Δημήτριος Τόφαλος
Ο Δημήτριος Τόφαλος (Πάτρα, 14 Απριλίου 1884[2]- Πάτρα, 15 Νοεμβρίου 1966[3]) ήταν αθλητής της άρσης βαρών.
| Ολυμπιακό μετάλλιο | |
| Άρση βαρών | |
| Ολυμπιακοί αγώνες 1906 Αθήνα (Μεσολυμπιάδα) |
 |
| Χρυσό μετάλλιο | |
| Δημήτριος Τόφαλος | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 14 Απριλίου 1884[1] Πάτρα |
| Θάνατος | 15 Νοεμβρίου 1966 Πάτρα |
| Τόπος ταφής | Πρώτο Νεκροταφείο Πατρών |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα Αγγλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αρσιβαρίστας παλαιστής προπονητής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
πηγή:ΣΚΡΙΠ 10 Απριλίου 1901.
πηγή:ΣΚΡΙΠ 9 Μαΐου 1904.
Σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΌταν ήταν ακόμη σε ηλικία 12 ετών είχε ένα ατύχημα που είχε σαν συνέπεια το ένα του χέρι να είναι πιο μικρό από το άλλο, αλλά αυτό δεν τον εμπόδισε μετέπειτα να γίνει σπουδαίος αθλητής και να καταφέρει να πετύχει όλα αυτά τα κατορθώματα που τον καταξίωσαν. Το 1899, σε ηλικία 15 ετών, γράφεται στην Γ.Ε. Πατρών, τη σημερινή Παναχαϊκή Γ.Ε. Πέτυχε αμέτρητες νίκες στην άρση βαρών και έγινε διάσημος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πάμπολλες φορές πρωταθλητής Ελλάδος και πρώτος με παγκόσμιο ρεκόρ στην μεσολυμπιάδα του 1906 στην Αθήνα. Το ρεκόρ που κατέρριψε ήταν δικό του από το 1904. Δεν ευτύχησε να λάβει μέρος στην Ολυμπιάδα του 1904 στο Σαιντ Λούις καθώς αρρώστησε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και αναγκάστηκε να νοσηλευτεί σε νοσοκομείο στην Αμβέρσα του Βελγίου. Μέγιστη ατυχία, αν αναλογιστεί κανείς πως για να πραγματοποιήσει το ταξίδι έγινε έρανος ώστε να συγκεντρωθεί το ποσό που χρειαζόταν, το οποίο ήταν υπέρογκο για την εποχή. Το 1908 το πρόγραμμα των αγώνων δυστυχώς δεν συμπεριλάμβανε πια την άρση βαρών.
Το 1906 μετά το τέλος της μεσολυμπιάδας, κατά την επιστροφή του στην Πάτρα, οι Πατρινοί του επιφύλαξαν πρωτοφανή υποδοχή με αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό ότι στον σταθμό τον περίμεναν 6.000 περίπου φίλαθλοι. Το παγκόσμιο ρεκόρ του διατηρήθηκε μέχρι το 1914. Αργότερα έφυγε για την Αμερική όπου έκανε μεγάλη καριέρα σαν αθλητής της ελευθέρας πάλης (κατς), ενώ έκανε και καριέρα τενόρου. Το 1952, διάσημος πλέον, επέστρεψε στην πόλη της Πάτρας όπου έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Είχε κατακτήσει 140 έπαθλα στην άρση βαρών και 251 στην ελευθέρα πάλη (κατς). Στην Αμερική διετέλεσε μάνατζερ και προπονητής του Τζιμ Λόντου και πρόεδρος του ελληνικού συλλόγου "Ερμής Νέας Υόρκης"[4]. Η Πάτρα τον τίμησε, δίνοντας το όνομά του σε οδό της πόλης αλλά και στο Κλειστό Γυμναστήριο στη συνοικία Προάστιο (Μποζαΐτικα) της Πάτρας.
Υστεροφημία
ΕπεξεργασίαΣε νεότερους χρόνους το όνομά του έγινε συνώνυμο του πολύ δυνατού και μεγαλόσωμου άντρα[5].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 web
.archive .org /web /20200418073957 /http: //www .sports-reference .com /olympics /athletes /to /dimitrios-tofalos-1 .html. - ↑ Μακεδονία, 16 Νοεμβρίου 1966. Αναφέρεται ότι "απέθανε σε ηλικία 82 ετών".
- ↑ Φύλλο εφημερίδα "Έθνος" της 16 Νοεμβρίου του 1966, σελ. 1: "Πέθανε ο θρυλικός Ολυμπιονίκης Τόφαλος"
- ↑ Αθλητική Ηχώ, Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 1945
- ↑ Π.χ. αυτός είναι τόφαλος=θηριώδης.
Πηγές
Επεξεργασία- Κώστας Α. Κοκκοβίκας, Αχαΐα. Περί αθλητικού παρελθόντος, έκδοση: Ακτίνα. Επικοινωνία-Προβολή. Μονοπρόσωπη ΕΠΕ, Πάτρα 2004.
- Πέτρος Λινάρδος, Η Σμύρνη του Πανιώνιου, Οι φίλοι των τεχνών, Νέα Σμύρνη 1998. ISBN 960-86238-0-4.
- Νίκος Ε. Πολίτης, Ο Πατραϊκός αθλητισμός, Τόμος Β΄, Από την εποχή του Τόφαλου ως την ίδρυση της Παναχαϊκής, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1997. ISBN 960716492X.
- Νίκος Ε. Πολίτης, Ο Πατραϊκός αθλητισμός, Τόμος Α΄, Η πρώτη δεκαετία 1891-1900, Αχαϊκές εκδόσεις, Πάτρα 1994. ISBN 9607164911.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- "Τόφαλος είναι τ' όνομά μου". Αυτοβιογραφία του Δημητρίου Τόφαλου δημοσιευμένη σε συνέχειες στην εφημερίδα "Εμπρός" το 1953. Αναδημοσιευμένη στο ιστολόγιο "Δημήτριος Τόφαλος. Η ιστορία του ενδοξότερου αθλητή της Παναχαϊκής".
- Φωτογραφίες του Τόφαλου