Γκουρού Χαρ Κρισάν
Ο Γκουρού Χαρ Κρισάν (7 Ιουλίου 1656 – 30 Μαρτίου 1664[1]) ήταν ο όγδοος από τους συνολικά δέκα Γκουρού του Σιχισμού. Στις 7 Οκτωβρίου 1661 και στην ηλικία των πέντε μόλις ετών, έγινε ο νεαρότερους Σιχ-Γκουρού[1] διαδεχόμενος τον πατέρα του, Γκουρού Χαρ Ράι, μετά τον θάνατό του.[2] Το 1664 αρρώστησε με ευλογιά και έχασε τη ζωή του από την ασθένεια, πριν συμπληρώσει το όγδοο έτος της ηλικίας του.[3]
| Γκουρού Χαρ Κρισάν | |
|---|---|
 Τοιχογραφία χρονολογίας περίπου 1745, η οποία απεικονίζει τον Γκουρού Χαρ Κρισάν | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 7 Ιουλίου 1656[1] Κιράτπουρ Σαχίμπ, Λόφοι Σίβαλικ |
| Θάνατος | 30 Μαρτίου 1664 (7 ετών)[1] Δελχί |
| Αιτία θανάτου | Ευλογιά |
| Συνθήκες θανάτου | Φυσικά αίτια |
| Θρησκεία | Σιχισμός |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Γκουρού |
| Τίτλος | Σιχ-Γκουρού |
| Περίοδος | 1661-1664 |
| Προκάτοχος | Γκουρού Χαρ Ράι |
| Διάδοχος | Γκουρού Τεγκ Μπαχαντούρ |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | καμία |
| Τέκνα | κανένα |
| Γονείς | Γκουρού Χαρ Ράι Μάτα Κρισέν |
| Αδέλφια | Ram Rai |
| Συγγενείς | Γκουρού Χάργκομπιντ (προπάππος) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Είναι επίσης γνωστός και ως Μπαλ Γκουρού (Παιδί Γκουρού)[2] και, κάποιες φορές, στη Σιχ λογοτεχνία αναφέρεται ως Χαρί Κρισάν Σαχίμπ.[3][4] Μνημονεύεται από τη Σιχ παράδοση να λέει πριν πεθάνει «Μπάμπα Μπακάλα», κάτι το οποίο ερμηνεύτηκε από τους Σιχ ως επιθυμία, διάδοχός του να είναι ο προθείος του, Τεγκ Μπαχαντούρ.[2][3] Ο Γκουρού Χαρ Κρισάν είχε τη μικρότερη σε διάρκεια θητεία ως Σιχ-Γκουρού, η οποία κράτησε μόλις 2 χρόνια, 5 μήνες και 24 μέρες.
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Γκουρού Χαρ Κρισάν γεννήθηκε στην πόλη Κιράτπουρ (Λόφοι Σίβαλικ) στο βορειοδυτικό κομμάτι της Ινδικής υποηπείρου και γονείς του ήταν οι Γκουρού Χαρ Ράι και Μάτα Κρισέν (Μάτα Σουλάχνι). Ο πατέρας του στήριξε τον μετριοπαθή Σούφι Ντάρα Σουκόχ αντί τον συντηρητικό Σουνίτη Αοραντζέμπ, όταν τα δύο αδέλφια ενεπλάκησαν σε πόλεμο για τη διαδοχή στον θρόνο της Μογγολικής Αυτοκρατορίας.[5] Όταν το 1658 ο Αοραντζέμπ κέρδισε τον πόλεμο και τη διαδοχή, κάλεσε το 1660 τον Γκουρού Χαρ Ράι να του εξηγήσει την στήριξή του στον εκτελεσμένο Ντάρα Σουκόχ. Ο Γκουρού Χαρ Ράι έστειλε τον μεγαλύτερο γιο του να τον εκπροσωπήσει και ο Αοραντζέμπ, κράτησε 13χρονο Ραμ Ράι όμηρο ρωτώντας τον σχετικά με μια στροφή από το βιβλίο Αντί Γκραντ - τα ιερά κείμενα των Σιχ εκείνη την περίοδο - ισχυριζόμενος πως δυσφημούσε τους Μουσουλμάνους.[6][7] Ο Ραμ Ράι, για να καθησυχάσει τον Αοραντζέμπ, αντί να στηρίξει το ιερό κείμενο άλλαξε τη στροφή, μια πράξη που οδήγησε τον Γκουρού Χαρ Ράι να τον αφορίσει και να χρίσει διάδοχό του τον μικρότερο γιο του, Χαρ Κρισάν.[6][8]
Στο μεταξύ, ο Αοραντζέμπ αντάμειψε τον Ραμ Ράι προστατεύοντάς τον και δίνοντάς του γη στην περιοχή Ντεάραντουν των Ιμαλαΐων. Λίγα χρόνια αργότερα, όταν ο Γκουρού Χαρ Κρισάν ανέλαβε τον ρόλο του ηγέτη των Σιχ, ο Αοραντζέμπ τον κάλεσε με σκοπό να τον αντικαταστήσει με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Ραμ Ράι. Ωστόσο, όταν ο Γκουρού Χαρ Κρισάν έφτασε στο Δελχί, αρρώστησε με ευλογιά και η συνάντησή του με τον Αοραντζέμπ ακυρώθηκε. Στο νεκροκρέβατό του, ο Γκουρού Χαρ Κρισάν είπε «Μπάμπα Μπακάλα» και πέθανε το 1664. Η θρησκευτική οργάνωση των Σιχ ερμήνευσε αυτά τα λόγια ως επιθυμία του Γκουρού Χαρ Κρισάν, ο διάδοχός του να είναι κάποιος που βρίσκεται στο χωριό Μπακάλα όπου βρισκόταν ο προθείος του, Τεγκ Μπαχαντούρ, ο οποίος κι έγινε ο ένατος Γκουρού του Σιχισμού.[5][3]
Αυθεντικά κείμενα σχετικά με τη ζωή του Γκουρού Χαρ Κρισάν και την εποχή που έζησε είναι σπάνια και όχι καλά καταγεγραμμένα.[9] Κάποιες από τις βιογραφίες του Γκουρού Χαρ Κρισάν, ειδικά βιογραφίες σχετικές με το ποια ήταν η μητέρα του που γράφτηκαν τον 18ο αιώνα, όπως αυτή από τον Κεσάρ Σινγκ Τσιμπέρ, και η Σιχ λογοτεχνία του 19ου αιώνα, είναι ιδιαίτερα ασυνεπείς.[10]
Γκαλερί Επεξεργασία
-
Γκουντβάρα Μπανγκλά Σαχίμπ, όπου ο Γκουρού Χαρ Κρισάν πέθανε -
-
Ιστορία του Γκουντβάρα Παντζόχρα Σαχίμπ, Χαρυάνα
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Mohindar Pal Kohli (1992). Guru Tegh Bahadur: Testimony of Conscience. Sahitya Akademi. σελίδες 12–13. ISBN 978-81-7201-234-2.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 HS Singha (2009). The Encyclopedia of Sikhism. Hemkunt Press. σελίδες 96–97. ISBN 978-8170103011.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Louis E. Fenech· W. H. McLeod (2014). Historical Dictionary of Sikhism. Rowman & Littlefield Publishers. σελ. 148. ISBN 978-1-4422-3601-1.
- ↑ Pashaura Singh· Louis E. Fenech (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies. Oxford University Press. σελ. 951. ISBN 978-0-19-100412-4.
- ↑ 5,0 5,1 Arvind-Pal Singh Mandair (2013). Sikhism: the Guide for the Perplexed. Bloomsbury Academic. σελίδες 50–51. ISBN 978-1-4411-0231-7.
- ↑ 6,0 6,1 Har Rai: Sikh Guru. Encyclopædia Britannica. 2015.
- ↑ J. S. Grewal (1998). The Sikhs of the Punjab. Cambridge University Press. σελίδες 67–69. ISBN 978-0-521-63764-0.
- ↑ William Owen Cole· Piara Singh Sambhi (1995). The Sikhs: Their Religious Beliefs and Practices. Sussex Academic Press. σελίδες 33–34. ISBN 978-1-898723-13-4.
- ↑ Pashaura Singh· Louis E. Fenech (2014). The Oxford Handbook of Sikh Studies. Oxford University Press. σελ. 41. ISBN 978-0-19-969930-8.
- ↑ Surjit Singh Gandhi (2007). History of Sikh Gurus Retold: 1606–1708 C.E. Atlantic Publishers. σελίδες 590–591 with note 2. ISBN 978-81-269-0858-5.