Ράβενσμπρικ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Το στρατόπεδο του Ράβενσμπρικ ιδρύθηκε το 1938, όταν τα [[SS]] μετέφεραν στην περιοχή περίπου 500 Εβραίους κρατούμενους από το στρατόπεδο του [[Ζαξενχάουζεν]] για την οικοδόμηση των κτισμάτων του στρατοπέδου. Η τοποθεσία είχε προσεκτικά επιλεγεί από τον ίδιο τον [[Χάινριχ Χίμλερ|Χίμλερ]], αφενός επειδή δεν ήταν σε πολυσύχναστη ή πυκνοκατοικημένη περιοχή, αφετέρου η πρόσβαση σε αυτό ήταν εύκολη, μια και απείχε μόνο 55 μίλια από την πρωτεύουσα. Η περιοχή ήταν πολύ όμορφη, ήταν γεμάτη λίμνες και δάση, τη διέσχιζε ο ποταμός Χάβελ, ενώ πολύ κοντά (σε 1 περίπου km) βρισκόταν η κωμόπολη [[Φύρστενμπεργκ]], η οποία είχε απευθείας σιδηροδρομική συγκοινωνία με το [[Βερολίνο]]. Οι Εβραίοι εργάτες έστησαν αρχικά 14 παραπήγματα για τις κρατούμενες, μαγειρείο, αναρρωτήριο και μερικά μικρότερα παραπήγματα για άνδρες κρατούμενους, τελείως απομονωμένα από το υπόλοιπο στρατόπεδο. Κατασκευάστηκε επίσης (πρώτα από όλα τα υπόλοιπα) ένας ψηλός τοίχος περίφραξης, στην κορυφή του οποίου τοποθετήθηκε αγκαθωτό ηλεκτροφόρο [[συρματόπλεγμα]] <ref>[http://www.jewishgen.org/ForgottenCamps/Camps/RavensbruckEng.html | Μουσείο Εβραϊκής ΚληρονομίαςΚληρονομιάς]</ref>.

Η πρώτη πληθύσμωση του νέου στρατοπέδου έγινε το Μάιο του [[1939]], όταν μεταφέρθηκαν σε αυτό περίπου 900 κρατούμενες από το προς εγκατάλειψη στρατόπεδο του [[Λίχτενμπουργκ]]. Ακολούθησε μεγάλη αύξηση των προσαγομένων κρατουμένων - περίπου 400 [[ρομΡομά|αθίγγανες]] μεταφέρθηκαν εκεί στο τέλος Ιουνίου 1939 από το στρατόπεδο του [[Μπύργκενλαντ]] στην Αυστρία. Συνολικά υπολογίζεται ότι σε αυτό μεταφέρθηκαν, καθ' όλη τη διάρκεια λειτουργίας του, περισσότερες από 5.000 αθίγγανες. Ακολούθησε μια μεγάλη αποστολή Πολωνίδων, τοτομ Σεπτέμβριο του 1939. Συνολικά στο Ράβενσμπρικ μεταφέρθηκαν 45.000 γυναίκες από την Πολωνία <ref>[http://www.jewishvirtuallibrary.org/jsource/Holocaust/ravetime.html | Ιουδαϊκή Εικονική Βιβλιοθήκη]</ref>.

Τον Ιούνιο του 1941 μεταφέρονται στο μικρό βοηθητικό στρατόπεδο 300 άνδρες κρατούμενοι από το [[Στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου]], για να βοηθούν στις εργασίες ανεγέρσεων νέων κτισμάτων στην περιοχή (στο Ράβενσμπρικ υπήρχε εργοστάσιο της [[Siemens]]. Κύρια απασχόληση των κρατουμένων γυναικών ήταν αρχικά η κατασκευή στολών για τα SS, αργότερα όμως το στρατόπεδο γίνεται χώρος φθηνού εργατικού δυναμικού, καθώς οι κρατούμενες απασχολούνται σε τοπικές βιομηχανίες με πενιχρή αμοιβή (όχι, φυσικά, για τις ίδιες αλλά για τους δεσμοφύλακές τους). Μόλις πραγματοποιόταν κάποια συμφωνία, 500 ή 1.000 γυναίκες παραχωρούνταν στη βιομηχανική εγκατάσταση, μαζί με το ανάλογο (γυναικείο) προσωπικό φρούρησης, εξοπλισμένο με [[γκλομπ]] και ειδικούς σκύλους-φύλακες. Για όσες κρατούμενες πέθαιναν από τη βαρειάβαριά εργασία και τις στερήσεις, η βιομηχανία λάμβανε αντικαταστάτριες χωρίς πρόσθετο κόστος. Μερικές από τις βιομηχανίες, των οποίων το εργατικό δυναμικό απαρτιζόταν από κρατούμενες, ήταν η Siemens (ηλεκτρομηχανολογικός εξοπλισμός), η [[Χάινκελ]] (Heinkel) (βιομηχανία αεροσκαφών), η βάση του [[Πεενεμούντε]] (κατασκευή και εκτόξευση των βλημάτων [[V2]]) κτλ.

Οι συνθήκες κράτησης δε διέφεραν από αυτές των υπόλοιπων [[στρατόπεδο συγκέντρωσης|στρατοπέδων συγκέντρωσης]]: Ο υποσιτισμός, οι ξυλοδαρμοί, οι καθημερινές εκτελέσεις με απαγχονισμό ή πυροβόλο όπλο ήταν καθημερινά φαινόμενα. Όσες κρατούμενες δεν ήταν κατάλληλες για εργασία στέλνονταν στο [[Άουσβιτς]] ή στο παρακείμενο βοηθητικό στρατόπεδο του [[Ούκερμαρκ]] (Uckermark) όπου και θανατώνονταν σε θαλάμους αερίων. Σε Πολωνές κρατούμενες έγιναν, επίσης, και [[ναζιστικά ιατρικά πειράματα|ιατρικά πειράματα]]. Τα γνωστότερα από αυτά ήταν <ref>[http://motlc.learningcenter.wiesenthal.org/text/x28/xr2821.html | Ίδρυμα Σίμον Βίζενταλ]</ref>: