Λεδεβουρίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: pt:Ledeburita |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Ο λεδεβουρίτης περιέχει 4,3% κ.β. [[άνθρακας|C]]. Σχηματίζεται στους 1147°C, καθώς το τήγμα [[σίδηρος|σιδήρου]]–[[άνθρακας|άνθρακα]] κρυσταλλώνεται και δίνει [[ωστενίτης|ωστενίτη]] (''γ''-Fe) και [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]] (Fe<sub>3</sub>C). Η δομή αυτή ονομάζεται ''λεδεβουρίτης Ι''. Όταν η θερμοκρασία του [[κράμα|κράματος]] πέσει κάτω από τους 723°C, ο [[ωστενίτης]] δίνει [[περλίτης (μεταλλουργία)|περλίτη]], δηλαδή ένα φυλλοειδές ή «λαμελοειδές» μείγμα [[φερρίτης (μεταλλουργία)|φερρίτη]] (''α''-Fe) και [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]]. Η δομή που προκύπτει σε θερμοκρασία χαμηλότερη από τους 723°C αποκαλείται ''λεδεβουρίτης ΙΙ''. Εάν η ταχύτητα ψύξης του [[κράμα|κράματος]] είναι αρκετά υψηλή, τότε από τον λεδεβουρίτη Ι προκύπτει [[μπαινίτης]] ή και [[μαρτενσίτης]].
Η δομή του λεδεβουρίτη, που είναι δενδριτική, παρατηρείται κυρίως σε λευκούς χυτοσιδήρους, δηλαδή χυτοσιδήρους που περιέχουν [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]] (Fe<sub>3</sub>C). Η παρουσία [[πυρίτιο|πυριτίου]] (Si) μειώνει την περιεκτικότητα σε [[άνθρακας|C]] του ευτηκτικού σημείου και συνεπώς καιτην περιεκτικότητα σε [[άνθρακας|C]] του λεδεβουρίτη. Για παράδειγμα, σε χυτοσίδηρο με 4% κ.β. [[πυρίτιο|Si]], το ευτηκτικό σημείο περιέχει περίπου 3% κ.β. [[άνθρακας|C]].
==Σημείωση==
| |||