Γκαλεάτσο Τσιάνο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 1:
Ο '''Γκαλεάτσο Τσιάνο''' και ορθότερα ''Τσάνο'', (Galeazzo Ciano), ήταν [[Ιταλία|Ιταλός]] πολιτικός και διπλωμάτης, γιος του ναυάρχου Κονστάντσιο Τσιάνο, (ήρωα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου), γαμπρός του [[Μουσολίνι]] και από τα σημαντικότερα στελέχη του φασιστικού καθεστώτος. Έφερε τον τίτλο
Ο Τσιάνο είχε λάβει μέρος στην πορεία και είσοδο των Φασιστών στη [[Ρώμη]] το [[1922]]. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και μετά από μια μικρή δημοσιογραφική καριέρα εισήλθε στο διπλωματικό σώμα. Στην αρχή τοποθετήθηκε στις πρεσβείες του [[Ρίο ντε Τζανέιρο]] και του [[Μπουένος Άιρες]], στη συνέχεια ανέλαβε γενικός πρόξενος στη [[Σαγκάη]] και μετέπειτα πρεσβευτής στη [[Κίνα]]. Τότε νυμφεύθηκε τη κόρη του [[Μπενίτο Μουσολίνι|Μουσολίνι]], Έντα (1930) και αναδείχθηκε στη κομματική ιεραρχία. Διορίστηκε διευθυντής του Γραφείου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών ([[1933]]) και τον επόμενο χρόνο υφυπουργός τύπου και προπαγάνδας. Υπήρξε μέλος του ανωτάτου φασιστικού συμβουλίου που καθόριζε την πολιτική δράση. Παθιασμένος, όπως
Ο Τσιάνο ως υπουργός εξωτερικών, που ανέλαβε μετά τις επιχειρήσεις στην Αιθιοπία, προώθησε την Ιταλογερμανική συμμαχία του λεγόμενου "Άξονα Γερμανίας Ιταλίας", και τον Μάιο του [[1939]] μαζί με τον [[Γιοάχιμ φον Ρίμπεντροπ]] συνομολόγησαν το λεγόμενο "Χαλύβδινο Σύμφωνο" παρακινώντας πλέον τον Μουσολίνι για την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο με επίθεση κατά της [[Αλβανία|Αλβανίας]]. Όταν όμως η [[Γερμανία]] εισέβαλε στη [[Πολωνία]], χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της Ιταλίας παραβιάζοντας το χαλύβδινο σύμφωνο, άρχισε ν΄ αμφιβάλει για την ειλικρίνεια των Γερμανών, μεταβάλλοντας στάση να μην εμπλακεί η Ιταλία στον πόλεμο. Τελικά μετά την κατάληψη της [[Γαλλία|Γαλλίας]] από τους Γερμανούς η άποψή του αυτή ανατράπηκε.
Μετά την αρχική ήττα που υπέστη η Ιταλία από τους [[Έλληνες]] το [[1940]], αλλά και γενικότερα του Άξονα το [[1942]], ο Μουσολίνι τον θεώρησε υπεύθυνο της κατάστασης και στις [[3 Φεβρουαρίου]] του [[1943]] απέλυσε αυτόν και όλο το υπουργικό συμβούλιο, τοποθετώντας τον περιοριστικά απλό πρέσβη στο [[Βατικανό]]. Ο Τσιάνο, όμως, αρκετά ισχυρός, έλαβε μέρος στην ιστορική συνεδρίαση του
==Πηγές==
|