Μερικές απο τις πρώτες ενδοκυττάριες καταγραφές στο νευρικό σύστημα έγιναν στα τέλη του 1930 απο τους K. Cole και H. Curtis. Οι Alan Hodgkin και Andrew Huxley χρησιμοποίησαν, επίσης, χρησιμοποίησαν τον γιγάντιο άξονα του καλαμαριού (1939) και ως το 1952 είχαν αποκομίσει μια πλήρη περιγραφή της ιοντικής βάσης του δυναμικού ενέργειας, που οδήγησε στη διαμόρφωση του μοντέλου Hodgkin-Huxley. Οι Hodgkin και Huxley μοιράστηκαν απο κοινού το βραβείο Nobel το 1963 για τη δουλειά τους. Ο φορμαλισμός που περιγράφει την αγωγή κατά μήκος των αξόνων επεκτάθηκε στα σπονδυλωτά με τις εξισώσεις Frankenhaeuser-Huxley. Οι Erlanger και Gasser αργότερα ανάπτυξαν το ταξινομικό σύστημα για τις περιφερικές νευρικές ίνες, βασιζόμενοι στην ταχύτητα αγωγής των αξόνων, στην μυελινοποίηση, στο μέγεθος των ινών κλπ. Ακόμη και πρόσφατα η κατανόησή μας για την βιοχημική βάση της αγωγής του δυναμικού ενέργειας έχει βελτιωθείβελτιώθηκε, και τώρα περιλαμβάνει πολλές λεπτομέριες για τα μεμονομένα ιοντικά κανάλια.
