Λεδεβουρίτης: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 6:
Ο λεδεβουρίτης περιέχει 4,3% κ.β. [[άνθρακας|C]]. Σχηματίζεται στους 1147°C, καθώς το τήγμα [[σίδηρος|σιδήρου]]–[[άνθρακας|άνθρακα]] κρυσταλλώνεται και δίνει [[ωστενίτης|ωστενίτη]] (''γ''-Fe) και [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]] (Fe<sub>3</sub>C). Η δομή αυτή ονομάζεται ''λεδεβουρίτης Ι''. Όταν η θερμοκρασία του [[κράμα|κράματος]] πέσει κάτω από τους 723°C, ο [[ωστενίτης]] δίνει [[περλίτης (μεταλλουργία)|περλίτη]], δηλαδή ένα φυλλοειδές ή «λαμελοειδές» μείγμα [[φερρίτης (μεταλλουργία)|φερρίτη]] (''α''-Fe) και [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]]. Η δομή που προκύπτει σε θερμοκρασία χαμηλότερη από τους 723°C αποκαλείται ''λεδεβουρίτης ΙΙ''. Εάν η ταχύτητα ψύξης του [[κράμα|κράματος]] είναι αρκετά υψηλή, τότε από τον λεδεβουρίτη Ι προκύπτει [[μπαινίτης]] ή και [[μαρτενσίτης]].
<!--[[Εικόνα:800px-Ledeburit_II.jpg|220px|right|thumb|Χαρακτηριστική λεδεβουριτική δομή, όπως παρατηρείται στο μεταλλογραφικό μικροσκόπιο.]]-->
Η δομή του λεδεβουρίτη μοιάζει δενδριτική, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι. Σε υποευτηκτικούς λευκούς χυτοσιδήρους, δηλαδή σε χυτοσιδήρους που περιέχουν [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]] (Fe<sub>3</sub>C) και λιγότερο από 4,3% κ.β. [[άνθρακας|C]], ο λεδεβουρίτης ΙΙ αποτελείται από δενδρίτες [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]] που έχουν σχηματιστεί μέσα σε προηγούμενους κόκκους [[ωστενίτης|ωστενίτη]]. Σε υπερευτηκτικούς λευκούς χυτοσιδήρους, δηλαδή σε χυτοσιδήρους που περιέχουν [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]] (Fe<sub>3</sub>C) και περισσότερο από 4,3% κ.β. [[άνθρακας|C]], ο λεδεβουρίτης ΙΙ αποτελείται από ράβδους [[περλίτης|περλίτη]] που έχουν αναπτυχθεί κάθετα σε πλάκες πρωτογενούς [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]], ενώ οι ράβδοι του [[περλίτης|περλίτη]] περικλείονται από μάζα δευτερογενούς [[σεμεντίτης|σεμεντίτη]]<ref name="park">J. S. Park and J. D. Verhoeven, "Directional solidification in white cast iron." ''Metallurgical and Material Transactions A'', vol. 27A (1996), pp. 2328–2337.</ref>. Αυτές οι λεδεβουριτικές δομές δεν παρατηρούνται σε φαιούς χυτοσιδήρους φυλλοειδούς ή σφαιροειδούς [[γραφίτης|γραφίτη]].
Η παρουσία [[πυρίτιο|πυριτίου]] (Si) μειώνει την περιεκτικότητα σε [[άνθρακας|C]] του ευτηκτικού σημείου, σύμφωνα με τον εμπειρικό κανόνα:
<div align="center">
(% κ.β. C) + 0,11 × (% κ.β. Si) = 4,3% κ.β.
</div>
Για παράδειγμα, σε χυτοσίδηρο με 4% κ.β. [[πυρίτιο|Si]], το ευτηκτικό σημείο περιέχει 3,76% κ.β. [[άνθρακας|C]]. Ωστόσο, η παρουσία [[πυρίτιο|πυριτίου]] (Si) σε περιεκτικότητα μεγαλύτερη από 0,5% κ.β. περίπου, ευνοεί τον σχηματισμό [[γραφίτης|γραφίτη]], οπότε ο χυτοσίδηρος γίνεται φαιός. Με την προσθήκη [[τελούριο|τελουρίου]] (Te) σε ποσοστό 0,05% κ.β. εμποδίζεται ο σχηματισμός [[γραφίτης|γραφίτη]] ακόμα και σε χυτοσιδήρους με 2% κ.β. [[πυρίτιο|Si]]<ref name="park"/>.
==Σημειώσεις==
<div style="font-size: 85%">
<references/>
</div>
==Εξωτερική σύνδεση==
* [http://www.doitpoms.ac.uk/miclib/keywords.php?id=25 Fully transformed ledeburite cast iron] — Μικροφωτογραφίες λεδεβουριτικών δομών (DoITPoMS Micrograph Library, Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ).
| |||