Σχέδιο Μαδαγασκάρη: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Στα τέλη του Αυγούστου του 1940 ο Ραντεμάχερ ζήτησε από τον Ρίμπεντροπ να συγκαλέσει μια συνάντηση στο Υπουργείο του προκειμένου να συσταθεί μια επιτροπή ειδικών για τη συγκεκριμενοποίηση του Σχεδίου. Ο Ρίμπεντροπ ποτέ δεν απάντησε. Αντίστοιχα, το προσχέδιο του Άιχμαν έμεινε στα χέρια του Χάιντριχ, που ποτέ δεν το ενέκρινε. Το Γκέτο της Βαρσοβίας ολοκληρώθηκε και άνοιξετέθηκε σε λειτουργία τον Οκτώβριο του ίδιου έτους. Η μεταφορά των Εβραίων από τις γερμανικές περιοχές στην Πολωνία άρχισε και πάλι από τα τέλη του φθινοπώρου του 1940 έως την άνοιξη του 1941.

Η αντίσταση της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη [[Μάχη της Αγγλίας]], που είχε σαν αποτέλεσμα η Γερμανία να μην πετύχει τη γρήγορη νίκη που έλπιζε, ήταν ο σημαντικότερος παράγοντας για την εγκατάλειψη του Σχεδίου. Ο βρετανικός στόλος δεν θα ήταν διαθέσιμος στους Γερμανούς, και ο πόλεμος θα συνεχιζόταν για αόριστο διάστημα. Εκτός από τα σκάφη για την μεταφορά, που έλειπαν, υπήρχε επιπλέον και το πρόβλημα της φρούρησης των θαλάσσιων οδών - και εδώ η Βρετανία είχε την πλήρη υπεροχή. Κάποιες αναφορές στη Μαδαγασκάρη ως "σούπερ υπέρ-γκέτο" έγιναν τους μήνες που ακολούθησαν, αλλά στις αρχές Δεκεμβρίου το Σχέδιο είχε εγκαταλειφθεί πλήρως. Όταν οι Βρετανοί και οι [[Ελεύθερη Γαλλία|Ελεύθεροι Γάλλοι]] απέσπασαν τη Μαδαγασκάρη από τη [[Γαλλία του Βισύ]] το [[1942]], εξανεμίστηκαν και οι τελευταίες, θεωρητικές πλέον, πιθανότητες εφαρμογής του Σχεδίου.