται ότι αυτό ήταν ψευδές. Ο Γιόν Ίνγκεσον ήταν ένας νεαρός κληρικός, όταν τον έκαναν διεκδικητή βασιλιά. Ως τότε ζούσε ως μοναχός στο αβαείο Χοβεντάια στο νησί Χόβεντάια έξω από το Όσλο. Το ψευδώνυμο Kuvlung προέρχεται από την παλαιοσκανδιναβική λέξη kuvl, που σημαίνει τον μανδύα του μοναχού. Ο Γιόν Κούβλουνγκ κυβέρνησε στην περιοχή του Βίκεν ως αντίπαλος βασιλιάς, μέχρι που σκοτώθηκε από τους Μπίρκενμπαινερς στο Μπέργκεν το 1188 [3].

Οι Κούλβουνγκς

Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου του 1185, πρώην υποστηρικτές του βασιλιά Μάγκνους Ε' της Νορβηγίας από το Βίκεν συναντήθηκαν με τον Γιόν Κούβλουνγκ. Αυτός στη συνέχεια βασιλιάς στη Συνέλευση (Haugating) στο Tένσνμπεργκ. Ο ηγετικός άνδρας ήταν ο Σίμων Κάρασον, του οποίου η σύζυγος, Mαργκρέτε Άρναντοτιρ (Margrét Arnadóttir), ήταν ετεροθαλής αδελφή του βασιλιά Ίνγκε Α΄ της Νορβηγίας και εγγονή της χήρας βασίλισσας Ίνγκριντ Ράγκνβαλντσντοτερ. Επίσης η Mαργκρέτ Άρναντοτιρ ήταν αμφιθαλής αδελφή του Nίκολας Άρνασον, επισκόπου του Όσλο και εξέχοντος αντιπάλου του βασιλιά Σβέρε. Ο Σίμων Κάρασονn και η Mαργκρέτ Άρναντοτιρ ήταν επίσης γονείς του Φιλίππου Σίμονσον, ενός μελλοντικού υποψηφίου του θρόνου της Νορβηγίας. [4] [5]

Αυτή η ομάδα ήταν από πολλές απόψεις ο άμεσος διάδοχος της μερίδας Χέκλουνγκ, που είχε προηγουμένως αμφισβητήσει την κυριαρχία του βασιλιά Σβέρε. Οι Χέλκουνγκς είχαν στενή σχέση με την Εκκλησία. Αν και η Εκκλησία δεν υποστήριξε ανοιχτά τους Kούβλουνγκς, έδωσε τουλάχιστον τη σιωπηλή έγκρισή της: η Εκκλησία δεν μίλησε ποτέ εναντίον του Γιόν, επειδή εγκατέλειψε το μοναστήρι του, ενώ ο αντίπαλός του βασιλιάς Σβέρε επικρίθηκε έντονα, επειδή εγκατέλειψε τα προηγούμενα καθήκοντά του ως ιερέα στις Φερόες. Οι Kούνβλουνγκς απέκτησαν σύντομα τον έλεγχο της ανατολικής και δυτικής Νορβηγίας, που ήταν τα παλαιά οχυρά Χέκλουνγκ.

Το φθινόπωρο του 1186, οι Kούβλουνγκς επιτέθηκαν στο Nίδαρος. Αυτή η επίθεση αιφνιδίασε τον βασιλιά Σβέρε. Βρήκε καταφύγιο στο πρόσφατα κατασκευασμένο πέτρινο κάστρο Σβέρεσμποργκ. Μη μπορώντας να πάρουν το κάστρο, οι Kούβλουνγκς αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Το 1188, ο βασιλιάς Σβέρε έπλευσε νότια με μεγάλο στόλο. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο Tένσμπεργκ, αλλά καμία πλευρά δεν τόλμησε να δώσει μάχη. Οι Kούβλουνγκς γλίστρησαν μακριά στο Μπέργκεν. Ο βασιλιάς Σβέρε επιτέθηκε στο Μπέργκεν λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Το σκάφος του Γιόν κόλλησε σε έναν βράχο, όταν τον έβαλαν με κωπηλασία στο λιμάνι για να αντιμετωπίσει τον εχθρό. Εκεί σκοτώθηκε ο Γιόν Κούβλουνγκ, τερματίζοντας την εξέγερση των Kούβλουνγκς.

Ιστορικό πλαίσιο

Επεξεργασία

Από το 1130 υπήρξαν αρκετοί αλληλένδετοι εμφύλιοι πολέμους ποικίλης κλίμακας και έντασης. Το υπόβαθρο γι' αυτές τις συγκρούσεις ήταν οι ασαφείς νορβηγικοί νόμοι διαδοχής, οι κοινωνικές συνθήκες και ο αγώνας μεταξύ Εκκλησίας και βασιλιά. Το πρόσωπο συγκέντρωσης ήταν συνήθως ένας βασιλικός γιος, ο οποίος ήταν επικεφαλής της εν λόγω μερίδας, για να αντιταχθεί στην εξουσία του βασιλιά από το διαγωνιζόμενο κόμμα. Το 1184 ο βασιλιάς Σβέρε Α΄ της Νορβηγίας και το κόμμα του, οι Μπίρκεμπαϊνερς είχαν νικήσει τον βασιλιά Mάγκνους Ε΄ της Νορβηγίας και τους Χέκλουνγκς στη μάχη του Φιμράιτε. Σε αυτή τη μάχη ο βασιλιάς Μάγκνους Ε΄ σκοτώθηκε και ο βασιλιάς Σβέρε κυβέρνησε ως αδιαμφισβήτητος βασιλιάς της Νορβηγίας για αρκετά χρόνια. [6]

Βιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία

Άλλες πηγές

Επεξεργασία
  • Krag, Claus Sverre. Norges største middelalderkonge (Aschehoug. Όσλο: 2005)
  • Holmsen, Andreas Norges ιστορία. Fra de eldste tider til 1660 (Universitetsforlaget, Όσλο: 1939)