Ο '''Δημήτρης Φωτιάδης''' ([[Σμύρνη]] [[1898]]-[[Αθήνα]] [[1988]]) ήταν ένας από τους [[λογοτεχνία|Έλληνες λογοτέχνες]] που ασχολήθηκαν κυρίως με την ελληνική επανάσταση του [[1821]].
Οι γονείς του ήταν εύποροι, και ο ίδιος κατατάχτηκε ως εθελοντής στον ελληνικό στρατό κατά τη διάρκεια του [[Μικρασιατική Εκστρατεία|ΜικρασιατικόςΜικρασιατικού ΠόλεμοςΠολέμου]]. Με τη [[Μικρασιατική καταστροφή]] κατέφυγε στην [[Αθήνα]] και έκανε την εμφάνισή του στα γράμματα με τα θεατρικά ''Μάνια Βιτρόβα'' και ''Το μαγεμένο βιολί'' το [[1931]], ενώ εργάστηκε και ως διευθυντής του περιοδικού ''Νεοελληνικά Γράμματα'' (1936-1941). Κατά τη διάρκεια του [[Β' Παγκόσμιος Πόλεμος|Β' Παγκόσμιου Πόλεμου]] έφυγε στο εξωτερικό και εργάστηκε ως ανταποκριτής στο [[Λονδίνο]] και τη [[Μέση Ανατολή]]. Ξαναγυρνώντας στην Ελλάδα εξορίστηκε στη διάρκεια του [[Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος|Εμφυλίου]] στη [[Μακρόνησος|Μακρόνησο]], την [[Ικαρία]] και τον [[Άγιος Ευστράτιος|Άγιο Ευστράτιο]] ενώ υπήρξε διευθυντής του περιοδικού ''Ελεύθερα Γράμματα'' (1945-48). Μετά την απελευθέρωσή του έγινε στέλεχος της [[ΕΔΑ]]. Μετά τον πόλεμο στράφηκε στην [[ιστοριογραφία]], επικεντρώνοντας κυρίως στην [[Ελληνική Επανάσταση του 1821]]. Τιμήθηκε με το Μετάλλιο της Εταιρείας Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της [[Σορβόνη|Σορβόννης]] ([[1939]]) και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορηματικής Βιογραφίας ([[1982]], για το έργο του "Ενθυμήματα").
