Ιστορία των ομοφυλόφιλων στη Ναζιστική Γερμανία και το Ολοκαύτωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η παράγραφος 174 του Ποινικού Κώδικα 174 απαγόρευε την αιμομιξία, ενώ η παράγραφος 176 έθετε εκτός νόμου την παιδοφιλία. Οι ναζιστές ενεργοποίησαν και άλλες νομοθετικές διατάξεις, στοχεύοντας στις σεξουαλικές "παραβάσεις". Στις [[26 ΙνουνίουΙουνίου]] [[1935]] ψηφίσθηκε ο "Νόμος Προστασίας των Επιγόνων με Κληρονομικές παθήσεις". Με βάση αυτό το νομοθετικό πλαίσιο, δικαστήρια διέταξαν τον ευνουχισμό ορισμένων παραβατών σε περιπτώσεις βιασμών, "ανίερων σεξουαλικών πράξεων" και σεξουαλικών πράξεων με συμμετοχή αγοριών κάτω των 14 ετών. Το νομοθετικό αυτό πλαίσιο όριζε τους ομοφυλόφιλους ως "μη κοινωνικοποιημένα άτομα", τα οποία απειλούσαν το Ράιχ και την ηθική αγνότητα της Γερμανίας. Η ποινή των "χρονίως ομοφυλοφίλων" ήταν ο εγκλεισμός τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Με τον τρόπο αυτό, η έννοια του ήθους του λαού έγινε ζήτημα με το οποίο ασχολείτο πλέον η αστυνομία. Έτσι, το 1934 συνελήφθησαν μόνον 766 άτομα ως ομοφυλόφιλοι. Το 1936 οι συλληφθέντες έφθασαν τους 4.000 ενώ το 1938 ξεπέρασαν τους 8.000. Το 1936, ύστερα από εντολή του Χίμλερ, δημιουργήθηκε το Κεντρικό Γραφείο του Ράιχ για την καταπολέμηση της ομοφυλοφιλίας και ο ίδιος τοποθέτησε επικεφαλής τον Γιόζεφ Μάιζινγκερ (Joseph Meisinger). Το Γραφείο ενεθάρρυνε τους καταδότες και πληροφοριοδότες δημουργώντας ολόκληρο δίκτυο: Μαθητές κατέδιδαν καθηγητές τους, τους οποίους υποπτεύονταν, εργοδότες τους υπαλλήλους τους (και το αντίστροφο). Οι συλλαμβανόμενοι ομοφυλόφιλοι ανακρίνονταν ώστε να καταδώσουν και άλλους ομοφυλόφιλους και η Γκεστάπο κατέστρωνε λίστες με τον προφανή στόχο τον εντοπισμό και σύλληψη όλων των ομοφυλόφιλων της Γερμανίας και τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης: Οι συλλαμβανόμενοι εξέτιαν την ποινή φυλάκισης, που τους επιβαλλόταν, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εκεί υποχρεώνονταν να φέρουν στην στολή τους το σύμβολο της ομοφυλοφιλίας, το ροζ τρίγωνο.