2,4,6-τρινιτροτολουόλιο: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
BillER (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
BillER (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 6:
== '''Προετοιμασία''' ==
 
Το ΤΝΤ παράγεται σε μια διαδικασία τριών βημάτων. Πρώτα η τρινουόλη αναμιγνίεται με άζωτο μέσω ένος μίγματος από θειϊκά και νιτρικά οξέα για την παραγωγή ΜΝΤ (mono-nitrotoluene). Το ΜΝΤ στη συνέχεια αναμιγνίεται πάλι με άζωτο και γίνεται DNT (dinitrotoluene). Στο τελευταίο βήμα το DNT αναμιγνίεται με άζωτο για άλλη μια φορά και παράγεται ΤΝΤ. Τα οξέα που που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή του ΤΝΤ ανακυκλώνονται και επαναχρησιμοποιούνται.
 
 
== '''Χρήσεις''' ==
 
Το ΤΝΤ είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα εκρηκτικά σε πολεμικές και βιομηχανικές υποθέσεις. Χρησιμοποιείται λόγω της ανθεκτικότητάς του σε τρανταγμούς και τριβές, κάτι που μειώνει αισθητά τις πιθανότητες ανεπιθήμητης έκρηξης. Το ΤΝΤ λιώνει στους 80οC80<sup>ο</sup>C (176oF176<sup>o</sup>F) πολύ χαμηλότερα από τη θερμοκρασία στην οποία θα έκανε αβίαστα έκρηξη. Επίσης δεν απορροφάται ούτε υγροποιείται στο νερό, κάτι που του επιτρέπει να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά σε υγρό περιβάλλον. Επίσης είναι σχετικά σταθερό, όταν αναμιγνείεται με άλλα εκρηκτικά.
 
Παρόλο που μπάρες ΤΝΤ είναι διαθέσιμες σε πολλά μεγέθη, το ΤΝΤ παρατηρείται συχνότερα σε εκρηκτικά μίγματα στα οποία περιέχεται. Μερικοί αγγλικοί τίτλοι κάποιων τέτοιων εκρηκτικών είναι: Amatol, Ammonal, Baratol, Composition B, Composition H6, Ednatol, Hexanite, Minol, Octol, Pentolite, Picratol, Tetrytol, Torpex, Tritonal, …
Γραμμή 18:
== '''Ιστορία''' ==
 
Το ΤΝΤ παράχθηκε για πρώτη φορά από το Γερμανό χημικό Joseph Wilbrand και χρησιμοποιήθηκε ως κίτρινη μπογιά. Η χρήση του ως εκρηκτικό δεν είχε βρεθεί για μερικά χρόνια, κυρίως λόγω του ότι ήταν δύσκολο να εκργεί και ότι ήταν λιγότερο δυνατό από καποιες άλλες εναλλακτικές. Το ΤΝΤ μπορεί επίσης να χυθεί με ασφάλεια ως υγρό σε ειδικά περιβλήματα και είναι τόσο ανθεκτικό που το 1910 εξαιρέθηκε άπο τη βρετανική εταιρία “Explosives Act” και δε θεωρούταν ως εκρηκτικό σε περιπτώσεις κατασκευής και αποθήκευσης. Οι γερμανικές ένοπλες δυνάμεις το χρησιμοποίησαν ως περιεχόμενο των σφαιρών (όπλου) το 1902. Οι γεμισμένες με ΤΝΤ σφαίρες διαπερνούσαν το περίβλημα τουενός αγγλικού πλοίου και μπορούσαν να εκρήγνυνται αφού το είχαν διαπεράσει, ενώ οι αγγλικές σφαίρες που είχαν εκρηκτικό από πικρικό οξύ (lyddite) έκαναν έκρηξη ακριβώς όταν ακουμπούσαν το περίβλημα του πλοίου των αντιπάλων (Γερμανών), με αποτέλεσμα να χάνουν μεγάλο μέρος της ενέργειάς τους εκτός του πλοίου. Οι Άγγλοι άρχισαν να αντικαθιστούν αυτό το ερηκτικό με ΤΝΤ το 1907. Το ΤΝΤ είναι ακόμη ευραίως χρησιμοποιημένοχρησιμοποιούμενο, ειδικά από τις στρατιωτικές δυναμεις των Ηνωμένων Πολιτείων σε όλο τον κόσμο. Η πλειοψηφία του ΤΝΤ τώρα που χρησιμοποιείται από τις ΗΠΑ κατασκευάσεται στην περιοχή Radford Army Ammunition Plant δίπλα στη Radford στη Virginia.