Πολιτική της Μιανμάρ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

ΑποΑπό το [[1988]] η χώρα βρίσκεταιτελεί σευπό στρατιωτικό νόμο ενώ ισχύει και ειδική νομοθεσία που απαγορεύει τις συγκεντρώσεις ανωάνω των πέντε ατόμων. Τον Φεβρουάριο του [[2007]] το στρατιωτικό καθεστώς ανακοίνωσε την διενέργεια δημοψηφίσματος για το νέο σύνταγμα καθώς και εκλογών για το [[2010]]. Η αντιπολίτευση όμως χαρακτήρισε όλα αυτά ως ανάξια λόγου αποαπό τηντη στιγμή που δεν ελευθέρωσαν την [[Αούνγκ Σαν Σου Κι]], βραβευμένη με Νόμπελ ειρήνης και ηγέτιδα της αντιπολίτευσης, η οποία κρατείται για πάνω απο μια δεκαετία σε κατ' οίκον περιορισμό. Ο στρατηγός Κιάου Χσαν, υπουργός πληροφοριών, τον Μάρτιο του [[2008]] κατηγόρησε τον Γκαμάρι, τον ειδικό απεσταλμένο του [[ΟΗΕ]], για μεροληψία ενώ φαίνεται να του είπε οτιότι ''έχει ξεφύγει από το ρόλο του μεσολαβητή''. <ref>[http://www.e-tipos.com/newsitem?id=28448 http://www.e-tipos.com/newsitem?id=28448]</ref> Επίσης η Μιανμάρ είναι μια απο τις 14 χώρες παγκοσμίως που περιορίζουν την πρόσβαση των πολιτών στο διαδίκτυο σε ότι έχει σχέση με πληροφορίες και ειδήσεις που αφορούν την Μιανμάρ.

Η Κυβέρνηση συνεχίζει να καταπιέζει τις μειονότητες γι' αυτό εδώ και χρόνια έχουν οργανωθεί ένοπλες ομάδες ανταρτών με κυριότερη αυτή των Σαν (Shan State Army - SSA) που διαθέτει περίπου 15.000 στρατιώτες. Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατηγόρησε το [[2006]] την κυβέρνηση των Σαν οτιότι χρηματοδοτείαιχρηματοδοτείται μέσω της παραγωγής οπίου, κάτι που διαψεύστηκε αποαπό τους αντάρτες.<ref>[http://www.megatv.com/warzone/questions.asp?d=%2022262 Γενικές πληροφορίες]</ref>