Ελληνική Επανάσταση του 1821: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Η ''[[Φιλική Εταιρεία]]'', που ιδρύθηκε στην [[Οδησσός|Οδησσό]] της [[Ρωσία]]ς το [[1814]], ήταν μυστική και παράνομη, θεωρούσε ότι το γένος ήταν έτοιμο και είχε σαν στόχο την συγκέντρωση πόρων αλλά και την δημιουργία των δομών για άμεση οργάνωση επανάστασης, με επιδίωξη την ίδρυση ανεξάρτητου κράτους και αν οι συνθήκες δεν το επιτρέψουν παραχώρηση αυτονομίας υπό τους κόλπους της [[Οθωμανική Αυτοκρατορία|Οθωμανικής Αυτοκρατορίας]]. Ιδρύθηκε από φλογερούς πατριώτες, ριζοσπαστικά μέλη της (μικρο)αστικής τάξης και μετά από κάποιες πρώτες δυσκολίες μυήθηκαν σε αυτήν πολλοί λόγιοι, φοιτητές, έμποροι, οικονομικά ισχυροί Έλληνες της διασποράς και ιδίως μετά την μεταφορά της "έδρας" της στην [[Κωνσταντινούπολη]], πολλοί οικονομικά και πολιτικά ισχυροί, ιεράρχες, στρατιωτικά ισχυροί ([[κλέφτης|κλέφτες]] και [[αρματωλός|αρματολοί]]) αλλά και απλός κόσμος μέσα στα όρια της αυτοκρατορίας. Ο [[Αλέξανδρος Υψηλάντης]], που ανέλαβε την αρχηγία της Εταιρείας στις [[12 Απριλίου]] [[1820]] επιδίωκε να προετοιμάσει μια γιγαντιαία εθνικοαπελευθερωτική επιχείρηση, που θα συντάρασσε τα [[Βαλκάνια]] και για το σκοπό αυτό η Εταιρεία εκτός από την εθνεγερτική δράση της στον ελληνικό γεωγραφικό χώρο και τους [[Έλληνες]] έκανε ή προσπάθησε να κάνει μυστικές συμφωνίες με [[Ρουμανία|Ρουμάνους]], [[Σερβία|Σέρβους]] και [[Βουλγαρία|Βουλγάρους]] πατριώτες. Τα συντηρητικά στοιχεία της Φιλικής μαζί με τους προεστούς (κοτζαμπάσηδες) του [[Πελοπόννησος|Μοριά]] δεν ήθελαν εκτεταμένες στρατιωτικές επιχειρήσεις στον Ελληνικό χώρο και προωθούσαν την ιδέα να γίνει εκμετάλλευση της προστριβής μεταξύ [[Υψηλή Πύλη|Πύλης]] και [[Αλή πασάς|Αλή πασά]]. Φήμες ότι τα σχέδια της Φιλικής είχαν προδοθεί στον [[σουλτάνος|σουλτάνο]] από τους [[Αγγλία|Άγγλους]] υποχρέωσαν τον αρχηγό της να αναπροσαρμόσει το αρχικό σχέδιο, προχωρώντας σε μιά τοπική εξέγερση στις ρουμανικές ηγεμονίες, ελπίζοντας ότι θα τραβήξει προς τα εκεί την προσοχή των [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανών]], ώστε να γίνει δυνατή αργότερα η εξέγερση στην Ελλάδα χωρίς μεγάλη τουρκικήοθωμανική στρατιωτική πίεση.

Στα μέσα Μαρτίου [[1821]] ο [[Παπαφλέσσας]] είχε ολοκληρώσει τον κύκλο των περιοδειών του στην Πελοπόννησο και βρισκόταν μαζί με τον [[Αναγνωσταράς|Αναγνωσταρά]] στη [[Μεσσηνία]], που ήταν η περιοχή για την οποία είχε ταχθεί υπεύθυνος από την [[Φιλική Εταιρεία]]. Ο [[Θεόδωρος Κολοκοτρώνης|Κολοκοτρώνης]] ήταν επίσης στο χώρο ευθύνης του, τη [[Μάνη]]. Ο [[Οδυσσέας Ανδρούτσος]] ήταν κρυμένος στην [[Πάτρα]], έτοιμος να αναλάβει δράση. Άλλοι Φιλικοί ήταν σε διάφορους χώρους ευθύνης ο καθένας. Παρά τις αμφιβολίες των προεστών, το κλίμα στην Πελοπόννησο ήταν έντονα επαναστατικό και ένας σπινθήρας έλειπε για την έκρηξη.

Στο δεκαήμερο μεταξύ 15-25 Μαρτίου δόθηκε το έναυσμα της επανάστασης σε διαφορετικά σημεία στο Μοριά. Πρώτος ο Φιλικός Ν. Σολιώτης επιτέθηκε σε Οθωμανούς φοροεισπράκτορες (χαρατζήδες) στο χωριό Πόρτα των [[Καλάβρυτα|Καλαβρύτων]]. Στις [[20 Μαρτίου|20]] ο Σολιώτης με τους Πετμεζαίους χτύπησαν τους Οθωμανούς στους τρεις πύργους των Καλαβρύτων, όπου κλείστηκαν οι ντόπιοι μουσουλμάνοι και ξεκίνησαν την πολιορκία τους. Στις [[21 Μαρτίου|21]], ξεσηκώθηκε η [[Πάτρα]] από τους Φιλικούς Παναγιώτη[[Παναγιώτης Καρατζάς|Καρατζά]], Βαγγέλη Λειβαδά και Ν. Γερακάρη και οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να κλειστούν στο φρούριό της και η Μάνη{{Fn|1=2}} με τους Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσσα, [[Νικηταράς|Νικηταρά]] και Κεφάλα.

Στη Μάνη εξοπλίστηκαν 2.000 Μανιάτες και Μεσσήνιοι με πολεμοφόδια που είχαν σταλεί από τους Φιλικούς της [[Σμύρνη|Σμύρνης]]ς και είχαν φτάσει εκεί με καράβια. Στις [[23 Μαρτίου]] μπήκαν στην [[Καλαμάτα]] και αυτό είναι η πρώτη πολεμική επιτυχία της επανάστασης. Στις [[24 Μαρτίου]] μαζεύτηκαν στα περίχωρα της Καλαμάτας γύρω στους 5.000 Έλληνες για να πάρουν την ευλογία της Εκκλησίας και την ίδια μέρα ξεσηκώθηκε η [[Φωκίδα]] στη Ρούμελη.

Στην Καλαμάτα συστάθηκε η ''Μεσσηνιακή γερουσία'' και ο [[Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης]] τοποθετήθηκε επικεφαλής της. Πρώτη πράξη της νέας εξουσίας ήταν να στείλει έγγραφο προς τα χριστιανικά έθνη ζητώντας τη βοήθειά τους και αυτό το έγγραφο είναι και η πρώτη πράξη διεθνούς δικαίου της επανάστασης. Στην Πάτρα ιδρύθηκε το ''Αχαϊκό διευθυντήριο'', από τους προεστούς Λόντο και Χαραλαμπάκη, τον [[Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος|Παπαδιαμαντόπουλο]] και το δεσπότη [[Παλαιών Πατρών Γερμανός|Παλαιών Πατρών Γερμανό]].