Δημοκρατία της Δυτικής Παπούα

πρώην μη αναγνωρισμένο κράτος, αποτελούμενο από την περιοχή της Δυτικής Νέας Γουινέας

Η Δημοκρατία της Δυτικής Παπούα είναι προτεινόμενο, πρώην, και μη αναγνωρισμένο κράτος που αποτελείται από την περιοχή της δυτικής Νέας Γουινέας. Η περιοχή βρίσκεται υπό την διοίκηση της Ινδονησίας και ελέγχεται από την Ινδονησία από την 1η Μαΐου 1963 με πολλά ονόματα, όπως τα Δυτικό Ιριάν, Ιριάν Τζάγια και Παπούα. Σήμερα η περιοχή αποτελείται από τις δύο ανατολικότερες επαρχίες της Ινδονησίας: Παπούα και Δυτική Παπούα.

Δημοκρατία της Δυτικής Παπούα

Σημαία

Έμβλημα
ΠρωτεύουσαΤζαγιαπούρα
Γεωγραφικές συντεταγμένες4°16′0″S 136°9′0″E

Η πρόταση υποστηρίζεται από το Βανουάτου και τα Νησιά του Σολομώντα. Το 2010, το κοινοβούλιο του Βανουάτου πέρασε το νόμο Ουαντόκ Μπλονγκ Γιουμί (Οι στενοί μας φίλοι), δηλώνοντας επίσημα ότι η εξωτερική πολιτική του Βανουάτου είναι να στηρίξει την επίτευξη της ανεξαρτησίας της Δυτικής Παπούα.[1][2][3] Το κοινοβούλιο του Βανουάτου ζήτησε τη παραχώρηση καθεστώτος παρατηρητή για τη Δυτική Παπούα στο Φόρουμ των Νήσων του Ειρτηνικού Ωκεανού.[4][5][6]

Η Δημοκρατία της Δυτικής Παπούα είναι κράτος μέλος της Οργάνωσης των Μη εκπροσωπούμενων Εθνών και Λαών από το 2014.

Ιστορία Επεξεργασία

Η περιοχή ήταν πρώην αποικία της Ολλανδίας ως μέρος των Ολλανδικών Ανατολικών Ινδιών, ενώ από το 1949 ήταν γνωστή ως Ολλανδική Νέα Γουινέα. Οι Ολλανδοί είχαν προγραμματίσει να εγκαταλείψουν το νησί μέχρι το 1970 και άρχισαν την "παπουανοποίηση" για να προετοιμάσουν το έδαφος για την ανεξαρτησία.[7] Τον Φεβρουάριο του 1961, οι Ολλανδοί διοργάνωσαν εκλογές για το Συμβούλιο της Νέας Γουινέας, ένα αντιπροσωπευτικό σώμα της Παπούα για να συμβουλεύει τον Κυβερνήτη.[7][8] Το Συμβούλιο διόρισε Εθνική Επιτροπή για να προετοιμάσει ένα πολιτικό μανιφέστο για το μέλλον του κράτους.[7][8] Στις 1 Δεκεμβρίου 1961, έλαβε χώρα μια τελετή εγκαινίων, όπου υψώθηκε η σημαία του Πρωινού Αστεριού έξω από το κτίριο του Συμβουλίου με την παρουσία του Κυβερνήτη. Επίσης παίχτηκε ο ύμνος "Χάι Τανάχκου Παπούα", το εθνόσημο της μελλοντικής χώρας, το σύνθημα, ενώ προτάθηκε το όνομα "Δυτική Παπούα" (Παπούα Μπαράτ) για το νέο κράτος.[7][8] Οι Ολλανδοί είχαν αποδεχθεί ολόκληρο το Μανιφέστο με εξαίρεση την ονομασία της σημαίας, καθώς την αναγνώριζαν ως εδαφική και όχι ως εθνική σημαία.[8]

Στις 1 Ιουλίου του 1971, ο Ταξίαρχος Σεθ Τζαφέθ Ρουμκόρεμ, ηγέτης της στρατιωτικής οργάνωσης για την ανεξαρτησία Κίνημα της Ελεύθερης Παπούα (Ινδονησιακά: Organisasi Papua Merdeka, (OPM)), ανακήρυξε μονομερώς την Δυτική Παπούα ως ανεξάρτητη δημοκρατία.[9] Η σημαία του Πρωινού Αστεριού ανακηρύχθηκε ως εθνική σημαία.[8]

Στις 14 Δεκεμβρίου 1988, ο Δρ. Τόμας Ουαϊνγκάι ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας της Δυτικής Μελανησίας χρησιμοποιώντας τη Μελανησιακή ταυτότητα των κατοίκων της Δυτικής Παπούας ως σκεπτικό για το όνομα.[10][11] Η σημαία της Δυτικής Μελανησίας είχε 14 αστέρια σε τρεις χρωματιστές γραμμές μαύρου, κόκκινου και λευκού χρώματος.[10]

Στις 19 Οκτωβρίου 2011, ο Φορκόρους Γιαμποϊσέμπουτ, επικεφαλής της Εθνικής Αρχής της Δυτικής Παπούας (ΕΑΔΠ), ανακοίνωσε μονομερώς την ανεξαρτησία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Δυτικής Παπούας (ινδονησιακά: Negara Republik Federal Papua Barat, (NRFPB)). Το περιστέρι Μαμπρούκ ανακοινώθηκε ως το σύμβολο του αυτοανακηρυγμένου κράτους.[12]

Τον Δεκέμβριο του 2014, οι ομάδες και κινήματα για την ανεξαρτησία της Δυτικής Παπούα συγχωνεύθηκαν σε μια ενιαία οργάνωση, το Ενωμένο Απελευθερωτικό Κίνημα για τη Δυτική Παπούα.[13][14]

Στις 9 Νοεμβρίου 2017, η ένοπλη πτέρυγα του Κινήματος της Ελεύθερης Παπούα, ο Δυτική Παπούα-Εθνικός Απελευθερωτικός Στρατός (TPN-OPM), κατέλαβαν τα χωριά Κίμπερλι και Μπάντι κοντά στο ορυχείο Γκράσμπεργκ. Ήταν υπό την κατοχή τους για 8 μέρες πριν ανακαταληφθούν από τις Ινδονησιακές δυνάμεις.[15][16][17]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. «Fiery debate over West Papua at UN General Assembly». Radio New Zealand 2017. 27 September 2017. http://www.radionz.co.nz/international/programmes/datelinepacific/audio/201860156/fiery-debate-over-west-papua-at-un-general-assembly. Ανακτήθηκε στις 7 October 2017. 
  2. «Indonesia hits back at Melanesian leaders on West Papua». Radio New Zealand. 27 September 2017. http://www.radionz.co.nz/international/pacific-news/340298/indonesia-hits-back-at-melanesian-leaders-on-west-papua. Ανακτήθηκε στις 7 October 2017. 
  3. Manning, Selwyn (22 June 2010). «Vanuatu to seek observer status for West Papua at MSG and PIF leaders summits». Pacific Scoop. http://pacific.scoop.co.nz/2010/06/vanuatu-to-seek-observer-status-for-west-papua-at-msg-and-pif-leaders-summits/. Ανακτήθηκε στις 20 October 2017. 
  4. «Indonesia; Vanuatu: Vanuatu Parliament Passes Resolution on West Papua Independence | Global Legal Monitor». www.loc.gov (στα Αγγλικά). Buchanan, Kelly. 21 Ιουλίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2018. 
  5. «Vanuatu to seek UN General Assembly support for ICJ opinion on Indonesia's Papua» (στα en-nz). Radio New Zealand. 2010-06-21. http://www.radionz.co.nz/international/pacific-news/191049/vanuatu-to-seek-un-general-assembly-support-for-icj-opinion-on-indonesia's-papua. Ανακτήθηκε στις 2018-05-02. 
  6. «Pacific.scoop.co.nz » Vanuatu to seek observer status for West Papua at MSG and PIF leaders summits». pacific.scoop.co.nz (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2018. 
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 Saltford, John (2003). The United Nations and the Indonesian takeover of West Papua, 1962-1969 : the anatomy of betrayal (PDF). London ; New York: Routledge Curzon. ISBN 0203221877. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2017. 
  8. 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 Tanggahma, Leonie (1 December 2012). «A History of the Morning Star Flag of West Papua». West Papua Media. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-10-22. https://web.archive.org/web/20171022035723/https://westpapuamedia.info/2012/12/02/a-history-of-the-morning-star-flag-of-west-papua/. Ανακτήθηκε στις 21 October 2017. 
  9. «West Papua». Unrepresented Nations and People Organization (UNPO). 15 Οκτωβρίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 20 Οκτωβρίου 2017. 
  10. 10,0 10,1 King, Peter (2004). West Papua & Indonesia since Suharto: independence, autonomy or chaos?. Sydney: University of New South Wales Press. ISBN 9780868406763. 
  11. «Human Rights in Papua 2010/2011» (PDF). Papua land of peace - faith based network on West Papua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 19 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 19 Οκτωβρίου 2017. 
  12. «Government». Federal State Republic of West Papua. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουνίου 2019. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2017. 
  13. Ligo, Godwin (10 December 2014). «West Papuans unite under new umbrella group». Vanuatu Daily Post. http://dailypost.vu/news/local_news/west-papuans-unite-under-new-umbrella-group/article_ff875941-551a-5730-a394-052caccb6ed3.html. Ανακτήθηκε στις 2 October 2017. 
  14. Chivers, Danny (10 May 2017). «Morning Star Rising». New Internationalist. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 May 2017. https://web.archive.org/web/20170510200817/https://intercontinentalcry.org/morning-star-rising/. 
  15. «Armed separatists occupy villages near Freeport's Papua mine». abc.net.au. 10 Νοεμβρίου 2017. 
  16. «Papua separatists dispute Indonesia's claim of taking hostages». abc.net.au. 10 Νοεμβρίου 2017. 
  17. Media, Kompas Cyber. «Detik-detik Menegangkan Operasi Senyap Kopassus dan Kostrad Bebaskan Sandera di Papua - Kompas.com». kompas.com. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Bertrand, Jaques (1997). "Business as Usual" in Suharto's Indonesia. Asian Survey 37(6):441-452.
  • Brad Simpson. Indonesia's 1969 Takeover of West Papua Not by "Free Choice". The National Security Archive, George Washington University.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία