Διώξεις κατά των Αλβανών (1830-1876)

Η απέλαση των Αλβανών κατά τα έτη 1830-1876 αναφέρεται στην αναγκαστική μετανάστευση των Αλβανών από το Πριγκιπάτο της Σερβίας από το 1830 μέχρι την έναρξη των Σερβο-Οθωμανικών Πολέμων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι Αλβανοί εκδιώχθηκαν σταδιακά, για να δημιουργηθεί στη Σερβία ένα εθνικά ομοιογενές κράτος. Οι Αλβανοί απομακρύνθηκαν από τη Σερβία είτε με τη βία είτε με την εξαγορά των σπιτιών τους.

Οι εκδιώξεις έγιναν στις περιοχές της κοιλάδας του Μοράβα, του Σαντζακίου της Νις και της δυτικής Σερβίας. Ο αριθμός των Αλβανών, που εκδιώχθηκαν ή μετανάστευσαν από τη Σερβία από το 1830 έως το 1876 εκτιμάται ότι είναι περίπου 150.000.[1][2][3][4] Οι περισσότεροι από τους Μουσουλμάνους της Σερβίας εκδιώχθηκαν έως το 1876.[5]

Υπόβαθρο

Επεξεργασία

Όταν το 1817 το σέρβικο κράτος έγινε πλήρως αυτόνομο (de facto από το 1815), οι μουσουλμάνοι και οι Αλβανοί που ανήκαν στην Καθολική Εκκλησία άρχισαν να φεύγουν προς την Οθωμανική Αυτοκρατορία ή σε άλλα μέρη. Παρά την συνεργασία με άλλους λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Αλβανών, η κυβέρνηση της Σερβίας άρχισε να τους θεωρεί ως απειλή για το έθνος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η Σερβία να προσπαθήσει να δημιουργήσει ένα εθνικά ομοιογενές κράτος.[1]

Δημογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Περίπου το 15% του πληθυσμού της Σερβίας ήταν μη Σέρβοι κατά τις πρώτες δεκαετίες του πριγκιπάτου. Πολλοί από αυτούς ήταν Βλάχοι Ρουμανικής καταγωγής και εκτουρκισμένοι Αλβανοί.[1] Στο Σαντζάκι του Σμεντέρεβο, του οποίου το Σερβικό Πριγκιπάτο κληρονόμησε τα σύνορα και το οποίο διατηρήθηκε μέχρι το 1833, οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι ήταν είτε από τη Βοσνία είτε Αλβανοί.[6]

Αργότερα, το 1866, ο καταγεγραμμένος πληθυσμός της Σερβίας ήταν ο εξής:[7]

Πριγκιπάτο της Σερβίας 1817–1833
Πριγκιπάτο της Σερβίας 1833–1878

Η ίδρυση του Πριγκιπάτου της Σερβίας συνοδεύτηκε από την απέλαση του μουσουλμανικού πληθυσμού.[5] Το 1832, ο Μίλος Ομπρένοβιτς διέταξε να διωχθεί κάθε Αλβανός στη Σερβία επειδή δεν αγωνίστηκε για την ελευθερία της Σερβίας από τον Μουσταφά Πάσα Μπουσάτλι. Επίσης διέταξε την απέλαση των Μουσουλμάνων, οι οποίοι ήταν κυρίως Αλβανοί,[6] από τη δυτική Σερβία και είπε στον Μίλοσαβ Ζντράβκοβιτς να εξαγοράσει τα σπίτια των Αλβανών.[1]

Τα σπίτια των Μουσουλμάνων στη δυτική Σερβία καταστράφηκαν και οι Αλβανοί απελάθηκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Εκτιμάται ότι μέχρι και 150.000 Αλβανοί εκδιώχθηκαν ή είχαν μεταναστεύσει από τη Σερβία μέχρι το 1876.[1][2][3][4] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, η Σερβία να εκδιώξει το μεγαλύτερο μέρος του μουσουλμανικού πληθυσμού της μέχρι το 1876.[5]

Αποτελέσματα

Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια των Σερβο-οθωμανικών πολέμων, οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στο Σαντζακίου της Νις και του Σαντζακίου της Σκόδρας εκδιώχθηκαν από τις σερβικές δυνάμεις. Οι περισσότεροι από τους μουσουλμάνους σε αυτά τα σαντζάκια ήταν Αλβανοί ή Αλβανικής καταγωγής. Σύμφωνα με τις σύγχρονες εκτιμήσεις, μεταξύ 49.000 και 130.000 Αλβανοί εκδιώχθηκαν μέχρι το 1878. Έτσι, εκδιώχθηκε το μεγαλύτερο μέρος του προπολεμικού μουσουλμανικού πληθυσμού της Σερβίας.[8][9][2][10]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Rama, Shinasi (2019). Nation Failure, Ethnic Elites, and Balance of Power: The International Administration of Kosova. Springer. σελίδες 72–73. ISBN 978-3030051921. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2020. 
  2. 2,0 2,1 2,2 Alpion, Gëzim (2021). Mother Teresa: The Saint and Her Nation. Bloomsbury. σελ. 18. ISBN 978-9389812466. 
  3. 3,0 3,1 Braha, Shaban (1991). Gjenocidi serbomadh dhe qëndresa shqiptare: 1844 - 1990 (στα Αλβανικά). 
  4. 4,0 4,1 Brestovci, Sadulla (1983). Marrëdhëniet shqiptare--serbo-malazeze (1830-1878) (στα Αλβανικά). 
  5. 5,0 5,1 5,2 Pekesen, Berna. «Expulsion and Emigration of the Muslims from the Balkans». European History Online. 
  6. 6,0 6,1 Ceribašić-Begovac, Anaid. Die Muslime im Sandschak Smederevo am Übergang vom 18. ins 19. Jahrhundert - Ein Vergleich zwischen der serbischen und bosnischen wissenschaftlichen Literatur (PDF) (στα Γερμανικά). σελίδες 46, 88. 
  7. «Serbien». Geographisches_Handbuch_zu_Andrees_Handatlas. 1882. 
  8. Daskalovski 2003, σελ. 19
  9. Malcolm 1998, σελίδες 228–229
  10. Stefanović 2005, σελίδες 469–470

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία