Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 68:
Η χηρεία του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου της Αμερικής με το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Μιχαήλ το [[1958]] δημιούργησε μία αλυσιδωτή πορεία αντιδράσεων, οι οποίες οδήγησαν τον Ιάκωβο στη θέση του Οιακοστρόφου της ελληνορθόδοξης κοινότητας της αμερικανικής ηπείρου.
Επιθυμία της πλειονοψηφίας των μελών της Πατριαρχικής Συνόδου ήταν η πλήρωση της έδρας από τον, τότε, Μητροπολίτη Ίμβρου [[Μελίτων Χατζής|Μελίτωνα Χατζή]], παλαιού μέλους της Πατριαρχικής Αυλής και εξέχουσας φυσιογνωμίας της εκκλησιαστικής διπλωματίας. Η θέλησή τους, όμως, δε συμβάδιζε με τις θέσεις του Πατριάρχη και της ελληνικής κυβέρνησης<ref>Μαρία Αντωνιάδου, [http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=12688&m=A38&aa=1 "Βυζαντινές ίντριγκες στην Εκκλησία της Αμερικής"]
<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Palatino Linotype;">''"Εξ ετέρου, όμως, δεδομένου ότι ομού μετά των θρησκευτικών καθηκόντων, άτινα θα κληθή να εκπληρώσει ο εκλεγεισόμενος αρχιεπίσκοπος, εύρηνται συνυφασμένα ιδιάζοντα εθνικά συμφέροντα αφορώντα τον εν Αμερική Ελληνισμόν, ας μοι επιτραπή να διατυπώσω την ευχήν όπως η Υμετέρα Θειοτάτη Παναγιότης, κατά την επιλογήν Αυτής μεταξύ των ικανοτέρων Ιεραρχών της Μητρός Εκκλησίας, ευαρεστηθή και λάβη υπ' όψιν της την υποψηφιότητα του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μελίτης κυρίου Ιακώβου, ούτινος αι ικανότητες, το ήθος και ο εθνικός παλμός τυγχάνουν της πλήρους εκτιμήσεως και απολύτου εμπιστοσύνης της Β. Κυβερνήσεως."''<ref>''Κωνσταντίνος Καραμανλής: Αρχείο, γεγονότα και κείμενα'', τομ. Γ', Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα 1997, σσ. 204-205</ref></div>
Γραμμή 87:
Στην προσπάθειά του για τη μεταρρύθμιση της ομογενειακής παιδείας το [[1973]] προώθησε, μέσω του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου, την ένωση της ''Ακαδημίας του Αγίου Βασιλείου'' με το ''Ελληνικό Κολλέγιο''. Η κίνηση αυτή, όμως, δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα, την ενδυνάμωση δηλαδή του κύρους της Ακαδημίας με αναβαθμισμένο πρόγραμμα σπουδών και την παροχή πανεπιστημιακού διπλώματος. Ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος παραδέχθηκε αργότερα ότι δεν επετεύχθησαν οι στόχοι που είχε θέσει<ref>[http://www.greeknewsonline.com/modules.php?name=News&file=print&sid=2783 "Μια ιστορική έρευνα της μοναδικής –εκτός ελλαδικού χώρου – σχολής εκπαίδευσης διδακτικού προσωπικού"] του Νίκου Νικολιδάκη, ''Greek News'', ανακτήθηκε 20 Αυγούστου 2008</ref>.
Μία από τις προτεραιότητες στη δράση του Ιακώβου στάθηκε η κατηχητική παιδεία των ελληνικών πληθυσμών πρώτης και δεύτερης γενιάς. Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 αναδιοργάνωσε με τη βοήθεια του πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Νικοζήση το Τμήμα Κατηχητικής Παιδείας. Χρησιμοποιώντας μία επιτροπή ειδικών θεολόγων και δασκάλων κατάφερε να το καταστήσει ένα από τα εναργέστερα τμήματα της Αρχιεπισκοπής<ref>
Ως κορυφαία προσφορά του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου στην ελληνορθόδοξη Εκκλησία της Αμερικής διακρίνεται ο ''Καταστατικός Χάρτης'' του [[1978]]. Η εκπόνηση του νέου ''Καταστατικού Χάρτη'' είχε ως σκοπό τη διοικητική αποκέντρωση με την απόδοση στους επισκόπους περισσότερων αρμοδιοτήτων ενώ ο Αρχιεπίσκοπος διατηρούσε την ευθύνη να παρακολουθεί, να συντονίζει και να κατευθύνει τη λειτουργία του εκκλησιαστικού θεσμού<ref>
===Διαχριστιανικές και διορθόδοξες πρωτοβουλίες===
Γραμμή 97:
Ο διαχριστιανικός διάλογος ήταν μία από τις βασικές επιδιώξεις του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου. Στα πλαίσια και ως κεντρική μορφή αυτού διετέλεσε για εννέα χρόνια (1959-1968) συμπρόεδρος του ''Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (ΠΣΕ – WCC)'' και αντιπρόεδρος του ''Εθνικού Συμβουλίου Εκκλησιών (NCC)'' για μία τριετία (1967-1969)<ref>"Born Demetrios Coucouzis" στο [http://goarch.org/en/news/observer/pdf/2005/05-05-MAY_IAKOVOS.pdf αφιερωματικό ένθετο τεύχος ''"Archbishop Iakovos"''] της εφημερίδας ''Orthodox Observer'', Μάιος 2005, σ. Β3, ανακτήθηκε 20 Αυγούστου 2008</ref>. Εκτός, όμως, από το διαχριστιανικό επεδίωξε και το διάλογο μεταξύ Χριστιανών και [[Ιουδαίοι|Ιουδαίων]]. Η δράση του σε αυτό τον τομέα τον έφερε στις τάξεις της ''Εθνικής Συνδιάσκεψης Χριστιανών και Ιουδαίων (NCCJ)'', από την οποία τιμήθηκε το [[1965]] με το ''"Χρυσό Μετάλλιο Γενναίας Ηγεσίας"'' και το 1969 με το ''"Βραβείο Θρησκευτικού Ηγέτη"''. Επίσης, του αποδόθηκε η βράβευση του ''"Κληρικού του Έτους"'' (1970) από τον οργανισμό ''Θρησκευτική Κληρονομιά της Αμερικής (RHA)'' και δύο φορές (1971, 1981) από το ''Συμβούλιο Εκκλησιών της πόλεως της Νέας Υόρκης (CCCNY)''.
Τρίτος άξονας στις προσπάθειες του Ιακώβου για την ομαλοποίηση και κατανόηση μεταξύ των θρησκειών, ομολογιών και εκκλησιαστικών διοικήσεων υπήρξε η προσπάθειά του για τον ορισμό ενός ενιαίου κέντρου μεταξύ των ορθοδόξων επισκόπων όλων των κανονικών διοικήσεων της Αμερικής. Όντας Αρχιεπίσκοπος της μεγαλύτερης και καλύτερα οργανωμένης Αρχιεπισκοπικής Εκκλησίας στην Αμερική κλήθηκε να ανταποκριθεί σε κρίσεις και προβλήματα της Αρχιεπισκοπής του και άλλων Ορθοδόξων δικαιοδοσιών, που βρίσκονταν σε σχίσμα ή υπό αντιθρησκευτικό καθεστώς. Τα προβλήματα των Ουκρανών Ορθοδόξων στο Νέο Κόσμο, η κανονικότητα ορισμένων επισκόπων, οι μεταξύ τους διαιρέσεις καθώς και η πρωτοβουλία της Ρωσικής Εκκλησίας της Αμερικής (''Μετροπόλια'') να λάβει καθεστώς αυτοκεφαλίας από το [[Πατριαρχείο Ρωσίας|Πατριαρχείο Μόσχας και πασών των Ρωσιών]], απασχόλησαν την αρχιεπισκοπική διακονία του Ιακώβου<ref>Αρχιεπισκόπου πρ. Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου, ''Τα Άπαντα'', τομ. Ε' - Η Μέριμνά μου, πρόλογος υπό του Ομ. Καθηγητού Πρωτοπρ. Δημητρίου Ιω. Κωνσταντέλου, Εκσόσεις Πατριαρχικού Ιδρύματος Πατερικών Μελετών, Θεσσαλονίκη 2006, σ.9</ref> . Ως αντιπρόσωπος του πρωτόθρονου Πατριαρχείου στην Αμερική πρωτοστάτησε το 1960 στην ίδρυση της ''Μόνιμης Επιτροπής Κανονικών Ορθοδόξων Ιεραρχών Αμερικής (SCOBA)'', της οποίας παρέμεινε πρόεδρος για μία τριακονταπενταετία<ref>Theodore Kalmoukos, "Archbishop Iakovos, Great Statesman of the Church, Dies at 93"
==Πολιτική και διπλωματική δράση==
Ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος εκδήλωσε την πολιτική του δράση σε δύο βασικά πεδία. Το πρώτο είχε να κάνει με την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αρχής της ισότητας και έχει αμερικανοκεντρικό χαρακτήρα. Το δεύτερο αφορά τον άτυπο διπλωματικό του ρόλο και τις πολιτικές κινήσεις, στις οποίες προέβη με στόχο την ευνοϊκή αντιμετώπιση από μέρους της αμερικανικής ηγεσίας θεμάτων ελληνικού, εθνικού ενδιαφέροντος (ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, Οικουμενικό Πατριαρχείο κ.α.). Εκτός, όμως, από αυτά τα δύο πεδία αναμείχθηκε σε πολιτικές διαμάχες στις Η.Π.Α. και την Ελλάδα, πρακτική που υπήρξε αμφιλεγόμενη και αμφισβητήθηκε έντονα από μερίδα του ελληνικού πολιτικού και δημοσιογραφικού χώρου.
===Προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων===
[[Image:Iakovos carter-medal02.jpg|thumb|right|250px|Η απονομή του "Προεδρικού Μεταλλίου της Ελευθερίας" στον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο από τον Πρόεδρο των Η.Π.Α. Τζίμμυ Κάρτερ στις [[9 Ιουνίου]] [[1980]].]]
Από την αρχή της ποιμαντορίας του στην Αμερική θεώρησε χρέος του να εκδηλώσει έμπρακτα τη συμπαράστασή του στον αγώνα των Αφροαμερικανών των Η.Π.Α. για ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τη λευκή πλειοψηφία. Συμμετείχε ενεργά στον αγώνα του Κινήματος για την Ελευθερία, τον οποίο συντόνιζε ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, παλαιός του γνώριμος από την εποχή που και οι δύο ήταν ιεροκήρυκες στη Βοστώνη, και εξέφρασε τις θέσεις του σε συνεντεύξεις και δημόσιες ομιλίες.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1963 εξέδωσε μία ιστορική ανακοίνωση στην οποία καυτηρίαζε τη στέρηση των βασικών ανθρωπίνων, πολιτικών, κοινωνικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών<ref>Γεωργίου Παπαϊωάννου, ενθ' ανωτ., σ.84</ref>. Στάθηκε, επίσης, ένθερμος υποστηρικτής της ψήφισης της Πράξης των Πολιτικών Δικαιωμάτων του 1964 για την οποία δήλωσε μετά την έγκρισή της:<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Calibri;"> ''"Δόξα τω Υψίστω! Ίσως αυτό σημάνει την απαρχή μίας νέας εποχής για όλη την ανθρωπότητα, μιας περιόδου όπου ο Λόγος του Θεού θα χαράσσει την πορεία και θα καθοδηγεί τις ζωές μας."''<ref>Theodore Kalmoukos, ενθ' ανωτ.</ref></div>
Κορυφαία στιγμή της αντιρατσιστικής δράσης του Ιακώβου στάθηκε η κάθοδός του στην πορεία της Σέλμα , Αλαμπάμα, όπου περπάτησε σφίγγοντας το χέρι του Μ.Λ. Κίνγκ και ηγούμενος μαζί του της πορείας. Αυτή του η εμφάνιση φιλοξενήθηκε στο εξώφυλλο του περιοδικού LIFE και αποτέλεσε ένα ισχυρό μήνυμα προς την αμερικανική κοινωνία, η οποία αντίκρισε ένα λευκό θρησκευτικό ηγέτη να αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μαύρων<ref>[http://www.ncccusa.org/pdfs/newAOC.pdf "The Authority of the Church in the World Faith and Order Commission, NCCCUSA,"], www.ncccusa.org - National Council of the Churches of Christ in the USA, σ.23, ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref> ενώ ταυτόχρονα έδωσε νέα προοπτική στη δράση του ελληνικού στοιχείου στις Η.Π.Α. Οι New York Times έγραψαν χαρακτηριστικά για το γεγονός:<div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Calibri;"> ''"Το εντυπωσιακό εξώφυλλο του περιοδικού TIME, που απεικόνιζε τον Δρ. Κινγκ μαζί με τον μαυροντυμένο Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο, σηματοδότησε μία νέα παρουσία των Ελληνοαμερικανών και της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας στην αμερικανική ζωή."''<ref>Richard Severo, [http://www.nytimes.com/2005/04/12/national/12iakovos.html?_r=1&oref=slogin "Archbishop Iakovos, Major Ecumenical Force, Dies"], ''The New York Times'', 12 Απριλίου 2005, ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref></div> Για το γεγονός της συμμετοχής της Ελληνοαμερικανικής κοινότητας στον αγώνα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο βετεράνος οικουμενιστής και Ρωμαιοκαθολικός ιερέας π. John Long είχε δηλώσει ότι: <div lang="grc" class="polytonic" style="font-family: Calibri;">''"Βοήθησε τους άλλους να δουν τους Ορθοδόξους ως Αμερικανούς. Παράλληλα έγειρε την προσοχή (των Αμερικανών) στη στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ορθοδόξων στη Σοβιετική Ένωση και την Τουρκία."''<ref>[http://www.cny.org/archive/ob/ob050505.htm Νεκρολογία για τον Αρχιεπίσκπο Ιάκωβο] στην εφημερίδα [http://www.cny.org/ Catholic New York], (Μάιος 2005), ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref></div>
Η δυναμική του παρουσία στην κοινωνικοπολιτική σκηνή των Η.Π.Α. συνέχισε να εκδηλώνεται και σε άλλα θέματα. Εξέφρασε ενεργά την αποδοκιμασία του έναντι του πολέμου του [[Βιετνάμ]], υποστήριξε τα δικαιώματα των [[Εβραίοι|Εβραίων]] κατοίκων της [[ΕΣΣΔ|Σοβιετικής Ένωσης]]<ref>Michael Billirakis, Congressman, [http://bulk.resource.org/gpo.gov/record/2005/2005_E00774.pdf "In Remembrance of Archbishop Iakovos"], ''Congressional Record'', Vol. 151(2005), σ.Ε774, ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref> και ενθάρρυνε την ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή ζητώντας, παράλληλα, την απόδοση δικαίου στους [[Άραβες]] [[Παλαιστίνη|Παλαιστινίους]]<ref>
*[http://www.schgochurch.org/CurItems/Iakovos-Bulletin_insert_8x11.pdf Archbishop Iakovos - Champion of Civil Rights, Religious Freedom, and Social Justice], ανακτήθηκε 20 Αυγούστου 2008
*Janet McMahon, [http://www.wrmea.com/backissues/0495/9504072.htm "Christian Leaders Warn Clinton on Jerusalem"], ''Washington Report on Middle East Affairs'', (April/May 1995), ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref>.
Για την ανθρωπιστική και κοινωνική του δράση ο Αρχιεπίσκοπος Ιάκωβος τιμήθηκε με την ανώτατη διάκριση των Η.Π.Α., το "Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας", το οποίο του απένειμε το 1980 ο Πρόεδρος [[Τζίμμυ Κάρτερ]]<ref>[http://www.medaloffreedom.com/ArchbishopIakovos.htm Presidential Medal of Freedom Recipient Archbishop Iakovos] www.medaloffreedom.com - The Official Site of the Presidential Medal of Freedom, ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref>. Το 1986 του απονεμήθηκε το "Μετάλλιο Τιμής του Ellis Island"<ref>Rodney L. Petersen/Marian Gh. Simion, "Archbishop Iakovos Mentor to People and Presidents", ''Newsletter Boston Theological Institute'', Vol. XXXIV (19 Απριλίου 2005), σ.2</ref> για τη διακεκριμένη προσφορά του ως μετανάστη, που ενσωματώθηκε στην κοινωνία των Η.Π.Α. και προσέφερε σημαντικές υπηρεσίες προς αυτήν. Επιπλέον υπήρξε ισόβιο επί τιμή μέλος της Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων της Γερουσίας (United States Senate Committee on Foreign Relations)<ref>Senator Alfonse Marcello D’Amato, [http://www.goarch.org/en/archbishop/iakovos/us_government/senate_tribute_1989.asp "Senate Tribute to Archbishop Iakovos on March 16, 1989"], www.goarch.org - Greek Orthodox Archdiocese of America, ανακτήθηκε 22 Αυγούστου 2008</ref>.
==Παραπομπές - Υποσημειώσεις==
Γραμμή 103 ⟶ 123 :
<references/>
| |||