Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι

Γαλλική κωμωδία του Ντανί Μπουν, 2008

Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι (γαλλικός τίτλος: Bienvenue chez les Ch'tis) είναι γαλλική κωμωδία σε σκηνοθεσία Ντανί Μπουν, που κυκλοφόρησε το 2008.[6]

Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι
Bienvenue chez les Ch'tis
ΣκηνοθεσίαΝτανί Μπουν
ΠαραγωγήΚλοντ Μπερί[1]
ΠρωταγωνιστέςKad Merad[1][2][3], Ντάνι Μπουν[1][2][3], Zoé Félix[1][2][4], Anne Marivin[1][3][4], Line Renaud[1][3][4], Stéphane Freiss[1][4], Μισέλ Γκαλαμπρί[1][3][4], Patrick Bosso[1][3][4], Bruno Tuchszer[1][4], Christophe Rossignon[1][4], Claude Talpaert[4], Fred Personne[1][4], Guy Lecluyse[1][3][4], Jenny Clève[1][4], Jérôme Commandeur[1][4], Lorenzo Ausilia-Foret[1][3][4], Nadège Beausson-Diagne[1][4], Philippe Duquesne[1][2][3] και Ζινεντίν Σουαλέμ[1][4][5]
ΜουσικήPhilippe Rombi
ΦωτογραφίαΠιέρ Αΐμ
ΜοντάζLuc Barnier
Εταιρεία παραγωγήςPathé και d:Q27962291
ΔιανομήPathé Distribution
Πρώτη προβολή2008
Διάρκεια106 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλική γλώσσα

Η ταινία αφηγείται τις περιπέτειες ενός ταχυδρομικού υπαλλήλου από την Προβηγκία της νότιας Γαλλίας, ο οποίος, μετατίθεται δυσμενώς για μια περίοδο δύο ετών στον βορρά της Γαλλίας. Η ταινία αναφέρεται στις γαλλικές προκαταλήψεις και σατιρίζει τα στερεότυπα και τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του νότου της Γαλλίας τους κατοίκους μιας περιοχής του βορρά, όπου ομιλείται η τοπική διάλεκτος Στι (από την οποία και ο τίτλος της ταινίας στα γαλλικά: Καλωσορίσατε στους Στι).

Η ταινία έχει επιτύχει τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών στο box office της Γαλλίας.[7]

Το 2009, η ταινία προτάθηκε για το βραβείο Σεζάρ για το καλύτερο πρωτότυπο σενάριο.

Υπόθεση Επεξεργασία

 
Το καφέ ντε λα Ποστ στο Μπεργκ

Ο Φιλίπ Αμπράμς (Καντ Μεράντ) είναι διευθυντής του Ταχυδρομείου στο Σαλόν-ντε-Προβάνς, Μπους-ντυ-Ρον, στη νότια Γαλλία. Είναι παντρεμένος με τη Ζυλί, (Ζοέ Φελίξ) της οποίας ο καταθλιπτικός χαρακτήρας του μαυρίζει τη ζωή. Για να την ευχαριστήσει, ο Φιλίπ προσπαθεί να πάρει μετάθεση στην Κυανή Ακτή, προσποιούμενος τον ανάπηρο. Αλλά η απάτη του αποκαλύπτεται και μετατίθεται δυσμενώς στο Μπεργκ, μια μικρή πόλη στον Βορρά, στο νομό Πα-Ντε-Καλαί.

Για τους Αμπράμς, Γάλλους από το νότο και γεμάτους προκαταλήψεις, ο βορράς της Γαλλίας είναι φρίκη, ένα κρύο και βροχερό μέρος, που κατοικείται από άξεστους ανθρώπους που μιλούν την παράξενη διάλεκτο Στι (από την οποία και ο τίτλος της ταινίας στα γαλλικά: Καλωσορίσατε στους Στι). Έτσι, ο Φιλίπ πηγαίνει μόνος. Αντίθετα από τις προβλέψεις του όμως και προς έκπληξή του, ανακαλύπτει ότι πρόκειται για ένα γοητευτικό μέρος με ζεστούς και φιλόξενους ανθρώπους και συναδέλφους. Οι άνθρωποι τον πλησιάζουν και τον καλωσορίζουν και δημιουργεί φιλίες, ιδιαίτερα με τον συνάδελφό του Αντουάν (Ντανί Μπουν). Ο Φιλίπ επισκέπτεται τη Ζυλί, που έχει παραμείνει στο Νότο με το νεαρό γιο τους, και προσπαθεί να της περιγράψει τη χαρούμενη τροπή των γεγονότων αλλά αυτή δεν τον πιστεύει και θεωρεί ότι της λέει ψέματα για να μην τη στεναχωρήσει. Για να την ικανοποιήσει και να κάνει τη ζωή του ευκολότερη, ο Φιλίπ την αφήνει να πιστεύει ότι η ζωή στο Μπεργκ είναι κόλαση. Από τότε, η ζωή του βυθίστηκε σε ένα ψέμα ...[8]

Όλα πάνε καλά μέχρι που η Ζυλί αποφασίζει να μετακομίσει στον βορρά για να ανακουφίσει τη ζοφερή του ζωή. Ο Φίλιπ αναγκάζεται να ομολογήσει στους νέους φίλους και συναδέλφους του ότι τους περιέγραψε ως βάρβαρους στη γυναίκα του. Αυτοί αρχικά παρεξηγούνται αλλά στη συνέχεια αποφασίζουν να τον βοηθήσουν ώστε να καλύψει τα ψέματά του και να τρομάξουν τη Ζυλί αναγκάζοντάς την να φύγει σύντομα. Την αφήνουν να μείνει σε ένα παλιό ορυχείο κοντά στο Μπεργκ, λέγοντάς της ότι αυτή είναι η κύρια πόλη. Η Ζυλί περνά ένα πολύ άσχημο Σαββατοκύριακο, αλλά αποφασίζει ότι θα εγκατασταθεί στο Μπεργκ για να συμπαρασταθεί στον άνδρα της.[9]

Ακριβώς όταν είναι έτοιμη να φύγει στο νότο, ανακαλύπτει ότι έχει εξαπατηθεί όταν ένας ντόπιος της λέει ότι η πραγματική πόλη βρίσκεται αρκετά χιλιόμετρα μακριά. Όταν ο Φιλίπ βρίσκει τη Ζυλί στο πραγματικό σπίτι του Μπεργκ, της λέει την αλήθεια για την ευτυχία και τις φιλίες που δημιούργησε στην πόλη. Η Ζυλί αρχικά απογοητεύεται, αλλά αφού συνειδητοποιεί ότι ο σύζυγός της είναι ευτυχισμένος, αποφασίζει να εγκατασταθεί μόνιμα βόρεια για να είναι μαζί του.

Τρία χρόνια αργότερα, ο Φιλίπ παίρνει μετάθεση για να μετακινηθεί νότια. Όταν αποχαιρετά τους φίλους του συγκινείται, επιβεβαιώνοντας τη θεωρία του φίλου του Αντουάν σχετικά με την παροιμία στη διάλεκτο Στι «Στο βορρά, κλαις πάντα δυο φορές. Μία όταν έρχεσαι και μία όταν πρέπει να φύγεις».[10]

Αποδοχή Επεξεργασία

Η ταινία γνώρισε τεράστια επιτυχία στο κοινό: προς έκπληξη των πρωταγωνιστών της, ξεπέρασε τον αριθμό εισιτηρίων που έκανε η Ασύλληπτη απόδραση (1966) και στη συνέχεια έγινε, με 20.489.303 εισιτήρια, η γαλλική ταινία με τις υψηλότερες πωλήσεις όλων των εποχών στο box office της Γαλλίας, και δεύτερη συνολικά, ακριβώς πίσω από τον Τιτανικό (1998) .[7]

Παραπομπές Επεξεργασία