Ελικώνας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ο '''Ελικών''' ή '''Ελικώνας''' είναι ένα [[βουνό]] στην περιοχή των [[Θεσπιές|Θεσπιών]] της [[Βοιωτία|Βοιωτίας]], της [[Ελλάς|Ελλάδος]], περίφημο στην [[Ελληνική μυθολογία]] διότι δύο πηγές αφιερωμένες στις [[Μούσες]] ευρίσκονταν εδώ: η [[Αγανίππη]] και η [[Ιπποκρήνη]], και οι δύο εκ των οποίων έχουν τη λέξη "άλογο" (''ίππος'') στο [[τοπωνύμιό|τοπωνύμιο]] τους. Κατά τον ύστερο έβδομο αιώνα π.Χ., ο ποιητής [[Ησίοδος]] εξύμνησε τη νεότητά του όταν βοσκούσε τα πρόβατά του στις πλαγιές του Ελικώνος (''Θεογονία'', 23), όπου ο [[Έρως]] και οι Μούσες ήδη είχαν ιερά και ένα χορευτικό πεδίο κοντά στην κορυφή, όπου "τα παλλόμενα πόδια τους ξυπνούν την ερωτική επιθυμία" (Ησίοδος, 8). Εκεί οι Μούσες τον ενέπνευσαν και άρχισε να τραγουδά την απαρχή των θεών. Έτσι ο Ελικών έγινε το [[έμβλημα]] της ποιητικής εμπνεύσεως. Ο Ησίοδος αναφέρει άλλες πηγές που ήταν άντρα των Μουσών: "Λούζουν τα μικρά τους σώματαστο νερό του Περμεσσού ή της Ιπποκρήνης ή του στοιχειωμένου Ολμειού". Στον Ελικώνα ευρίσκετο επίσης η πηγή όπου ο [[Νάρκισσος]] εμπνεύστηκε από την ίδια του την ομορφιά.