Πολιτικός στίχος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
σύντομη επέκταση |
ιστορικά στοιχεία |
||
Γραμμή 1:
'''Πολιτικός στίχος''' ονομάζεται το δεκαπεντασύλλαβο ανομοιοκατάληκτο ιαμβικό μέτρο το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τον
==Ιστορική εξέλιξη==
Οι πρώτες εμφανίσεις του δεκαπεντασύλλαβου στη βυζαντινή ποίηση τοποθετούνται στον 10ο αι., στον [[Συμεών Μεταφραστής|Συμεών τον Μεταφραστή]] και τα [[Εξαποστειλάριο|Εξαποστειλάρια]] του [[Κωνσταντίνος Ζ'|Κωνσταντίνου Ζ΄ του Πορφυρογέννητου]]. Συστηματικά χρησιμοποιήθηκε στα θρησκευτικά ποιήματα του [[Συμεών Νέος Θεολόγος|Συμεών του Νέου Θεολόγου]], στα τέλη του 10ου αι.:
Ο δεκαπεντασύλλαβος χρησιμοποιήθηκε και από λόγιους Βυζαντινούς ποιητές, όπως στο μυθιστόρημα ''Αρίστανδρος και Καλλιθέα'' του [[Κωνσταντίνος Μανασσής|Κωνσταντίνου Μανασσή]] (12ος αι.), αλλά η χρήση του εδραιώθηκε στη βυζαντινή ποίηση σε δημώδη γλώσσα που εμφανίστηκε για πρώτη φορά τον 12ο αιώνα, η οποία, με ελάχιστες εξαιρέσεις, χρησιμοποιεί αποκλειστικά τον ανομοιοκατάληκτο δεκαπεντασύλλαβο. Οι επόμενοι στίχοι προέρχονται από το έπος του [[Διγενής Ακρίτας|Διγενή Ακρίτη]] ([[Διγενής Ακρίτας#Η παραλλαγή Ε|διασκευή Ε]]):▼
''Τί το φρικτόν μυστήριον, ο εν εμοί τελείται;''<br />
''λόγος εκφράζειν ουδαμώς ισχύει ουδέ γράφειν''<br />
''η χειρ μου η ταλαίπωρος εις έπαινον και δόξαν''<br />
''του όντος υπέρ έπαινον, του όντος υπέρ λόγον'' (Ύμνος 1, στ. 1-4)
▲
''Ευθύς εκαβαλίκευσαν, 'ς τόν κάμπον κατεβαίνουν.''<br>
|