Zyklon B: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1:
[[Image:GiftgasAuschwitzMuseum.jpg|thumb|200px|right|Kενά δοχεία Κυκλώνα Β που βρέθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης από τους Συμμάχους]]
'''Κυκλώνας Β''' (στα [[γερμανική γλώσσα|γερμανικά]]: ''Zyklon B'') ήταν η ονομασία ενός χημικού προϊόντος, το οποίο, αν και αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως [[εντομοκτόνο]], κατά την περίοδο του [[Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου]] χρησιμοποιήθηκε, επίσης, και ως μέσο εξόντωσης κρατουμένων στα [[ΣτρατόπεδαΝαζιστικά Εξόντωσηςστρατόπεδα εξόντωσης]] (θάλαμοι αερίων).
==Σύσταση, κατασκευαστές==
Το προϊόν αρχικά κατασκευάσθηκε ως εντομοκτόνο. Ήταν εφεύρεση του Γερμανοεβραίου χημικού [[Φριτς Χάμπερ]] (Fritz Haber), (βραβείο [[Νόμπελ]] Χημείας, 1918), ο οποίος έφυγε από την [[Γερμανία]] αμέσως μετά την άνοδο του [[NSDAP|Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος]] το [[1933]]. Ως χημικό αποτελείτο από υδροκυάνιο (Blausäure στα γερμανικά, από όπου προκύπτει και το "Β" στην ονομασία του προϊόντος), ένα υλικό σταθεροποίησης, μια ισχυρά οσμηρή ουσία (για λόγους προειδοποίησης) και ένα έκδοχο (συνήθως [[Γη διατόμων]] ή γέλη (ζελέ) ενώσεων του [[Πυρίτιο|πυριτίου]]. Το τελικό προϊόν είχε τη μορφή μικρών κρυσταλλικών ακανόνιστων σφαιριδίων. Επειδή, όταν ερχόταν σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα, απελευθέρωνε αέριο υδροκυάνιο, φυλασσόταν σε μεταλλικά αεροστεγή δοχεία.
 
==Σύσταση, και κατασκευαστές==
Αρχικά κατασκευάσθηκε από την γερμανική Κοινοπραξία TESCH (Τεχνική Επιτροπή καταπολέμησης των παρασίτων) στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] για απολυμαντική χρήση σε ρουχισμό, οχήματα μεταφοράς κτλ. Το προϊόν χρησιμοποιήθηκε διεθνώς (το 1929 χρησιμοποιήθηκε στις [[ΗΠΑ]] για την απολύμανση των βαγονιών που μετέφεραν μετανάστες από το [[Μεξικό]].
Το προϊόν αρχικά κατασκευάσθηκε ως εντομοκτόνο. Ήταν εφεύρεση του Γερμανοεβραίου χημικού [[Φριτς Χάμπερ]] (''Fritz Haber)'', ([[βραβείο [[Νόμπελ Χημείας]] Χημείας, 1918), ο οποίος έφυγε από την [[Γερμανία]] αμέσως μετά την άνοδο στην εξουσία του [[NSDAP|Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος]] το [[1933]]. Ως χημικό αποτελείτο από [[υδροκυάνιο]] (''Blausäure'' στα γερμανικά, από όπου προκύπτει και το "Β" στην ονομασία του προϊόντος), ένα [[σταθεροποιητής|υλικό σταθεροποίησης]], μια ισχυράουσία οσμηρήμε ουσίαισχυρή οσμή (για λόγους προειδοποίησης) και ένα [[έκδοχο]] (συνήθως [[Γη διατόμων]] ή γέλη (ζελέ) ενώσεων του [[Πυρίτιο|πυριτίου]]). Το τελικό προϊόν είχε τη μορφή μικρών κρυσταλλικών ακανόνιστων σφαιριδίων. Επειδή, όταν ερχόταν σε επαφή με τον ατμοσφαιρικό αέρα, απελευθέρωνε αέριο υδροκυάνιο, φυλασσόταν σε μεταλλικά αεροστεγή δοχεία.
 
Αρχικά κατασκευάσθηκε από την γερμανική Κοινοπραξία TESCH (Τεχνική Επιτροπή καταπολέμησης των παρασίτων) στον [[Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος|Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο]] για απολυμαντική χρήση σε ρουχισμό, οχήματα μεταφοράς κτλ. Το προϊόν χρησιμοποιήθηκε διεθνώς (το 1929 χρησιμοποιήθηκε στις [[ΗΠΑ]] για την απολύμανση των βαγονιών που μετέφεραν μετανάστες από το [[Μεξικό]]).
 
Κατά το διάστημα του Μεσοπολέμου η TESCH μετεξελίχθηκε σε DEGESCH, κοινοπραξία στην οποία συμμετείχαν αρκετές γερμανικές εταιρείες κατασκευής χημικών, οι οποίες, βαθμιαία στη δεκαετία του [[1920]], πώλησαν τα δικαιώματα κατασκευής στον γερμανικής προέλευσης πολυεθνικό κολοσσό [[Degussa]] (από το [[2007]] μετονομάσθηκε σε Evonik). Η Degussa δεν ήταν ο κατασκευαστής του Κυκλώνα Β, κατείχε, όμως, την πατέντα κατασκευής του, όπως και πολλών άλλων χημικών προϊόντων. Την κατασκευή εκχώρησε στην εταιρεία Dessauer, η οποία κατασκεύαζε το υδροκυάνιο από κατάλοιπα της βιομηχανίας [[Ζάχαρη|ζαχάρεως]] και προμηθευόταν το σταθεροποιητή από την [[IG Farben]] και την ουσία προειδοποίησης από την [[Schering AG]]. Όταν οι Ναζί αποφάσισαν τη χρήση του ως χημικού για τους θαλάμους αερίων, η χρήση της ουσίας προειδοποίησης απαγορεύθηκε.
 
==Θάλαμοι αερίων==
Αρχικά στους θαλάμους αερίων για τη μαζική εξόντωση κρατουμένων - κυρίως Εβραίων - στην [[Επιχείρηση Ράινχαρντ]] χρησιμοποιήθηκε το [[Μονοξείδιομονοξείδιο του άνθρακα]]. Επειδή η μέθοδος δεν ήταν, σύμφωνα με τα "πειράματα" ιδιαίτερα αποτελεσματική, επειδή οι κρατούμενοι δεν πέθαιναν αρκετά γρήγορα, δοκιμάσθηκε ο Κυκλώνας Β και, στις [[3 Σεπτεμβρίου]] [[1941]] έγινε η πρώτη δοκιμή στο [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς]] (αν και είχε δοκιμασθεί με επιτυχία ήδη από το [[1940]] στο [[Στρατόπεδο sυγκέντρωσης Μπούχενβαλντ]]. Τα αποτελέσματα κρίθηκαν ικανοποιητικά και η χρήση του Κυκλώνα Β διαδόθηκε σε όλα τα στρατόπεδα εξόντωσης.

Ο τρόπος χρήσης του ήταν ο εξής: Οι προς εξόντωση κρατούμενοι μεταφέρονταν σε ένα μεγάλο θάλαμο, συνήθως με το πρόσχημα ότι θα έκαναν ντους (γι' αυτό και έμπαιναν γυμνοί). Ο θάλαμος διέθετε, κοντά στο ταβάνι, μεγάλους αεραγωγούς, ενώ οι θύρες του έκλειναν αεροστεγώς - φυσικά δεν διέθετε παράθυρα. Όταν ο θάλαμος γέμιζε με κρατούμενους, στους αεραγωγούς ελευθερώνονταν τα σφαιρίδια του Κυκλώνα, τα οποία απελευθέρωναν το υδροκυάνιο. Σύμφωνα με την κατάθεση του Διοικητή του Άουσβιτς [[Ρούντολφ ΧεςΕς (Άουσβιτς)|Ρούντολφ Ες]], σε είκοσι περίπου λεπτά είχαν αποβιώσει όλοι οι έγκλειστοι. Σχεδόν αμέσως πέθαιναν μόνον όσοι στέκονταν κοντά στους αεραγωγούς.<ref>[http://www.spectacle.org/695/ausch.html An Auschwitz Alphabet]</ref>. Το υδροκυάνιο σχημάτιζε κυανούς λεκέδες στους τοίχους του θαλάμου (λόγω σχηματισμού [[σιδηροκυανιούχος σίδηρος|σιδηροκυανιούχου σιδήρου]]) με χαρακτηριστικό χρώμα που λέγεται [[Πρωσσικό μπλε]], οι οποίοι είναι ορατοί ακόμη και σήμερα .<ref>[http://www.historyplace.com/worldwar2/holocaust/h-zyklon.htm History place]</ref>. Κατόπιν άνοιγαν οι θύρες και, με τη βοήθεια των αεραγωγών, ο θάλαμος αεριζόταν, ώστε να είναι δυνατή η είσοδος της ομάδας αποκομιδής των σορών.
 
==Πηγές, Αναφορές==
Γραμμή 15 ⟶ 18 :
 
==Δείτε επίσης==
*[[Ολοκαύτωμα]]
 
[[Κατηγορία:Ολοκαύτωμα]]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/wiki/Zyklon_B"