Βικιπαίδεια

Γκουρού Ανγκάντ

Ο Γκουρού Ανγκάντ ήταν ο δεύτερος από τους δέκα Σιχ-Γκουρού. Καταγόταν από ινδουιστική οικογένεια και γεννήθηκε σε ένα χωριό του Χαρικέ (σημερινό Σαράι Νάγκα, κοντά στο Μουκτσάρ) στη βορειοδυτική Ινδική υποήπειρο, παίρνοντας το όνομα Λίχνα.[2][3] Ο Μπάι Λίχνα μεγάλωσε σε μια οικογένεια Τρεχάν, η οποία κατέχει υψηλή θέση στην κοινωνική τάξη της κάστας Χάτρι. Ο πατέρας του ήταν μικρο-έμπορος, ενώ ο ίδιος εργάστηκε ως πουτζάρι (ιερέας) και θρησκευτικός δάσκαλος με επίκεντρο τη θεά Ντούργκα.[3][4] Όταν συνάντησε τον Γκουρού Νάνακ Ντεβ, τον ιδρυτή του Σιχισμού, έγινε και ο ίδιος Σιχ. Υπηρέτησε τον Γκουρού Νάνακ Ντεβ και δούλεψε μαζί του για πολλά χρόνια. Ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ έδωσε στον Μπάι Λίχνα το όνομα Ανγκάντ («δικό μου μέλος/άκρο»)[5] και τον επέλεξε ως τον δεύτερο Σιχ-Γκουρού, αντί κάποιου από τους γιους του.[3][4][6]

Γκουρού Ανγκάντ
Τοιχογραφία του δεύτερου Σιχ-Γκουρού στον οικισμό Γκοϊντβάλ
Γενικές πληροφορίες
ΓέννησηΜπάι Λίχνα
31 Μαρτίου 1504
Μάτε Ντι Σαράι, Μουκτσάρ, Παντζάμπ
Θάνατος29 Μαρτίου 1552 (47 ετών)
Χαντούρ Σαχίμπ, Αμριτσάρ[1]
ΘρησκείαΣιχισμός
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΓκουρού
Γνωστός γιαΤυποποίηση του Γκουρμούχι
Περίοδος1539-1552
ΠροκάτοχοςΓκουρού Νάνακ Ντεβ
ΔιάδοχοςΓκουρού Αμάρ Ντας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάτα Χίβι
ΤέκναΜπάμπα Ντάσου
Μπάμπα Ντάτου
Μπίμπι Άμρο
Μπίμπι Ανόχι
ΓονείςΜπάμπα Περού Μαλ
Μάτα Ράμο
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΣιχ-Γκουρού
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Μετά τον θάνατο του Γκουρού Νάνακ Ντεβ το 1539, ο Γκουρού Ανγκάντ έγινε ο νέος ηγέτης του Σιχισμού.[7][8] Στον Σιχισμό είναι γνωστός για την υιοθέτηση και επισημοποίηση του αλφάβητου Γκουρμούχι.[2][4] Ξεκίνησε επίσης τη διαδικασία συλλογής των ύμνων του Γκουρού Νάνακ Ντεβ, συνεισφέροντας και 62 ή 63 δικούς του.[4] Αντί να επιλέξει τον γιο του ως διάδοχό του, επέλεξε τον μαθητή του Αμάρ Ντας, ο οποίος έγινε ο τρίτος Γκουρού του Σιχισμού.[7][8]

Βιογραφία Επεξεργασία

Ο Γκουρού Ανγκάντ γεννήθηκε από Ινδουιστές γονείς οι οποίοι ζούσαν στο βορειοδυτικό τμήμα της Ινδικής υποηπείρου, τη σημερινή περιοχή του Παντζάμπ, και οι οποίοι του έδωσαν το όνομα Λίχνα. Ήταν ο γιος ενός μικρού αλλά επιτυχημένου εμπόρου με το όνομα Περού Μαλ.[9] Όπως όλοι οι Σιχ-Γκουρού, ο Λίχνα προερχόταν από κάστα Χάτρι.[10]

Τον Ιανουάριο του 1520 και στην ηλικία των 16 ετών, παντρεύτηκε ένα Χάτρι κορίτσι με το όνομα Μάτα Χίβι. Μαζί απέκτησαν δύο γιους (Ντάσου και Ντάτου) και μία - ή δύο σύμφωνα με κάποιες πηγές - κόρες (Αμρό και Ανόχι).[9] Ολόκληρη η οικογένεια του πατέρα του εγκατέλειψε το χωριό τους εξαιτίας του φόβου εισβολής των στρατευμάτων του κατακτητή Μπαμπούρ. Έπειτα από αυτό, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Χαντούρ Σαχίμπ, ένα χωριό δίπλα στον ποταμό Ύφαση, κοντά στη σημερινή πόλη Ταρν Ταράν.

Πριν γίνει Σιχ και αλλάξει το όνομά του σε Ανγκάντ, ο Λίχνα ήταν θρησκευτικός δάσκαλος και ιερέας, ο οποίος πραγματοποιούσε λειτουργίες που είχαν ως επίκεντρο τη θεά Ντούργκα (ανώτερη θεά του Σακτισμού και της παράδοσης του Ινδουισμού).[3][4][9] Προς το τέλος της δεύτερης δεκαετίας της ζωής του, ο Μπάι Λίχνα αναζήτησε τον Γκουρού Νάνακ Ντεβ, έγινε μαθητής του και επέδειξε βαθιά και πιστή υπηρεσία σε αυτόν για έξι με εφτά χρόνια στο Καρταρπούρ.[9][11]

Επιλογή ως διάδοχος Επεξεργασία

Υπάρχουν αρκετές ιστορίες στην παράδοση των Σιχ που περιγράφουν τους λόγους που ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ επέλεξε τον Μπάι Λίχνα ως διάδοχό του αντί κάποιον από τους γιους του. Μία από αυτές τις ιστορίες μιλάει για μια κανάτα που έπεσε στη λάσπη και ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ ζήτησε από τους γιους του να τη σηκώσουν. Οι γιοι του αρνήθηκαν να το κάνουν επειδή θα λερώνονταν ή επειδή θεώρησαν την πράξη ταπεινωτική. Τότε, ζήτησε από τον Μπάι Λίχνα να το κάνει, ο οποίος τη σήκωσε, την έπλυνε και την έφερε πίσω στον Γκουρού Νάνακ Ντεβ γεμάτη καθαρό νερό.[12] Ο Γκουρού Νάνακ Ντεβ τον άγγιξε, τον μετονόμασε σε Ανγκάντ (από το Ανγκ, μέλος του σώματος) και τον έχρισε διάδοχό του (δεύτερο Νάνακ) στις 13 Ιουνίου 1539.[9][13]

Μετά τον θάνατο του Γκουρού Νάνακ Ντεβ στις 22 Σεπτεμβρίου 1539, ο Γκουρού Ανγκάντ έφυγε από το Καρταρπούρ για το χωριό Χαντούρ Σαχίμπ. Αυτή η μετακίνηση μπορεί να προτάθηκε από τον ίδιο τον Γκουρού Νάνακ Ντεβ, καθώς η διαδοχή του Ανγκάντ στη θέση του Γκουρού αμφισβητήθηκε και η ηγεσία διεκδικήθηκε από τους δύο γιους του Γκουρού Νάνακ Ντεβ, Σρι Τσαντ και Λαχίμι Ντας.[2] Μετά τη διαδοχή, κάποια στιγμή, κι ενώ οι γιοι του Γκουρού Νάνακ Ντεβ διεκδικούσαν τη θέση ως διάδοχοί του, πολύ λίγοι Σιχ αποδέχονταν τον Γκουρού Ανγκάντ ως ηγέτη τους. Ο Γκουρού Ανγκάντ επικεντρώθηκε στις διδασκαλίες του Γκουρού Νάνακ Ντεβ και την οικοδόμηση της κοινότητας μέσω φιλανθρωπικών ενεργειών όπως η λάνγκαρ (προσφορά ενός δωρεάν γεύματος σε όλους τους επισκέπτες ανεξαιρέτως θρησκείας, κάστας, φύλου, οικονομικής κατάστασης ή εθνικότητας).[14]

Σχέση με τη Μογγολική Αυτοκρατορία Επεξεργασία

Ο δεύτερος Αυτοκράτορας των Μουγκάλ, Χουμαγιούν, επισκέφτηκε τον Γκουρού Ανγκάντ το 1540 περίπου, μετά την ήττα του στη Μάχη του Κανάτζ και συνεπώς την απώλεια του θρόνου από τον Σιρ Σαν Σούρι.[15] Σύμφωνα με τις αγιογραφίες των Σιχ, όταν ο Χουμαγιούν έφτασε στον ιερό ναό Μαλ Αχάρα Σαχίμπ στο Χαντούρ Σαχίμπ, ο Γκουρού Ανγκάντ καθόταν και άκουγε ύμνους της αδελφότητας των Σιχ. Το γεγονός πως ο Γκουρού Ανγκάντ δε χαιρέτησε αμέσως τον Αυτοκράτορα τον εξόργισε και του επιτέθηκε, αλλά ο Γκουρού του υπενθύμισε πως τη στιγμή που χρειαζόταν να πολεμήσει για να μην χάσει τον θρόνο το έβαλε στα πόδια και δεν πολέμησε, και τώρα ήθελε να επιτεθεί σε κάποιον που προσευχόταν.[16] Στις καταγραφές των Σιχ, οι οποίες γράφτηκαν περισσότερο από έναν αιώνα μετά το συμβάν, λέγεται πως ο Γκουρού Ανγκάντ ευλόγησε τον αυτοκράτορα και τον διαβεβαίωσε πως κάποια μέρα θα επανακτήσει τον θρόνο.[14]

Θάνατος και διάδοχος Επεξεργασία

Πριν τον θάνατό του, ο Γκουρού Ανγκάντ, ακολουθώντας το παράδειγμα του Γκουρού Νάνακ Ντεβ, όρισε τον Γκουρού Αμάρ Ντας ως διάδοχό του (Τρίτος Νάνακ). Πριν προσηλυτιστεί στον Σιχισμό, ο Αμάρ Ντας ήταν πιστός Ινδουιστής και φημολογείται πως είχε πάει σε είκοσι προσκυνήματα στα Ιμαλάια, στην αρχαία πόλη Χαριντβάρ στον ποταμό Γάγγη. Το 1539 περίπου, σε ένα από αυτά τα προσκυνήματα, συνάντησε έναν ινδουιστή μοναχό ο οποίος τον ρώτησε γιατί δεν έχει έναν γκουρού (πνευματικό δάσκαλο) κι έτσι, ο Αμάρ Ντας αποφάσισε να αποκτήσει έναν.[7] Κατά την επιστροφή του, άκουσε την Μπίμπι Άμρο, την κόρη του Γκουρού Ανγκάντ, να τραγουδά έναν ύμνο του Γκουρού Νάνακ.[17] Ο Αμάρ Ντας έμαθε από εκείνην για τον Γκουρού Ανγκάντ και με τη βοήθειά της τον συνάντησε το 1539, αποφασίζοντας να τον κάνει πνευματικό του δάσκαλο, παρά το ότι ο Γκουρού Ανγκάντ ήταν πολύ νεαρότερος από τον ίδιο.[7]

Ο Αμάρ Ντας επέδειξε απαράμιλλη αφοσίωση και υπηρεσία στον Γκουρού Ανγκάντ. Η παράδοση των Σιχ λέει πως ξυπνούσε τις πολύ πρωινές ώρες για να φέρει νερό για το μπάνιο του Γκουρού Ανγκάντ, να καθαρίσει και να μαγειρέψει για τους εθελοντές, όπως επίσης το ότι αφιέρωνε αρκετή ώρα για διαλογισμό και προσευχή, τόσο το πρωί όσο και το βράδυ.[7] Το 1552, ο Γκουρού Ανγκάντ έχρισε διάδοχό του, αντί του επιζώντος γιου του, τον Αμάρ Ντας.[8][17][18] Ο Γκουρού Ανγκάντ πέθανε στις 29 Μαρτίου 1552.[9]

Επιρροή Επεξεργασία

Γκουρμούχι Επεξεργασία

 
Κείμενο Γκουρμούχι

Στην παράδοση των Σιχ, ο Γκουρού Ανγκάντ πιστώνεται με τη γραφή γκουρμούχι, η οποία σήμερα θεωρείται η πρότυπη γραφή για τη γλώσσα Παντζάμπι στην Ινδία,[19] σε αντίθεση με τη γλώσσα Παντζάμπι στο Πακιστάν όπου χρησιμοποιείται ως πρότυπο η αραβική γραφή Ναστάλιγκ.[20] Η αυθεντική αγία γραφή των Σιχ και το μεγαλύτερο μέρος της ιστορικής Σιχ λογοτεχνίας, έχουν γραφτεί σε γκουρμούχι.[19]

Το γραφικό σύστημα του Γκουρού Ανγκάντ τροποποίησε τις Ινδο-Ευρωπαϊκές γραφές που προϋπήρχαν στα βόρεια μέρη της Ινδικής υποηπείρου.[21] Ωστόσο, η γραφή μπορεί να βρισκόταν ήδη σε ανάπτυξη πριν από τον Γκουρού Ανγκάντ, μιας και υπάρχουν στοιχεία πως τουλάχιστον ένας ύμνος γράφτηκε από τον Γκουρού Νάνακ Ντεβ σε αυτή τη μορφή, κάτι το οποίο, όπως δηλώνουν οι Κόουλ και Σαμπχί, αποδεικνύει πως το αλφάβητο υπήρχε ήδη.[22]

Ο Γκουρού Ανγκάντ ξεκίνησε επίσης την παράδοση Μαλ Αχάρα (πάλη), κατά την οποία διεξάγονταν φυσικές και πνευματικές ασκήσεις.[23] Έγραψε επίσης 62 ή 63 Σαλόκ (συνθέσεις), οι οποίες συνιστούν περίπου το 1% του Γκουρού Γκραντ Σαχίμπ, της βασικής αγίας γραφής του Σιχισμού.[24]

Λάνγκαρ και κοινωνική εργασία Επεξεργασία

Ο Γκουρού Ανγκάντ είναι αξιοσημείωτος για τη συστηματοποίηση του θεσμού λάνγκαρ σε όλους τους ναούς Σιχ (γκουντβάρας), όπου οι επισκέπτες, από όπου κι αν προέρχονται, μπορούν να έχουν ένα δωρεάν απλό γεύμα στον κοινόχρηστο χώρο του γκουντβάρα.[2][25] Έθεσε επίσης κανόνες και εκπαιδευτικές μεθόδους για τους εθελοντές (σεβάνταρς) που βοηθούσαν στην κουζίνα, δίνοντας έμφαση στο να αντιμετωπίζεται ως ένας χώρος ξεκούρασης και καταφυγίου, καθώς και το να είναι πάντοτε ευγενικοί και φιλόξενοι απέναντι στους επισκέπτες.[2]

Ο Γκουρού Ανγκάντ επισκέφτηκε άλλα μέρη και κέντρα τα οποία καθιερώθηκαν από τον Γκουρού Νάνακ Ντεβ ως μέρη κηρυγμάτων του Σιχισμού. Καθιέρωσε επίσης νέα κέντρα, δυναμώνοντας με αυτό τον τρόπο τη βάση της θρησκείας.[2]

Μαλ Αχάρα Επεξεργασία

Με τον ίδιο να είναι θαμώνας πάλης,[26] ο Γκουρού Ανγκάντ ξεκίνησε το σύστημα Μαλ Αχάρα (αρένα πάλης), στο οποίο διδάσκονταν φυσικές ασκήσεις, πολεμικές τέχνες και πάλη, καθώς επίσης και διάφορα θέματα υγείας όπως το πώς να μένει κάποιος μακριά από τον καπνό και άλλες τοξικές ουσίες.[27][28] Έδινε έμφαση στο να διατηρείται το σώμα υγιές και στην καθημερινή άσκηση.[28] Ίδρυσε πολλές τέτοιες Μαλ Αχάρας σε πολλά χωριά, συμπεριλαμβανομένων και μερικών στο Χαντούρ.[29] Τυπικά, οι δραστηριότητες λάμβαναν χώρα μετά τις καθημερινές προσευχές και πέραν των βασικών, περιελάμβαναν επίσης παιχνίδια και ελαφρά πάλη.[30]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ H. S. Singha (2000). The Encyclopedia of Sikhism (over 1000 Entries). Hemkunt Press. σελ. 20. ISBN 978-81-7010-301-1. 
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Arvind-Pal Singh Mandair (2013). Sikhism: A Guide for the Perplexed. Bloomsbury Academic. σελίδες 35–37. ISBN 978-1-4411-0231-7. 
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Louis E. Fenech· W. H. McLeod (2014). Historical Dictionary of Sikhism. Rowman & Littlefield Publishers. σελ. 36. ISBN 978-1-4422-3601-1. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 William Owen Cole· Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. σελίδες 18–20. ISBN 978-1-898723-13-4. 
  5. ↑ Peter B. Clarke· Peter Beyer (2009). The World's Religions: Continuities and Transformations. Abingdon: Routledge. σελ. 565. ISBN 9781135210991. 
  6. ↑ Christopher Shackle· Arvind-Pal Singh Mandair (2005). Teachings of the Sikh Gurus: Selections from the Sikh Scriptures. United Kingdom: Routledge. σελίδες xiii–xiv. ISBN 0-415-26604-1. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Kushwant Singh. «Amar Das, Guru (1479–1574)». Encyclopaedia of Sikhism. Punjab University Patiala. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 William Owen Cole· Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. σελίδες 20–21. ISBN 978-1-898723-13-4. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 W.H. McLeod. «Guru Angad». Encyclopaedia of Sikhism. Punjabi University Punjabi. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2015. 
  10. ↑ Christopher Shackle· Arvind-Pal Singh Mandair (2005). Teachings of the Sikh Gurus: Selections from the Sikh Scriptures. United Kingdom: Routledge. σελ. xv. ISBN 0-415-26604-1. 
  11. ↑ A.S. Sikka (2003). Complete Poetical Works Of Ajit Singh Sikka. Atlantic Publishers and Distribution. σελ. 951. 
  12. ↑ W. Owen Cole· Piara Singh Sambhi (1978). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. London: Routledge & Kegan Paul. σελ. 18. ISBN 0-7100-8842-6. 
  13. ↑ Pashaura Singh· Louis E. Fenech (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies. Oxford University Press. σελ. 22. ISBN 978-0-19-969930-8. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Pashaura Singh· Louis E. Fenech (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies. Oxford University Press. σελίδες 41–44. ISBN 978-0-19-969930-8. 
  15. ↑ Pashaura Singh· Louis Fenech (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies (1η έκδοση). Oxford: Oxford University Press. σελ. 41. ISBN 9780191004124. 
  16. ↑ Singh Gurpreet (2001). Ten Masters. New Delhi: Diamond Pocket Books (P) Ltd. σελ. 53. ISBN 9788171829460. 
  17. ↑ 17,0 17,1 Louis E. Fenech· W. H. McLeod (2014). Historical Dictionary of Sikhism. Rowman & Littlefield. σελίδες 29–30. ISBN 978-1-4422-3601-1. 
  18. ↑ H. S. Singha (2000). The Encyclopedia of Sikhism (over 1000 Entries). Hemkunt Press. σελίδες 14–17, 52–56. ISBN 978-81-7010-301-1. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Christopher Shackle· Arvind-Pal Singh Mandair (2005). Teachings of the Sikh Gurus: Selections from the Sikh Scriptures. United Kingdom: Routledge. σελίδες xvii–xviii. ISBN 0-415-26604-1. 
  20. ↑ Peter T. Daniels· William Bright (1996). The World's Writing Systems. Oxford University Press. σελ. 395. ISBN 978-0-19-507993-7. 
  21. ↑ Arvind-Pal Singh Mandair (2013). Sikhism: A Guide for the Perplexed. Bloomsbury Academic. σελ. 36. ISBN 978-1-4411-0231-7. 
  22. ↑ W. Owen Cole· Piara Singh Sambhi (1978). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. London: Routledge & Kegan Paul. σελ. 19. ISBN 0-7100-8842-6. 
  23. ↑ Rajkumar Sharma. Second Sikh Guru: Shri Guru Angad Sahib Ji. lulu.com. ISBN 9781312260429. 
  24. ↑ Christopher Shackle· Mandair, Arvind-Pal Singh (2005). Teachings of the Sikh Gurus: Selections from the Sikh Scriptures. United Kingdom: Routledge. σελ. xviii. ISBN 0-415-26604-1. 
  25. ↑ Pashaura Singh· Louis E. Fenech (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies. Oxford University Press. σελ. 319. ISBN 978-0-19-969930-8. 
  26. ↑ Thomas Green (2010). Martial Arts of the World: An Encyclopedia of History and Innovation, Volume 2. Santa Barbara: ABC-CLIO. σελ. 286. ISBN 9781598842432. 
  27. ↑ Rajkumar Sharma (2014). Second Sikh Guru: Shri Guru Angad Sahib Ji. Lulu Press. ISBN 9781312189553. 
  28. ↑ 28,0 28,1 Mohindra Chowdhry (2018). Defence of Europe by Sikh Soldiers in the World Wars. Leicestershire: Troubador Publishing Ltd. σελ. 48. ISBN 9781789010985. 
  29. ↑ R. C. Dogra· Gobind Mansukhani (1995). Encyclopaedia of Sikh Religion and Culture. Vikas Publishing House. σελ. 18. ISBN 9780706983685. 
  30. ↑ Sikh Cultural Centre (2004). «Physical Fitness: Sangati Mal Akhara». The Sikh Review 52 (1-6; Issues 601-606): 94. 

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Harjinder Singh Dilgeer, SIKH HISTORY (10 τόμοι, ειδικά ο πρώτος τόμος, ο οποίος κυκλοφόρησε από τα Σινγκ Αδέλφια Αμριτσάρ, 2009–2011)
  • Sikh Gurus, Their Lives and Teachings, K.S. Duggal

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Προκάτοχος
Γκουρού Νάνακ Ντεβ 		Σιχ-Γκουρού
7 Σεπτεμβρίου 1539 – 26 Μαρτίου 1552 		Διάδοχος
Γκουρού Αμάρ Ντας
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γκουρού_Ανγκάντ&oldid=10040375"