Ιστορία των ομοφυλόφιλων στη Ναζιστική Γερμανία και το Ολοκαύτωμα: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Συμπλήρωμα με δημιουργία ενότητας, "Η αναγνώριση". |
|||
Γραμμή 40:
Ωστόσο, προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι η εξόντωση αυτής ειδικά της κοινωνικής ομάδας δεν έλαβε την οφειλόμενη αναγνώριση στη [[Δίκη της Νυρεμβέργης]], κυρίως επειδή ο (τότε) γερμανικός νόμος εξακολουθούσε να θεωρεί την ομοφυλοφιλία ως αδίκημα (το άρθρο 175 του Ποινικού Κώδικα καταργήθηκε οριστικά μόλις το [[1969]]). Μόλις τη [[δεκαετία 1970|δεκαετία του '70]] οι ιστορικοί άρχισαν να συμπεριλαμβάνουν επίσημα τους ομοφυλόφιλους στα θύματα του Ολοκαυτώματος. Μαρτυρίες κρατουμένων, θεατρικά και κινηματογραφικά έργα όπως το ''Bent'' και ιστορικές πηγές τεκμηρίωσαν την ομοφοβική υστερία και τη λαίλαπα διώξεων στη ναζιστική Γερμανία.
Η γερμανική κυβέρνηση μόλις το [[2002]] αναγνώρισε τους ομοφυλόφιλους ως θύματα της ναζιστικής θηριωδίας καθώς και δικαιούχους αποζημιώσεων για όσους ζούσαν ακόμα, ενώ στις [[27 Ιανουαρίου]] του [[2005]], στην επέτειο των 60 χρόνων από την απελευθέρωση του Άουσβιτς, ήρθε και η επίσημη αναγνώριση από την [[Ευρωπαϊκή Ένωση]]. <ref>[http://www.10percent.gr/old/issues/200801/08.html Περιοδικό "10%", <small>
Σήμερα υπάρχουν μνημεία στο [[Βερολίνο]] <ref>[http://www.dw-world.de/dw/article/0,2144,3368183,00.html Ντόιτσε Βέλλε, <small>29-05-2008</small>]</ref>, το [[Άμστερνταμ]] και το [[Σίδνεϊ]], για να υπενθυμίζουν μια όχι και τόσο γνωστή πτυχή ενός από τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας, και να ενδυναμώνουν τη διεκδίκηση των [[ΛΟΑΤ]] δικαιωμάτων παγκοσμίως ως ένδειξη σεβασμού προς τα θύματα και αποδοχής του δικαιώματος στη διαφορετικότητα.
==Aναφορές==
| |||