Στις [[2 Μαρτίου]] του [[1962]] ο στρατηγός [[Νε Ουίν]] (Ne Win) κατέλυσε το δημοκρατικό πολίτευμα και εγκαθίδρυσε δικτατορία. Το πραξικόπημα πραγματοποιήθηκε αναίμακτα αλλά στιγματίστηκε αποαπό την στυγερή εν ψυχρώ δολοφονία απο στρατιώτη του δεκαεπτάχρονου γιούγιου του πρώην προέδρου Sao Shwe Thaik από στρατιώτη . Η χώρα απέκτησε σοσιαλιστικό προσανατολισμό και όλες οι ξένες εταιρείες κρατικοποιήθηκαν. ΑποΑπό το [[1962]] έως το [[1974]] κυβερνήθηκε αποαπό το επαναστατικό Συμβούλιο με επικεφαλήεπικεφαλής τοντο στρατηγό [[Νε Ουίν]]. Σε μια προσπάθεια να παγιώσει την δύναμή του, ο στρατηγός Γουίν και όλο το συμβούλιο παραιτήθηκε αναλαμβάνοντας πολιτικές θέσεις και θεσπίζοντας παράλληλα μονοκομματικό σύστημα. ΑποΑπό το [[1974]] έως και το [[1988]] η Μιανμάρ κυβερνήθηκε αποαπό το Κόμμα Σοσιαλιστικού Προγράμματος της Μπούρμα αφού συντάχθηκε νέο σύνταγμα και η χώρα μετονομάστηκε σε «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ενωσης της Βιρμανίας». Το [[1981]] ο [[Νε Ουίν]] μεταβίβασε την εξουσία στον στρατηγό Σαν Γιου. Το [[1988]] ονομάστηκε πάλι σε «ΕνωσηΈνωση της Βιρμανίας». Στις [[8 Αυγούστου]] του ίδιου χρόνου ο λαός εξαθλιωμένος καθώς ήταν ξεσηκώθηκε εναντίον της κυβέρνησης. Οι ταραχές που ακολούθησαν, και που προκλήθηκαν κυρίως αποαπό φοιτητές, ήταν οι μεγαλύτερες στην ιστορία της χώρας, διήρκησανδιήρκεσαν έξι εβδομάδες και υπολογίζεται οτιότι κατακατά τη διάρκεια αυτών σκοτώθηκαν τρείς χιλιάδες πολίτες. ΚαταΚατά τη διάρκεια των αναταραχών ο [[Νε Ουίν]] παραιτήθηκε και ο "Εθνικός σύνδεσμος για τη Δημοκρατία" (NLD), η δημοκρατική αντιπολίτευση, ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αμέσως όμως πραγματοποιήθηκε νέο στρατιωτικό πραξικόπημα αποαπό τοντο στρατηγό Σο Μαούνγκ με αποτέλεσμα το Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης (SLORCΓ) να αναλάβει την εξουσία. Για να εκτονωθεί η κρίση κηρύχθηκε στρατιωτικός νόμος. Τον επόμενο χρόνο, και συγκεκριμένα στις [[18 Ιουνίου]] [[1989]], το ''Κρατικό Συμβούλιο Αποκατάστασης του Νόμου και της Τάξης'' μετονόμασε το κράτος σε [[Μιανμάρ|ΕνωσηΈνωση της Μιανμάρ]] καθώς και το όνομα της πρωτεύουσας απο Γιανγκόν σε Ρανγκούν. Ο [[Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών]] αναγνώρισε μετά αποαπό λίγο καιρό το νέο όνομα.
Το [[1990]] προκηρύχθηκαν εκλογές στις οποίες το καθεστώς ηττήθηκε. Νικήτρια ήταν η βραβευμένη με το Νόμπελ ειρήνης [[Αούνγκ Σαν Σου Κι]], αλλά το SLORC αρνήθηκε να παραδόσει την εξουσία θέτοντας το κόμμα NLD αμέσως εκτός νόμου και συλλαμβάντας τα στελέχη του. Το [[1997]] το SLORC μετονομάστηκε σε Κρατικό Συμβούλιο Ειρήνης και Ανάπτυξης (SPDC). Τον Ιούλιο του [[1997]] η Μιανμάρ εντάχθηκε στην ASEAN. To [[2003]] ανακοίνωσαν έναν χάρτη επτά σημείων για να τερματιστεί το στρατιωτικό καθεστώς, χωρίς όμως να δώσουν κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα.<ref>[http://www.e-tipos.com/newsitem?id=25352 Δημοψήφισμα για νέο σύνταγμα το Μάιο στην Μιανμάρ]</ref> Στις [[6 Νοεμβρίου]] [[2005]] η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στην νεόκτισηνεόκτιστη πόλη Νάι Πι Τάου (Naypyidaw) που σημαίνει "Πόλη των Βασιλιάδων".
Η στάση των δικτατορικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητες που αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού ήταν πάντα εχθρική. Το [[1981]] με νόμο απαγορεύθηκε στις μειονότητες να λαμβάνουν δημόσια αξιώματα ενώ με συνεχείς επιδρομές ο στρατός συνέβαλε στηνστη διαρκή εξαθλίωσή τους αναγκάζοντάς πολλούς αποαπό αυτούς να εγκαταλείψουν την χώρα. Το 1976 υπολογίζεται οτιότι ήλεγχαν το 40% της χώρας αλλά γρήγορα η εξουσία του στρατού επιβλήθηκε και πάλι.
