Τον ίδιο χρόνο, και ύστερα απο πρόσκληση της βασίλισσας Όλγας, διορίστηκε διευθυντής του Χειρουργικού Τμήματος του [[Νοσοκομείο Ευαγγελισμός|Ευαγγελισμού]]. Το [[1911]] διορίστηκε καθηγητής Χειρουργικής Παθολογίας στο Εθνικό Πανεπιστήμιο και το [[1922]] καθηγητής Χειρουργικής. Την περίοδο [[1922]]-[[1939]] ήταν διευθυντής στη χειρουργική κλινική του [[Λαϊκό νοσοκομείο|Λαϊκού νοσοκομείου]].
Ήταν αποαπό τα ιδρυτικά μέλη της Ελληνικής Χειρουργικής Εταιρείας, της οποίας διατέλεσε και πρώτος πρόεδρος ([[1929]]) καθώς και πρόεδρος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών (1906-1914, 1917). Επίσης ήταν μέλος στην Γερμανική Εταιρεία Φυσιοδιφών και Ιατρών, αντιπρόεδρος στον [[Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός|Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό]] ([[1907]]-[[1943]]) και αποαπό το [[1933]] μέλος της [[Ακαδημία Αθηνών|Ακαδημίας Αθηνών]], της οποίας το [[1940]] χρημάτισε πρόεδρος. Το [[1935]] ανακηρύχτηκε διδάκτορας του πανεπιστημίου της [[Χαϊδελβέργη|Χαϊδελβέργης]] ενώ είχε τιμηθεί και με τον [[Μεγαλόσταυρος της Τιμής|Μεγαλόσταυρο]]. Αξίζει να σημειωθεί οτι είχε εκλεγεί για ένα διάστημα βουλευτής ΚεφαλονιάςΚεφαλλονιάς αλλά παραιτήθηκε για να λάβει μέρος στην [[Μικρασιατική εκστρατεία]].
Σημαντικό ήταν και το φιλανθρωπικό του έργο, αφού πραγματοποίησε πλήθος δωρεών. ΠαραχώρισεΠαραχώρησε δωρεάν γη προς εγκατάσταση στους πρόσφυγες, ενώ δώρισε αρκετά μεγάλα ποσά στο πολεμικό ναυτικό και στην εκκλησία, η οποία τον έχει ανακηρύξει μέγα ευεργέτη. Επίσης δώρισε την ιδιωτική του κλινική δημιουργώντας έτσι το Γερουλάνειο ίδρυμα. Χαρακτηριστικό της τεράστιας περιουσίας που είχε και δώρισε είναι ότι οι περιοχές όπου σήμερα βρίσκεται η [[Αργυρούπολη]] αλλά και η [[λεωφόρος Βουλιαγμένης]] ήταν υπουπό την ιδιοκτησία του.
Απεβίωσε το [[1960]] στην [[Αθήνα]] και ενταφιάστηκε στο νεκροταφείο της εκκλησίας του κτήματός του στους Τράχωνες Αργυρούπολης. Ήταν παντρεμένος με την Μαργαρίτα Μitzlaff και παιδιά τους ήταν η Έρρικα Καΐρη και ο Ιωάννης Γερουλάνος.
[[Κατηγορία:Μέλη της Ακαδημίας Αθηνών|ΓερουλάνοςΓερουλανος Μαρινος]]
